پاورپوینت تفریحات سالم

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت تفریحات سالم دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت تفریحات سالم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت تفریحات سالم :

کسی که در تاریخ و تفکر اسلامی تحقیق می کند، ملاحظه می نماید که انواع بازیها به دو قسمت تقسیم می گردد: یک قسم که با تحرک و فعالیت بدن انجام می شود مانند دویدن و کشتی و شمشیر بازی و تیراندازی به هدف و مسابقه اسب دوانی و صید و شکار کردن، و اصل حکم در اینها اباحه است، بلکه اسلام اینها را تشویق می نماید، و بیشتر این بازیها را وسایلی برای قدرت و آمادگی می داند که در دفاع از قلمرو اسلام و جنگ در راه خدا ضروری است.اما قسم دوم عبارت است از انواع بازیهایی که بدون فعالیت جسمی انجام می گیرد مانند بازی تخته نرد و شطرنج و ورق بازی (کوتشینه، و در تداول عراقیون چتکینه)، و معلوم است که این نوع بازی در بیشتر موارد با قمار بازی ارتباط پیدا می کند، و روایاتی وارد شده که از آنها نهی می کنند، و بعضی از محققین این احادیث را بدون هیچ تأویلی قبول کرده و قائل به تحریم این گونه بازیها شده اند.محققین دیگر این احادیث را حمل بر بودن قمار در آن بازیها دانسته اند و در نتیجه گفته اند که اگر این بازیها بدون قمار باشد مباح است، و آنچه که ما می توانیم بگوییم این است که شرط قمار ممکن است با هر نوعی از انواع بازیها بوجود آید، و اگر قمار به همراه بازی آمد خود حرام و اصل همان بازی را حرام می گرداند، اما اگر قماری در بین نبوده، ترسیدن از آثار بازیهای نرد و شطرنج و ورق کاملا آشکار است زیرا این بازیها وقت را هدر می دهند و فرصت را از بین می برند، و خیلی اتفاق می افتد که انسان را از انجام وظیفه دینی و اجتماعی خود باز می دارند.این بازیها اگر موجب این کار بشوند نیز حرام هستند، اما بازیهای جسمانی وقت را تلف نمی کنند، چون جسم بعد از هر دو بازی به استراحت نیاز دارد، زیرا ممکن نیست ادامه به این بازیها همان طوری که در نرد و شطرنج و ورق ادامه می دهند، علاوه بر این که قسم اول این بازیها استفاده بهداشتی برای بازی کننده دارد و برای جامعه هم مفید است زیرا تمرین می دهد شخص را با انواع قهرمانیهایی که گاهی جامعه به آنها نیازمند است، اما قسم دوم چیزی جز سرگرمی و تسلط بر ایام بیکاری نیست، پس سزاوار است که از این هدف و نتیجه تجاوز نگردد.

برمی گردیم به بحثی که در آن، مقداری تفصیل در باره این بازیها و ورزشهاست:

پس در باره دویدن یادآور می شویم که صحابه پیوسته مسابقه دو می دادند.

کشتی گرفتن در نزد مسلمانان متداول بود و بیهقی روایت کرده که رسول خدا (ص) رکانه بین عبد یزید بن هاشم را به اسلام دعوت کرد و او مردی بود که بداشتن نیروی عظیم خود مشهور بوده و با هیچکس کشتی نگرفته بود مگر اینکه بر او غلبه کرده بود، ولی رکانه معجزه آشکاری از رسول خدا (ص) خواست تا دعوت آن حضرت را بپذیرد، پس حضرت محمد (ص) فرمود: اگر بر تو غلبه کنم (چطور است) ؟ رکانه گفت: در این صورت به تو ایمان می آورم.با یکدیگر کشتی گرفتند پس رسول خدا (ص) او را به زمین زد و بر او پیروز گشت.رکانه تعجب کرد و تقاضای کشتی گرفتن مجدد نمود، برای بار دوم و سوم رسول خدا (ص) او را بزمین زد، پس او اسلام را پذیرفت و مسلمان خوبی شد. ^(۱)

شمشیر بازی جایز است و وقایع شمشیر زدن که در آغاز غزوه بدر و غزوه أحد، رخ داده است در تاریخ اسلام مشهور است.پیروزی در این شمشیر زدنها از آن مسلمین گشت که آن حاکی از تمرین موفقیت آمیز و آمادگی زیاد آنان بود.

