توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت مقام قرب دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت مقام قرب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت مقام قرب :

تقرب

تقرّب نزدیکی جستن به خداست .

فهرست مندرجات

۱ – معنای تقرب به خدا
۱.۱ – معنای تقرب در فرهنگ اسلامی
۱.۲ – کاربر تقرّب و قرب در علوم گوناگون اسلامی
۱.۳ – تقرب در فلسفه اخلاق
۱.۴ – قصد قربت در علم فقه
۱.۵ – قرب فرایض و قرب نوافل
۱.۶ – تقسیم دیگر
۱.۷ – واژه‌ قرب در قرآن کریم
۱.۸ – تقرب در روایات و ادعیه
۲ – فهرست منابع
۳ – پانویس
۴ – منبع

معنای تقرب به خدا

تقرّب مصدر باب تفعّل و از ریشه «ق ر ب» است. قُرب در لغت خلاف بُعد

[۱] لسان العرب، ج۱۱، ص۸۲.

[۲] مقاییس اللغه، ج۵، ص۸۰.

[۳] مفردات، ص۶۶۳، «قرب».

و به معنای نزدیکی است

[۴] ترتیب العین، ج۳، ص۱۴۵۴.

[۵] الصحاح، ج۱، ص۱۹۸

[۶] القاموس المحیط، ج۱، ص۲۱۱، «قرب».

؛ خواه مادی یا معنوی

[۷] التحقیق، ج۹، ص۲۲۶، «قرب».

، بنابراین در موارد گوناگونی مانند نزدیکی از حیث زمان ، مکان ، نسبت، منزلت و… به کار می‌رود.

[۸] مفردات، ص۶۶۳.

[۹] أَقْرَبُ بصائر ذوی التمییز، ج۴، ص۲۵۳.

[۱۰] نثر طوبی، ص۲۹۳ – ۲۹۴، «قرب».

گفته شده است: قرب در مکان و قربت در منزلت و قربی و قرابت در خویشاوندی استعمال می‌شوند.

[۱۱] المصباح، فیومی، ص۴۹۵، «قرب».

به اعتقاد برخی واژه قرب ابتدا درباره پدیده‌های جسمانی به اعتبار نسبت مکانی آن‌ها به کار می‌رفت؛ ولی پس از آن توسعه یافت و در غیر مکان مانند نزدیکی از جهت زمان نیز استعمال شد و سپس مجدداً گسترش یافت و در حقایق غیر جسمانی نیز به کار رفت.

[۱۲] المیزان، ج۱۹، ص۱۲۰.

تقرّب در لغت به معنای طلب نزدیکی است.

[۱۳] القاموس المحیط، ج۱، ص۲۱۱.

معنای تقرب در فرهنگ اسلامی

در فرهنگ اسلامی، تقرّب به معنای طلب نزدیک شدن به خداوند با انجام دادن اعمال است

[۱۴] الصحاح، ج۱، ص۱۹۹.

[۱۵] لسان العرب، ج۱، ص۶۶۴

[۱۶] تاج العروس، ج۲، ص۳۰۸، «قرب».

و کسانی که به قرب الهی رسیده‌اند «مُقَرَّب» نامیده می‌شوند و از آن‌جا که در حقیقت خدا بنده خویش را به خود نزدیک می‌سازد، یکی از اسماء الهی «مُقَرِّب»

[۱۷] المقام الاسنی، ص۹۵.

[۱۸] المصباح، کفعمی، ص۳۵۸.

است.

کاربر تقرّب و قرب در علوم گوناگون اسلامی

تقرّب و قرب در علوم گوناگون اسلامی خصوصاً عرفان کاربرد فراوان دارند؛ عارفان قرب را به صورت‌های گوناگونی تعریف کرده‌اند؛ مانند استغراق وجود سالک در عین جمع (مقام جمع)، با غیبت از جمیع صفات خود، تا جایی که از صفت قرب ، استغراق و غیبت خود هم غایب شود، از میان برداشتن هرچه پیش آید، اطاعت خدا

[۱۹] مصباح الهدایه، ص۴۱۷ – ۴۱۸.

[۲۰] خلاصه شرح تعرّف، ص۳۳۵ – ۳۳۶.

[۲۱] فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، ص۶۳۷.

