توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت موانع معرفت خدا دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت موانع معرفت خدا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت موانع معرفت خدا :

پاورپوینت موانع معرفت خدا

عواملی همچون عادات ذهنی، خوف از مخالفت اجتماع و هراس از مسئولیت و محدودیت، مانع شناخت خداوند می‌شود در این نوشتار به توضیح موانع شناخت خداوند می‌پردازیم.

فهرست مندرجات

۱ – پیروی از هوای نفس
۱.۱ – هوای‌نفس در قرآن
۱.۲ – هوای‌نفس در کلام امام علی
۲ – محبت دنیا
۲.۱ – قضاوت دنیاپرستان
۳ – سطحی‌نگری
۳.۱ – سطحی‌نگری در قرآن
۳.۲ – اعتماد به حواس ظاهری
۴ – عادات فکری و تقلید از پدران
۴.۱ – بت پرستی
۴.۲ – طواف در حالت عریان
۵ – رذایل نفسانی
۶ – پانویس
۷ – منبع

پیروی از هوای نفس

پیروی از هوای نفس به معنای مخالفت با فرمان عقل، شرع و یا وجدان اخلاقی است. هر گاه کسی آن چه را که به واسطه نور عقل و یا هدایت شرع و وجدان اخلاقی خود نادرست می‌داند انجام دهد قوای ادراکی و قوه عاقله او دچار رکود و ناتوانی می‌شود و از درک حقایق و حتی روشن‌ترین حقیقت یعنی خدای عالم عاجز می‌شود.

هوای‌نفس در قرآن

خداوند در آیه ۲۳ از سوره مبارکه جاثیه می‌فرماید: «افرءیت من اتخذ الهه هویه و اضله اللَّه علی علم و ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشاوه فمن یهدیه من بعد اللَّه افلا تذکرون؛

[۱] جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۳.

آیا دیدی و تعجب نمی‌کنی از کسی که هوای خویش را معبود خود قرار داد در حالی که او معبود حقیقی خویش را می‌شناسد و خداوند او را که می‌داند معبود حقیقی کیست گمراه گردانید و بر گوش و قلبش مهر زد و بر دیده‌اش پرده نهاد؟ چه کسی پس از خدا او را هدایت خواهد کرد؟ آیا پند نمی گیرید؟»

هوای‌نفس در کلام امام علی

معبود قرار دادن هوای‌نفس به معنای پیروی از هوای نفس است و پیروی از هوا موجب زوال عقل و قوه شناخت انسان است امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «الهوی شریک العمی»

[۲] امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، نامه ۳۱.

، در این فرمایش گهربار امام هوای نفس را به منزله و همدوش نابینایی معرفی کرده‌اند و مقصود آن است که هوای نفس قوه شناخت انسان را از بین می‌برد امام علی (علیه‌السّلام) در عبارتی دیگر می‌فرمایند: «و کم من عقل اسیر تحت هوی امیر؛

[۳] امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، کلمه ۲۱۱.

چه بسیار عقلی که تحت سیطره هوای‌نفس قرار می‌گیرد.
وقتی عقل اسیر هوا شود، دیگر قادر به انجام وظیفه اصلی خویش که شناخت حقایق و تمییز نیک و بد از یکدیگر است نخواهد بود. ایشان در فرمایش دیگری چنین راهنمایی فرموده‌اند: «قاتل هواک بعقلک؛

[۴] امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، کلمه ۴۲۴.

به وسیله عقل با هوای خود مبارزه کن».
این جمله بیانگر رویارویی همواره عقل و هواست زیرا همان طور که هوای‌نفس قوای ادراکی و خرد انسان را ناتوان می‌سازد تنها راه مبارزه با هوای‌نفس عقل انسان است با عقل می‌توان به جنگ هوای‌نفس رفت و از پیروی آن پرهیز نمود.

محبت دنیا

یکی از موانع شناخت، محبت افراطی است. به طور کلی می‌توان گفت محبت خارج از ‌اندازه قوای ادراکی و شناخت فرد را مختل می‌کند هر گاه فردی به شخص، مقام یا شی‌ای محبت بیش از حد داشته باشد نخواهد توانست زشتی‌ها کمبودها و مضار محبوب خود را ببیند و بپذیرد و سخن مخالفان محبوب خود را نیز نخواهد شنید امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «عین المحب عمیه عن معایب المحبوب و اذنه صماء عن قبح مساویه؛

[۵] حکیمی، محمدرضا، الحیاه، ج۱، ص۱۵۶.

[۶] تمیمی آمدی، عبد الواحد، غرر الحکم و درر الکلم، ج۱، ص۴۶۵.

چشم محب از دیدن عیوب محبوب نابیناست و گوشش از زشتی بدی‌های او ناشنواست».
بنابراین می‌توان گفت شناخت موضوعات مورد علاقه و محبت شدید دشوار است چنان که مشهور است «حب الشی یعمی و یصم» از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز روایتی به همین مضمون نقل شده است

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۷۷، ص۱۶۷.