اما اسب سواری، براستی که اسلام آن را تشویق نموده است.سواره نظام در جنگها نقش بزرگی ایفا می کرد، و شکست مسلمین غزوه احد در اثر غفلت سواره نظام بود در حالی که سواره نظام قریش که رهبری آنرا خالد بن ولید قبل از مسلمان شدن به عهده داشت، هشیار بود.روایت شده که رسول خدا (ص): هر چیزی را که دارای ذکر خدا نباشد لهو (سرگرمی) و یا سهو (کار بی اختیار و عبث) دانسته است، جز چهار عادت: رفتن شخص در بین دو هدف (بمنظور تیر اندازی)، تربیت کردن اسب، معاشرت با خانواده و یاد گرفتن شنا.از ابن عمر نقل شده که پیغمبر (ص) مسابقه گذاشت بین اسبها و به برنده جایزه داد.فقهاء می گویند که این کار جزء شرطهای حلال است یعنی یکی از تماشاچیان به برنده مسابقه جایزه ای بدهد به قصد تشویق او.به انس گفتند آیا شما در زمان رسول خدا (ص) شرط بندی می کردید؟ و آیا رسول خدا (ص) شرط بندی می کرد؟ گفت آری، به خدا قسم پیغمبر (ص) شرط بندی کرد و بر روی اسبی که نامش «سبحه» بود، وقتی برنده شد، آن حضرت اظهار شادمانی کرد و از آن اسب خوشش آمد.

فقهاء شرط بندی مجاز را مشروط می سازند به این که جایزه از طرف مسابقه دهندگان نباشد مانند این که امام برای برنده مسابقه جایزه تعیین کند و این اقدام باتفاق همگان جایز است، و عموما علماء اجازه می دهند که جایزه از طرف یکی از مسابقه دهندگان باشد، اما اگر جایزه از سوی هر یک از مسابقه دهندگان باشد و همه جایزه را برنده مسابقه بگیرد، پس این عمل به اجماع علماء حرام است، زیرا این کار خود نوعی قمار است ^(۲) در تاریخ اسلامی، مسابقه اسب سواری مشهور است و توجه بیشتر خلفا و فرمانروایان را به خود جلب کرده است.هشام بن عبد الملک چندین میدان برای مسابقه اسب سواری به پا کرد که تعداد زیادی از اسبها در آن شرکت می کردند.مسابقه اسب سواری در مصر معروف است و مردم شیفته آن هستند.میدان مسابقه اسب سواری در دوره خمارویه همانند اعیاد بود ^(۳).و در دولت اخشیدی، اخشید به درست کردن میدان اسب دوانی طبق روش دولت طولونیه اقدام کرد. ^(۴)

از جمله ورزشهای دیگر، تیر زدن به هدف و یا تیراندازی است.پیوسته پیغمبر (ص) اصحاب خود را به آن تشویق می کرد و می فرمود: بر شما باد به تیر اندازی، زیرا این کار جزء بهترین سرگرمی شماست، و تیر اندازی با این آیه کریمه ارتباط دارد: «و نیرو و اسب مهیا سازید برای (مجاهدان راه خدا) هر اندازه که بتوانید» ^(۵).پس آن حضرت که بر او سلام باد پیوسته می گفت: بدانید که مقصود از نیرو، تیراندازی است، بدانید که نیرو همان تیراندازی است، نیرو همان تیر اندازی است.

از جمله سرگرمیهای مفید که اسلام آن را تأیید کرده شکار کردن است.مسلمانان معتقد بودند که از شکار فواید زیادی به دست می آید، زیرا شکار علاوه بر این که کار و کسبی لذت بخش است، سربازان را به دویدن و حمله کردن تمرین می دهد و آنان را به اسب سواری عادت داده و به تیراندازی و شمشیر زدن و چماق زدن ماهر می سازد، و اهتمام و توجه به خونریزی را تقلیل می دهد، و بعد از اینها، شکار کردن ورزشی است که به بهداشت و سلامتی کمک می کند . ^(۶)

طبق حکم قرآن و سنت و اجماع مسلمین، خوردن گوشت شکار مباح است، با رعایت شروطی که فقهاء گفته اند، خداوند متعال فرماید: «ای پیغمبر (ص) مردم از تو می پرسند چه چیزی برایشان حلال است، بگو حلال شده است بر شما کشتارهای پاکیزه، و نیز شکار آنچه که به دست می آید بوسیله شکار کنندگانی (سگان شکاری) که شما آنها را طبق دستور الهی تعلیم می دهید.پس بخورید از آنچه این حیوانات شکاری برای شما نگاه داشته اند و نام خدا را بر آن ببرید» ^(۷).در حدیث رسول خدا (ص) می فرمایند: بخور آنچه را که بوسیله کمان خود شکار کرده و نام خدا را بر آن برده ای، و بخور آنچه را که بوسیله سگ تعلیم دیده خود شکار کرده و سپس نام خدا را بر آن برده ای، و آنچه را بوسیله سگ تعلیم ندیده خود شکار کرده ای، و توانسته ای که آنرا ذبح شرعی کنی، آنرا نیز بخور، به دلیل جایز بودن شکار، نگهداری سگ برای شکار جایز است، همان طوری که نگهداری سگ و گله و سگ مزرعه مباح است.ولی نگهداری سگهای دیگر غیر اینها حرام است، زیرا از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمود: هیچ قومی اقدام به نگهداری سگ نکردند (جز سگ گله و سگ شکاری و مزرعه) مگر آن که از هر روز از اجرشان (نزد خدا) دو قیراط کم می شود (هر قیراطی ۲/۲۴ از هر چیزی است) از سالم و از پدرش روایت شده که گفت: از رسول خدا (ص) در حالی که به صدای بلند سخن می گفت، شنیدم که به کشتن سگها امر می کرد، و سگهای غیر شکاری و نگهبانی معمولا کشته می شدند.

