توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت یزید بن رومان دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت یزید بن رومان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت یزید بن رومان :

ابن‌رومان ابوروح پاورپوینت یزید بن رومان اسدی قرشی

اِبْن رومان، ابو روح پاورپوینت یزید بن رومان اسدی قرشی (د ۱۳۰ق/ ۷۴۸م)، از قاریان مدینه و راویان سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می باشد.

فهرست مندرجات

۱ – اختلاف در مدت عمر
۲ – علم قرائت
۲.۱ – خصوصیات قرائت
۲.۲ – جایگاه قرائت
۳ – سیره پیامبر
۴ – مشایخ
۵ – راویان
۶ – جایگاه حدیثی
۷ – فهرست‌منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

اختلاف در مدت عمر

وی از موالی آل زبیر بود.

[۱] ابن هشام عبدالملک، السیره النبویه، ج۲، ص۲۱۴، به کوشش مصطفی السقا و دیگران، ۱۳۷۵ق /۱۹۵۵م.

[۲] ابن سعد محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۱۰-۳۱۱، القسم المتمم، به کوشش زیاد محمد منصور، مدینه، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.

[۳] طبری، المنتخب من ذیل المذیّل، ج۱، ص۶۴۸، جلد یازدهم تاریخ طبری.

اگرچه غالب متقدمین چون ابن سعد،

[۴] ابن سعد محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۱۰-۳۱۱، القسم المتمم، به کوشش زیاد محمد منصور، مدینه، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.

خلیفه

[۵] خلیفه بن خیّاط، الطبقات، ج۲، ص۶۵۰، به کوشش سهیل زکّار، دمشق، ۱۹۶۶م.

، ابن حبان،

[۶] ابن حبان محمد، الثقات، ج۵، ص۵۴۵، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹-۱۴۰۱ق/ ۱۹۷۹- ۱۹۸۱م.

طبری ،

[۷] طبری، المنتخب من ذیل المذیّل، ج۱، ص۶۴۸، جلد یازدهم تاریخ طبری.

ترمذی ، دانی و دیگران

[۸] مزّی یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰، ص۳۰۶، نسخه خطی احمد ثالث (شم ۲۰/۲۸۴۸).

[۹] ذهبی محمد، معرفه القراء الکبار، ج۱، ص۶۳، به کوشش محمد سید جادالحق، قاهره، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.

وفات او را در ۱۳۰ق گفته اند، ولی متأخرین ۱۲۰ق را ترجیح داده اند

[۱۰] ذهبی محمد، معرفه القراء الکبار، ج۱، ص۶۳، به کوشش محمد سید جادالحق، قاهره، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.

[۱۱] ابن جزری محمد، غایه النهایه، ج۲، ص۳۸۱، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق ۱۹۳۲م.

و در برخی منابع ۱۲۹قمری نیز ذکر شده است.

[۱۲] ذهبی محمد، معرفه القراء الکبار، ج۱، ص۶۳، به کوشش محمد سید جادالحق، قاهره، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.

[۱۳] ابن جزری محمد، غایه النهایه، ج۲، ص۳۸۱، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق ۱۹۳۲م.

علم قرائت

ابن رومان از فقهای مدینه نیز به شمار می‌رفته است، ولی چیزی از فقه او دانسته نیست و دانش او در قرائت بر فقهش غالب بوده است.

[۱۴] ابن مجاهد ابوبکر، السبعه، ج۱، ص۶۱، به کوشش شوقی ضیف، قاهره، ۱۹۷۲م.

او قرائت را به طریق عرض از عبدالله بن عیاش بن ابی ربیعه فرا گرفت.

[۱۵] ابن مجاهد ابوبکر، السبعه، ج۱، ص۶۱، به کوشش شوقی ضیف، قاهره، ۱۹۷۲م.

اینکه او چنان‌که در برخی منابع آمده از ابن عباس ، ابوهریره ، ابواُمامه و دیگر صحابه قرائت آموخته باشد، توسط متأخرین مورد تردید قرار گرفته است.

[۱۶] ابن مجاهد ابوبکر، السبعه، ج۱، ص۶۱، به کوشش شوقی ضیف، قاهره، ۱۹۷۲م.

[۱۷] اندرابی احمد، قراءات القراء المعروفین، ج۱، ص۶۱، به کوشش احمد نصیف الجنابی، بیروت، ۱۴۰۷ق /۱۹۵۶م.

[۱۸] ذهبی محمد، معرفه القراء الکبار، ج۱، ص۶۲، به کوشش محمد سید جادالحق، قاهره، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.

[۱۹] ابن جزری محمد، غایه النهایه، ج۲، ص۳۸۱، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق ۱۹۳۲م.

با آن‌که ابن رومان از قاریان مدینه بود،

[۲۰] ابن حبان محمد، مشاهیر علماء الامصار، ج۱، ص۱۳۵، به کوشش م فلایشهامر، قاهره، ۱۳۷۹ق/ ۱۹۵۹م.