به همین ترتیب می‌توان گفت وقتی چیزی مورد علاقه شدید باشد نه تنها شناخت آن دشوار می‌شود بلکه شناخت مخالفان آن نیز دشوار خواهد بود زیرا شخص محب همواره به مخالفان محبوب خود به دیده تردید و گاه دشمنی نظر می‌کند و نمی‌تواند محاسن و فواید مخالفان را بشناسد.

قضاوت دنیاپرستان

یکی از قضاوت‌های رایج میان دنیاپرستان و دلبستگان به حیات دنیا این است که گمان می‌کنند خداپرستی با بهره‌مندی از مواهب دنیا سازگار نیست بحث درباره دنیا در فصل مستقلی خواهد آمد ولی اجمالا باید بدانیم که از دید موحدان دنیا و نعمت‌های آن مخلوق خداست. انسان موحد که عاشق خداست به هر چیز به دیده نشانه و گواه وجود خداوند می‌نگرد نعمت‌های دنیا نیز از دید انسان موحد مذموم و ناپسند نیست؛ آن‌چه ناپسند و مذموم است دلبستگی به دنیاست ولی انسان‌های سطحی‌نگر و نزدیک بین، خدا، انبیاء و شرایع را با بهره مندی از دنیا مخالف می‌بینند پیشاپیش در برابر ‌اندیشه خدا پرستی موضع مخالف می‌گیرند و وجود خدا و دین را انکار می‌کنند.
محبت دنیا چشم و دل دنیاپرستان را کور کرده و دیگر قدرت دیدن حقایق برتر را ندارند امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «لحب الدنیا صمت الاسماع عن سماع الحکمه و عمیت القلوب عن نور البصیره؛

[۸] حکیمی، محمدرضا، الحیاه، ج۱، ص۱۵۶.

[۹] تمیمی آمدی، عبد الواحد، غرر الحکم و درر الکلم، ج۱، ص۵۴۷.

به سبب محبت دنیا گوش‌ها از شنیدن حکمت ناشنوا و قلب‌ها از روشنایی بصیرت نابینا می‌شود». به همین دلیل ایشان بنابر نقل امام صادق (علیه‌السّلام) در موعظه‌ای فرموده است: «فارفض الدنیا! فان حب الدنیا یعمی و یصم و یبکم و یذل ارقاب؛

[۱۰] حکیمی، محمدرضا، الحیاه، ج۱، ص۱۵۶.

[۱۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۷۳، ص۷۵.

دنیا را رها کن زیرا محبت دنیا انسان را کور و کر و گنگ می‌کند و مردم را ذلیل می‌کند». محبت دنیا موجب غفلت از حقیقت و انکار آن می‌شود و جهل و غفلت از حقیقت اولین مانع رسیدن به کمال است از این رو امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «راس کل خطیئه حب الدنیا؛

[۱۲] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۳، ص۷۶۶.

آغاز و منشا همه کجروی‌ها محبت دنیاست».

سطحی‌نگری

نگاه سطحی و نزدیک بین، مانع شناخت عمیق امور است انسان‌هایی که دچار قضاوت عجولانه هستند و به ظنون خود در قضاوت بسنده می‌کنند به معرفت یقینی و استواری دست نمی‌یابند و آنان که حواس محدود بشری را یگانه ابزار شناخت می‌دانند از شناخت حقایق برتر از حس محرومند. وجه مشترک این گونه افراد را می‌توان سطحی نگری و نزدیک بینی نامید.

سطحی‌نگری در قرآن

قرآن کریم اعتماد بر ظن را در موارد بسیاری موجب گمراهی دانسته است آیات گوناگونی منشا شرک مشرکان را پیروی از ظن و گمان معرفی کرده است دیدگاه قرآن درباره ظن و گمان این است که در شناخت واقع نباید به ظن اعتماد کرد. تا زمانی که علم یقینی نداریم نمی‌توانیم بگوییم حقیقت را شناخته‌ایم. علم یعنی معرفت به چیزی همراه با عدم احتمال نقیض آن ولی در ظن و گمان همواره احتمال خلاف وجود دارد قرآن کریم می‌فرماید: «ان الظن لا یغنی من الحق شیئاً؛

[۱۳] یونس/سوره۱۰، آیه۳۶.

گمان در وصول به حقیقت هیچ سودی نمی‌رساند».
بالاترین حقیقت که وجود خداوند است و برترین عقیده که باور به یگانگی اوست برای کسانی شناخته می‌شود که بر ظنون خویش تکیه نمی‌کنند و عقاید خود را بر پایه استوار علم بنا می‌کنند آنان از شرک و الحاد مصون هستند و دیگران که بر ظن و گمان تکیه دارند در خطر انکار خدای یگانه‌اند. باز می‌فرمایند: «الا ان للَّه ما فی السموات و من فی الارض و ما یتبع الذین یدعون من دون اللَّه شرکاء ان یتبعون الا الظن و ان هم الا یخرصون؛

[۱۴] یونس/سوره۱۰، آیه۶۶.

آگاه باش که هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است از آن خداست و کسانی که غیر از خدا شریکانی را می‌خواند از حق پیروی نمی‌کنند. بلکه اینان جز از