از جمله ورزشهایی که در زمان حاضر جدی تلقی می شود عبارت است از فوتبال و بستکتبال و بدمینتون و مانند اینها، و این بازیها در حکم دویدن هستند، زیرا باعث فعالیت جسم می شوند و سلامتی را تقویت می کنند، و حس کمک و یاری را در بین اعضای هر تیم به وجود می آوردند، همان طوری که حمله و گریز و مجادله را می آموزند.

حالا می آییم به سراغ قسم دوم از انواع تفریحات و سرگرمیها، و آن سرگرمی است که بازی کنندگان در حال نشسته انجام می دهند، مانند بازی نرد و شطرنج و…، آدم متز در باره آنها می گوید: نشستن بازی کنندگان در حالی که بعضی به دیگری گوش کنند جزء عادات عرب نبوده است.یک عرب خالص در این کار مغایرتی با طبعش احساس می کند.حکایت کرده اند که مردم مدینه به مردی که شطرنج بازی کند زن نمی دادند.اعراب گفته اند که شطرنج بازی برای عجم بی دانش درست نشده، زیرا مردم عجم گاه و بی گاه گرد هم جمع می شدند به یکدیگر نگاه می کردند، پس شطرنج را وسیله سرگرمی خود قرار می دادند. ^(۸)

در باره نرد پیغمبر (ص) می فرمود: هر کس نرد بازی کند مثل این است که دستش را در گوشت و خون خوک رنگ کرده است، و نیز می فرمود: هر کس نرد بازی کند براستی که خدا و رسولش را نافرمانی کرده است.شوکانی این دو حدیث را حمل کرده است بر کسی که با قمار نرد بازی کند، و از گروهی از علماء روایت می کند که جایز است نرد بازی بدون قمار، اما شطرنج در زمان صحابه پدید آمد و صحابه در باره آن اختلاف نظر دارند.ابن عمر گفت که شطرنج بدتر از نرد است، و علی (ع) فرمود: که شطرنج جزء قمار است، و بعضی از صحابه به کراهت آن معتقد شده اند، و عده زیادی از صحابه و تابعین در صورتی که شطرنج خالی از قمار باشد آنرا مباح دانسته اند.

بعضی از محققین قائل به جدایی بین نرد و شطرنج هستند، پس معتقدند که بازی نرد بر مبنای برد و باخت است و اما شطرنج بر اساس وارد کردن فکر به کار و ورزش ذهنی است، و از این جهت بازی شطرنج را جایز دانسته اند مشروط بر این که انسان را از انجام وظیفه اش باز ندارد و با قمار هم نباشد، و بشرط این که بازی کننده در حال بازی زبانش را از کلام بد و فحش دادن نگهدارد و اگر نه بازی آن حرام است ^(۹).

از جمله سرگرمیهای جدید سینماست و آن وسیله ای است که اگر خوب به کار برود ممکن است که فایده بزرگی داشته باشد.سینما صورتهای زیبایی از تاریخ و تفکر انسان به تماشاچیان عرضه می دارد، و تصمیم و اراده را تقویت و محکم می سازد.سینما در این حالت شامل سرگرمی و عبرت گرفتن و آموزش می باشد، اما سینما بیشتر اوقات به شکل بد به کار گرفته می شود، همان طوری که بیشتر چیزهای دیگر مانند آن بد به کار می روند، مانند این که انسان سینما را شغل اصلی خود قرار دهد و یا در سینما زن و مرد نامحرم مختلط شوند و یا اینکه داستانهایی به نمایش گذارده شود که غرایز را تحریک نموده و به گناه تشویق نماید.در این حالت سینما وسیله فساد می گردد و دوری از آن واجب است.