، نزدیکی به خدا با مکاشفه و مشاهده

[۲۲] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۳.

و انقطاع از غیر خدا.

[۲۳] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۳.

تقرب در فلسفه اخلاق

در فلسفه اخلاق، برخی قرب به خدا را مطلوب نهایی انسان و ملاک ارزشمند بودن فعل اخلاقی را تأثیر آن در نزدیک کردن صاحبش به خدا دانسته‌اند.

[۲۴] فلسفه اخلاق، ص۱۸۲.

قصد قربت در علم فقه

در علم فقه ، قصد قربت ، شرط صحت عبادات دانسته شده

[۲۵] الروضه البهیه، ج۱، ص۳۲۱.

[۲۶] روض الجنان، ص۲۷.

و وجوب آن در عبادات با آیات، روایات و اجماع ثابت شده است

[۲۷] مدارک الاحکام، ج۱، ص۱۸۶.

[۲۸] مدارک الاحکام، ج۳، ص۳۱۰.

[۲۹] ریاض المسائل، ج۱، ص۱۸.

[۳۰] مستند الشیعه، ج۲، ص۴۵.

؛ ولی فقیهان در تفسیر قصد قربت مفاهیم دیگری به جز قرب روحانی را ارائه کرده‌اند.

[۳۱] ذخیره المعاد، ص۲۴.

[۳۲] مفتاح الکرامه، ج۲، ص۳۱۲ – ۳۱۳.

[۳۳] مستند الشیعه، ج۲، ص۴۸.

یکی از بزرگ‌ترین فقیهان امامیه ، قصد قرب روحانی را از غایات و انگیزه‌های قصد امتثال دانسته و گفته است: قصد قرب روحانی قطعاً واجب نیست و اثبات وجوب آن با آیات و روایات ناممکن است.

[۳۴] جواهر الکلام، ج۲، ص۸۶ – ۸۸.

[۳۵] جواهر الکلام، ج۹، ص۱۵۷.

قرب فرایض و قرب نوافل

برای قرب تقسیماتی ذکر شده است که مهم‌ترین آن‌ها تقسیم به قرب فرایض و نوافل است. عارفان با اقتباس از حدیث مشهور نبوی

[۳۶] الکافی، ج۲، ص۳۵۲.

[۳۷] کنزالعمال، ج۷، ص۷۷۰.

این تقسیم را ارائه کرده و در توضیح آن گفته‌اند: قرب فرایض هنگام فنای ذات بنده در ذات خداوند حاصل می‌شود و نتیجه آن این است که بنده، گوش و چشم و دست خدا می‌گردد و قرب نوافل، هنگام فنای صفات وی در صفات الهی حاصل می‌شود و نتیجه آن این است که خدا، گوش و چشم بنده می‌گردد، بنابراین رتبه قرب فرایض از قرب نوافل برتر است

[۳۸] شرح فصوص الحکم، ص۳۵۰ – ۳۵۱.

[۳۹] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۳.

[۴۰] فرهنگ نوربخش، ج۶، ص۲۴۲ – ۲۴۳.

؛ ولی برخی مرتبه قرب نوافل را برتر دانسته‌اند.

[۴۱] شرح توحید صدوق، ج۱، ص۲۹.

[۴۲] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۳.

تقسیم دیگر

برپایه تقسیم دیگری، قرب یا با علم نظری به دست می‌آید یا با علم کشفی یا با عمل و قسم سوم، خود یا با ادای واجبات حاصل می‌شود یا با انجام دادن مستحبات و برترین قرب، علم کشفی توحید است.

[۴۳] رساله‌های شاه نعمت الله ولی، ج۲، ص۱۷۹.

واژه‌ قرب در قرآن کریم

قرآن کریم در آیات بسیاری با واژه‌ها و تعبیرهایی گوناگون، به گونه‌ای بر تقرّب و مسائل آن تأکید کرده است؛ مانند مشتقات قرب،

[۴۴] مائده/سوره۵، آیه۲۷.

[۴۵] مریم/سوره۱۹، آیه۵۲.

[۴۶] سبأ/سوره۳۴، آیه۳۷.

[۴۷] توبه/سوره۹، آیه۹۹.

[۴۸] واقعه/سوره۵۶، آیه۱۱.

