توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت حکومت بنی‌امیه در اندلس دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت حکومت بنی‌امیه در اندلس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت حکومت بنی‌امیه در اندلس :

حکومت امویان در اندلس

حکومت امویان در‌ اندلس، در سال ۱۳۸ق توسط عبدالرحمان الداخل تشکیل شد. پس از سقوط امویان، عباسیان آنان را تعقیب کرده، هرجا که آنان را می‌یافتند، می‌کشتند، عبدالرحمان با ورود به اندلس و تشکیل حکومت و سرکوب طرفداران بنی‌عباس توانست حکومت اموی را در آنجا ایجاد کند. حکومت امویان ادامه داشت، تا اینکه در سال ۴۲۲ق مردم المعتدّبالله را از حکومت خلع و از قرطبه بیرون راندند. با خلع او طومار حکومت امویان‌ اندلس پیچیده شد.

فهرست مندرجات

۱ – شکل‌گیری حکومت
۲ – حاکمان اموی اندلس
۲.۱ – هشام اول
۲.۲ – حکم اول
۲.۳ – عبدالرحمان دوم
۲.۴ – محمد اوّل
۲.۵ – المنذر اول و برادرش
۲.۶ – عبدالرحمن سوم
۲.۷ – المستنصربالله
۲.۸ – المؤیدبالله
۳ – گرفتن حکومت از امویان
۴ – خلافت مجدد امویان
۵ – پایان حکومت بنی‌امیه
۶ – پانویس
۷ – منبع

شکل‌گیری حکومت

پس از سقوط امویان، عباسیان آنان را تعقیب کرده، هرجا که آنان را می‌یافتند، می‌کشتند، ولی عبدالرحمن بن معاویه بن هشام بن عبدالملک بن مروان توانست از چنگ عباسیان گریخته، جان سالم به در برد. او مخفیانه به مغرب رفت و به قبیله نفزه پناه برد که دایی‌های او میان ایشان بودند. زمانی که احساس امنیت کرد، با‌ اندلسیانِ طرفدار بنی‌امیه نامه‌نگاری کرد. مخاطبان او مقدمش را گرامی داشتند. در ذی الحجه ۱۳۸ق عبدالرحمن همراه عده‌ای عرب و بربر از دریا گذشته، وارد بندر «مُنَکَّب»‌ اندلس شدند و منتظران آمدن او به وی پیوستند. او رهسپار قرطبه شد و پس از پیروزی بر یوسف بن عبدالرحمن فهری حاکم آن‌جا و کارگزار ابوجعفر منصور خلیفه عباسی، بدان‌جا قدم نهاد و از آن پس به «الداخل» ملقّب گردید.
عبدالرحمن توانست حرکت‌ها و شورش‌های طرفداران بنی‌عباس را سرکوب کند. در میان شورش‌گران کسانی بودند که به طمع استقلال شهرها و مناطق تحت سلطه خویش، با این آشوب‌ها هم‌صدا شدند. کسانی نیز بودند که از شارلمانی، پادشاه فرانسه کمک خواستند و او در سال ۱۶۱ق ۷۷۱م همراه لشکریان خود به یاری آن‌ها شتافت، اما دیری نپایید که در حمله خود ناکام شد و آن‌جا را ترک کرد.

[۱] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۵۳۵.

[۲] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۸۴-۸۵.

عبدالرحمن باوجود همه گرفتاری‌هایش در سرکوب آشوب‌های پی‌درپی که همه دوران حکومت او را در برگرفته بود، لحظه‌ای از عمران و آبادانی غافل نبود. او مسجد قرطبه را ساخت؛ مسجدی که به دانشگاهی تبدیل شد و دانشمندان مشهور مشرق زمین را به خود جذب کرد.

حاکمان اموی اندلس

بعد از عبدالرحمان حاکمان اموی یکی پس از دیگری حکومت کردند:

هشام اول

عبدالرحمن در سال ۱۷۲ق درگذشت و پسرش هشام اول که از سوی پدر به ولایت‌عهدی تعیین شده بود، به‌جای وی نشست. سلیمان و عبدالله برادران هشام بر سر حکومت با وی درگیر شدند. شورش آن دو، تا زمان حکم اول پسر هشام ادامه یافت. هشام توانست از تهاجم‌های پادشاهان فرانسه جلوگیری و پاره‌ای از دژهای آنان را تصرف کند. هشام گلدسته‌ای به مسجد قرطبه افزود و پل رود قرطبه معروف به «وادی الکبیر» را دوباره ساخت. این پل را سمح بن مالک حاکم‌ اندلس در سال ۱۰۰ق ساخته بود.

حکم اول

هشام اول در سال ۱۸۰ق درگذشت و پسرش حکم اول که از سوی پدر به ولایت‌عهدی انتخاب شده بود، به‌جای او نشست. او شورش دو عموی خود سلیمان و عبدالله را با کشتن سلیمان و تسلیم عبدالله سرکوب کرد و به آشوب‌های سربرآورده پایان داد و به سرزمین فرانسه یورش برد و راه هجوم آنان به مرزها را بست.