ولی نه تنها قرائت او همچون مدنیان معاصرش، ابوجعفر از قاریان دهگانه و ابن مُحَیصن از قاریان چهارده گانه ، رواج نیافت، بلکه حتی از نظر کثرت نقل در میان قرائات شاذ در ردیف برخی دیگر از قاریان معاصر مدینه چون شیبه بن نصاح نیز قرار نگرفت، چنانکه به عنوان نمونه، ابن خالویه

[۲۱] ابن خالویه حسین، مختصر فی شواذّ القرآن، ج۱، ص۱۴۷، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۹۳۴م.

تنها در یک موضع از کل قرآن به نقل قرائت او پرداخته است.

خصوصیات قرائت

اگر بخواهیم با اطلاعات اندک موجود درباره خصوصیات قرائت ابن رومان سخن بگوییم، باید گفت نظر به این‌که او قرائت را عمدتاً از یک استاد فرا گرفته و از طرف دیگر این‌که در قرائت آن دوره مدینه استحسانات نحوی جایگاهی نداشته، می توان قرائت او را با احتساب برخی خطاهای انتقال، همان قرائت استادش ابن عیاش دانست. احتمالاً عامل متروک شدن روایت ابن رومان را باید ضعف در روایت از او دانست، بدین معنی که راویانی نداشته که در هر طبقه قرائت او را بدون خلط با قرائت دیگران و بدون اجتهاد روایت کنند.

جایگاه قرائت

به هر حال قدر مسلم این است که دو تن از قاریان هفتگانه، نافع مدنی و ابوعمر بصری از ابن رومان قرائت آموخته اند

[۲۲] ابن مجاهد ابوبکر، السبعه، ج۱، ص۶۱، به کوشش شوقی ضیف، قاهره، ۱۹۷۲م.

[۲۳] ابن مهران احمد، المبسوط، ج۱، ص۱۹، به کوشش سبیع حمزه الحاکمی، دمشق، ۱۴۰۷ق /۱۹۸۶م.

[۲۴] دانی عثمان، التیسیر، ج۱، ص۸، به کوشش اوتو پرتزل، استانبول، ۱۹۳۰م.

و این نه تنها مقبولیت قرائت ابن رومان در آن عصر را نشان می‌دهد، بلکه ابن رومان را به عنوان یکی از حلقه های مهم اتصال در قرائت مطرح می‌کند.

سیره پیامبر

یکی از ابعاد بارز شخصیت ابن رومان نقش او را در روایت سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است

[۲۵] طبری، تاریخ، ج۱۱، ص۶۴۸، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰۱۹۶۸م.

جمعی از بزرگ ‌ترین مورخان و مؤلفان سیره پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) چون ابن اسحاق، واقدی ، مداینی، بلاذری و طبری از روایات ابن رومان به وفور استفاده کرده اند

[۲۶] واقدی محمد، المغازی، ج۱، ص۵۶، به کوشش مارسدن جونس، لندن، ۱۹۶۶م.

[۲۷] ابن هشام عبدالملک، السیره النبویه، ج۲، ص۱۹۰به نقل از ابن اسحاق، به کوشش مصطفی السقا و دیگران، ۱۳۷۵ق /۱۹۵۵م.

[۲۸] بلاذری احمد، انساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۶، ج ۱، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.

[۲۹] طبری، تاریخ، ج۲، ص۴۱۰، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰۱۹۶۸م.

[۳۰] ابن حجر عسقلانی احمد، الاصابه، ج۱، ص۵۳ به نقل از مداینی، قاهره، ۱۳۲۸ق.

[۳۱] خلیفه بن خیّاط، التاریخ، ج۱، ص۵۱، به کوشش سهیل زکّار، دمشق، ۱۹۶۶م.

[۳۲] مقدسی مطهر، البده و التاریخ، ج۴، ص۱۰۷، به کوشش کلمان هوار، پاریس، ۱۹۰۷م.

مشایخ

بخش قابل توجهی از روایات ابن رومان در سیره یا با عبارت «عن عروه» از عروه بن زبیر نقل شده

[۳۳] واقدی محمد، المغازی، ج۱، ص۵۶، به کوشش مارسدن جونس، لندن، ۱۹۶۶م.

و یا اصولاً ابن رومان مطلب را بدون ذکر سند آن نقل کرده است که از روش های شناخته شده اهل سیره است.
در مورد روایت او از عروه باید عنایت داشت که عبارت او ابداً تصریح ندارد که این روایت مستقیم بوده باشد، ولی ظاهراً بخاری و مسلم آن را مستقیم می‌دانسته اند.

[۳۴] ابن قیسرانی محمد، الجمع بین رجال الصحیحین، ج۲، ص۵۷۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۳ق.

تصریح ابن رو