طلب وسیله ،

[۴۹] مائده/سوره۵، آیه۳۵.

[۵۰] اسراء/سوره۱۷، آیه۵۷.

لقاء الله

[۵۱] تفسیر سید مصطفی خمینی، ج۵، ص۵۵۰.

[۵۲] المیزان، ج۱۳، ص۴۰۶.

[۵۳] المیزان، ج۱۶، ص۱۰۲.

[۵۴] چهل حدیث، ص۴۵۳ ۴۵۴، ۶۰۱.

،

[۵۵] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۵.

[۵۶] کهف/سوره۱۸، آیه۱۱۰.

طلب وجه الهی

[۵۷] تفسیر فرات الکوفی، ص۵۶۸.

[۵۸] التبیان، ج۷، ص۳۵.

[۵۹] المیزان، ج۱۳، ص۳۰۲.

[۶۰] رعد/سوره۱۳، آیه۲۲.

[۶۱] بقره/سوره۲، آیه۷۲.

[۶۲] روم/سوره۳۰، آیه۳۸ – ۳۹.

[۶۳] انسان/سوره۷۶، آیه۹.

[۶۴] لیل/سوره۹۲، آیه۲۰.

[۶۵] انعام/سوره۶، آیه۵۲.

[۶۶] کهف/سوره۱۸، آیه۲۸.

عندیت

[۶۷] مفردات، ص۵۹۰، «عند».

[۶۸] تفسیر قرطبی، ج۷، ص۲۲۶.

[۶۹] المیزان، ج۸، ص۳۸۳.

[۷۰] المیزان، ج۱۴، ۲۶۵.

[۷۱] قمر/سوره۵۴، آیه۵۵.

[۷۲] آل عمران/سوره۳، آیه۱۵ – ۱۶.

[۷۳] انعام/سوره۶، آیه۱۲۷.

[۷۴] حدید/سوره۵۷، آیه۱۹.

[۷۵] یونس/سوره۱۰، آیه۲.

مقام محمود

[۷۶] نمونه، ج۱۲، ص۲۲۵.

[۷۷] اسراء/سوره۱۷، آیه۷۹.

توبه به سوی خدا

[۷۸] راهنما، ج۸، ص۱۴.

[۷۹] هود/سوره۱۱، آیه۳.

[۸۰] هود/سوره۱۱، آیه۵۲.

[۸۱] هود/سوره۱۱، آیه۶۱.

[۸۲] هود/سوره۱۱، آیه۹۰.

با این توضیح که در این آیات به استغفار و سپس توبه فرمان داده شده است و چون استغفار توبه از گناهان را در بردارد، می‌توان گفت مقصود از توبه در این آیات، توبه کردن از گناهان نیست، بلکه حرکت و تقرّب به سوی خداست

[۸۳] راهنما، ج۸، ص۱۴.

، رفتن به سوی خدا

[۸۴] جامع البیان، ج۲۳، ص۸۹.

[۸۵] التبیان، ج۸، ص۵۱۵.

[۸۶] الصافی، ج۴، ص۲۷۴.

[۸۷] صافّات/سوره۳۷، آیه۹۹.

آمدن نزد خدا

[۸۸] راهنما، ج۱۵، ص۴۱۷.

،

[۸۹] صافّات/سوره۳۷، آیه۸۴.

دنوّ ،

[۹۰] نجم/سوره۵۳، آیه۸.

[۹۱] نجم/سوره۵۳، آیه۹.

صعود،

[۹۲] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۰.

اتّخاذ سبیل

[۹۳] الصافی، ج۴، ص۲۱.

[۹۴] الصافی، ج۵، ص۲۴۳.

[۹۵] الصافی، ج۵، ص ۲۶۶.

[۹۶] المیزان، ج۲۰، ص۶۹.

[۹۷] المیزان، ج ۱، ص۳۳.

[۹۸] فرقان/سوره۲۵، آیه۵۷.

[۹۹] مزمّل/سوره۷۳، آیه۱۹.

[۱۰۰] انسان/سوره۷۶، آیه۲۹.

[۱۰۱] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۹.

[۱۰۲] فاتحه/سوره۱، آیه۶.

[۱۰۳] فاتحه/سوره۱، آیه۷.