عبدالرحمان دوم

حکم اول در سال ۲۰۶ق درگذشت و پسرش عبدالرحمان دوم به سفارش او به قدرت رسید. در دوره او جنگی میان یمنیان و مضریان بر سر منطقه تدمیر درگرفت. عبدالرحمان این آشوب را سرکوب کرد و دستور داد تدمیر را ویران کنند و به جای آن، اسکله‌ای برای پهلو گرفتن کشتی‌ها بسازند؛ و این بود که آن‌جا «مرسیه» نامیده شد. او همچنین شورش مردم طلیطله را سرکوب و به کشورهای مسیحی لشکرکشی کرد.

محمد اوّل

عبدالرحمان دوم در سال ۲۳۸ق درگذشت و پسرش محمد اوّل به سفارش پدر جانشین وی شد. در عهد او، مولدین (کسانی که از پدر و مادری با دو نژاد متفاوت به دنیا آمده‌اند) به رهبری عمر بن حفصون شورش کردند. مردم طلیطله با پادشاه جلیقه هم‌پیمان شده، برضد محمد دست به شورش زدند. راهب ایولوخیو آتش فتنه‌ای برافروخت که به قتل وی انجامید.

[۳] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۵۳۵.

[۴] ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۸۵.

[۵] عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام،، ج۱، ص۵۲۶، شرح حال ایولوخیو.

میان محمد اول و شاهان مسیحی جنگ‌هایی رخ داد که به پیروزی محمد و استیلای او بر تعداد زیادی از استحکامات آنان انجامید. در روزگار حکومت او نورماندی‌ها (نورماندی‌ها، اسم جنگجویان وایکینگ است که از منطقه اسکاندرنیایا آمدند و سواحل اروپایی را تسخیر کردند.) به سواحل‌ اندلس یورش بردند که خشخاش بن سعید، فرمانده نیروی دریاییِ‌ اندلس عهده‌دار راندن آن‌ها شد.

[۶] عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام،، ج۱، ص۵۲۶-۵۲۷، شرح حال خشخاش بن سعید.

المنذر اول و برادرش

پس از مرگ محمد اول در سال ۲۷۳ق پسرش المنذر اول به جای او نشست، اما حکومت او بیش از دو سال دوام نداشت.
المنذر در سال ۲۷۵ق درگذشت و برادرش عبدالله بن محمد جانشین وی شد. حاکمان اشبیلیه ضد او شوریدند. در روزگار او مولدین به شورش‌های پیاپی دست زدند. حکومتش ۲۵ سال طول کشید.

عبدالرحمن سوم

با مرگ عبدالله بن محمد، نوه‌اش عبدالرحمن سوم جانشین او شد. زمانی که قدرت خلافت در بغداد رو به زوال نهاد، او به خلیفه ملقب شد. او نخستین حاکم امویِ‌ اندلس بود که خلیفه خوانده شد؛ در حالی که پیشینیان وی امیر خوانده می‌شدند. حکومت پنجاه ساله او صرف سرکوب شورش‌ها و جنگ با فرانسه شد. دولت امویان در عهد او به قدرت، دانش و آبادانی و شکوفایی رسید و با قدرتمندی آنان بود که توانستند بر مناطق هم‌مرز با کشورهای مهاجم به‌طور کامل مسلط شوند. و شکوفایی در آن سامان بود که قرطبه را مرکز و محل توجه علما قرار داد و بزرگان فراوانی از مشرق زمین عازم این سامان شدند، به‌طوری که این شهر نزد عالمان، اهمیّت بیشتری از بغداد یافت. عبدالرحمان در ادامه عمران و توسعه، شهر «الزهراء» را ساخت. او تمام فنون و هنرهای معماری عرب را در این شهر به‌کار برد، لذا این شهر یکی از عجایب زمان و نمونه‌ای از هنرهای ظریف گردید. به لقب خلیفه، لقب الناصر لدین الله نیز افزوده شد و او را به همین نام می‌شناختند.

المستنصربالله

با مرگ عبدالرحمان ناصر در سال ۲۵۰ق، پسر و ولی‌عهدش حکم دوم به جای وی نشست و به المستنصربالله ملقب شد. او شیوه حکومتی پدر را پیش گرفت و با پادشاهان کاستیل، لیون و ناوار جنگید و آن‌ها را مغلوب و حملات آنان را دفع کرد. در روزگار او، نورماندها برای بار دوم سواحل‌ اندلس را مورد تاخت و تاز قرار دادند که او حملات آنان را دفع کرد. عالمان زیادی در دربار او گردهم می‌آمدند و جلسات او آکنده از آنان می‌شد. کتاب‌هایی که امپراطوران روم به وی هدیه می‌کردند، به عربی ترجمه می‌شد. وی کتابخانه‌ای با چهارصد هزار جلد کتاب تاسیس کرد. در عهد حکومت او در‌ اندلس کسی نبود که خواندن و نوشتن را نداند، در حالی که بر سراسر اروپا نادانی و بی‌سوادی حاکم بود و جز‌ اندکی از م