از این جا معلوم می شود که قاعده اصلی در مزاح و سرگرمی و انواع ورزشها، حلال بودن آنهاست، و گاهی بعضی از آنها مستحب می گردد، در موقعی که به آمادگی جهاد و وسایل جنگ و حمایت از مسلمانان کمک کند، و این چیزها وقتی که از هدف خود منحرف شوند مکروه و یا حرام می گرداند، مثل این که بد به کار بروند و یا قمار در آنها وارد شود، و همچنین است وقتی که به صورت هدف و مقصود اصلی در آیند، در حالی که وسیله ای بیش نیستند، و در واقع این چیزها مباح شده اند تا به رفع خستگی انسان کمک کنند و در نتیجه با فعالیت بیشتر و علاقه بیشتر به کار خود بپردازد.پس اگر انسان غرق در این امور بشود بنحوی که بعنوان هدف او در آیند، انسان با این اقدام خود، آنها را از صورت مجاز به صورت مکروه و یا حرام منحرف می سازد، در نتیجه آنها اگر انسان را از انجام عمل مستحبی باز دارند، مکروه و اگر از انجام عمل واجبی باز دارند حرام می گردند.

فوتبال در موقعیت فعلی و تعصب به خاطر آن

این بحث ما را به موضوع مهمی رهنمون می شود که بیشتر کشورها در زمان حاضر بسوی آن می روند و آن عبارت از تعصب ناخوش آیندی است که نسبت به بازی فوتبال می شود.اصل ورزش این است که انسان شخصا به آن بپردازد، همان طور که گذشت، زیرا ورزش به این صورت فایده جسمی و عقلی دارد، انسان تجدید قوا می کند و حس کمک و همکاری با تیم خود را می آموزد، و بدین ترتیب ورزش بدنی دارای هدف جسمی و هدف اخلاقی است.آن کسی که بازی نمی کند، گاهی بازی کنندگان را تشویق می کند ولی باید که در راه حق و صحیح عمل نماید، زیرا او اگر چه استفاده بهداشتی از ورزش نمی کند، شایسته است که به جنبه اخلاقی ورزش توجه نماید، به این گونه که از بازی کنندگان حس همکاری را بیاموزد و در زندگی خود از آن استفاده کند.

فکر سلیم برای این گونه تشویقها، اصولی وضع کرده است که مهمترین آنها این است که کسی را که نقش خود را خوب بازی کند، تشویق می کند، بهر تیمی که منتسب و مربوط باشد.شما با این کارتان قاضی عادلی هستید و بعنوان منصفی که به هر صاحب حقی، حق را می دهید.برای کسی که نقش خود را بخوبی انجام می دهد دست می زنید، و نکوهش می کنید کسی را که در کارش سستی کند.برای تیمی که بدون دقت و کوشش است آرزوی پیروزی نکنید، جز این که موقعیتها و مقتضیات، نوعی طرفداری از این تیم و یا تیم دیگر را به وجود می آورند.یک مدرسه تیم خود راتشویق می کند و اهل هر شهری تیم خود را تشویق می کنند.یک باشگاه در پشت سر اعضای تیم خود می ایستد.در این تشویق مشروع، سزاوار است که جانب عدالت را فراموش نکنیم، و از تشویق پا را فراتر نگذاریم.ما در دانشگاه کمبریج، تیم دانشگاه خود را در مسابقه سالیانه قایقرانی در مقابل تیم دانشگاه آکسفورد تشویق می کردیم، ولی من شاهدم که تشویقی منطقی بود، و ما فراموش نمی کردیم که نسبت به هر کس که خوب بازی می کرد از اعضای تیم دیگر، تمجید کنیم و یا نسبت به هر کسی از تیم خودمان که سستی می کرد نکوهش کنیم.این گونه تشویق، کاری در سطح بالاست که با تعصب و طرفداری بی جا دست یافتن به آن ممکن نیست.همان طور که ما الان در بیشتر کشورهای جهان می بینیم؟

ما به اندازه ای که طرفداری و یا تعصب می بینیم، تشویقی نمی بینیم.مسخره بازی و خشم مشاهده می کنیم نسبت به هر عمل ماهرانه و بموردی که تیم مخالف و یا هر عضوی از آن عمل می کند، و بدین جهت صدای صوت می شنویم، با این که در حقیقت ورزش به وجود آمده تا حس همکاری را بیاموزد، در حالی که نفرت و زشتی و تعصب ناخوش آیند می آموزد، و عجیب است که برای تشویق، اساسی معین و مقرر نشده است که بر مبنای آن انجام گردد، زیرا تشویق از طرف مدرسه ای که تیم خود را تشویق می کند و یا شهر و یا باشگاهی که تیم خود را تشویق کنند نیست و بطور کلی به وضعی در آمده است که هیچ پایه و اساسی برای آن نیست، زیرا اهل یک خانواده بر علیه خودشا