پاورپوینت بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب شیعیان، شرایط، شایستگیها

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب شیعیان، شرایط، شایستگیها دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب شیعیان، شرایط، شایستگیها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب شیعیان، شرایط، شایستگیها :

بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب(۷)

شیعیان، شرایط، شایستگیها

احمد لقمانی

صبح سخن

شیعیان در قلب عالم ساکنند

شیعیان در کوه غیبت کاهنند

شیعیان سوداگران نیتند

زارعان اشک و مظلومیتند

شیعیان شب را تنفس کرده اند

شیعیان در خون تجسّس کرده اند

ما از اوّل در «هدایت» بوده ایم

مردمی اهل «ولایت» بوده ایم

پس زمین جغرافیای آه ماست

پس زمان تاریخ ثاراللّه ماست^(۱)

با غروب خورشید وجود پیامبر اکرم(ص) و پدید آمدن ماجرای غم انگیز «سقیفه»، مسیر سعادت بخش خلافت رسولُ اللّه (ص) دگرگون شد، «امامت» به «حکومت» و سپس «سلطنت» تبدیل گردید و جمع بی شماری از افراد جامعه که به دور از هر گونه قدرت تحلیل و شناخت حقایق بودند، دل به امواج حوادث سپردند تا زندگی مادی و روزمره خود را سپری کنند و خود را از ناهمواری های گوناگون در راه آرمانگرایی رهایی بخشند.

در این میان جمعی از مسلمانان عدالتخواه و آزاده همچون ابوذر، سلمان، مقداد، عمار، ام سلمه، ام ایمن، اسماء و بنی هاشم … پیرامون امام علی ابن ابی طالب(ع)، نخستین یار و یاور رسول گرامی اسلام و جانشین شایسته آن حضرت گرد آمدند و هسته مرکزی «تشیّع» به عنوان «پیروان راستین ولایت» را تشکیل دادند.

تنشهای مختلفی بین گروههای هوادار «حکومت وقت» و شیعه که پیروان «حق مطلق» بود، آغاز گردید ولی شیعیان به پیروی از رهبر خود امام علی(ع) و در پرتو رهنمودهای آن حضرت به موازات حفظ اصول عقیدتی خود، همواره مدافع سرسخت کلیّت اسلام ناب محمدی، وحدت صفوف مسلمین، ارزشها و آرمانهای عظیم و رفیع الهی انسانی و جهانی آخرین پیام آور آسمانی بودند.

امام علی(ع) خود به خاطر مصلحت اسلامی نه اسلام مصلحتی و با توجه به شرایط عینی جامعه آن روز که بقای اساس اسلام بستگی تام و تمام به برخورد صحیح و اصولی با آن شرایط داشت، نه تنها برای احقاق حق خود به ستیزه جویی برنخاست، بلکه برای بیعت نکردن خویش دست به شمشیر نبرد تا دشمنان دیرینه اسلام، نقطه ضعفی در جامعه نوبنیاد اسلامی نبینند و در تضعیف و تخریب ارکان بعثت و رسالت توفیقی نیابند.

این بینش شایسته اما پر رنج و اندوه موجب گردید که آن پیشوای بی نظیر با صبر و بردباری ویژه ای، سالیان بسیار از حق مشروع خود صرف نظر کند و تا زمانی که مردم به درِ خانه او جمع نشدند و با اصرار بسیار تقاضای بیعت نکنند، خلافت ظاهری را نپذیرد.

در نگاه صاحب نظران و آشنایان با شیوه ارزشمند امام علی(ع)، سیره ای در ۲۵ سال سکوت حضرت می بینیم که برای هر یک از ما بهترین و آموزنده ترین درسهاست. او روشی بسیار منطقی و معقول که شایسته بزرگواری چون او بود برگزید؛ برای احقاق حق خویش از هیچ کوششی خودداری نکرد و از همه امکانات موجود برای احیاء اصل امامت استفاده کرد اما هرگز از شعار «یا همه یا هیچ» پیروی ننمود، بلکه اصل:

«ما لا یدرک کُلّه لا یترک کله؛ آنچه تمام آن درک نمی شود، همه آن را نباید رها کرد و به هر مقداری که به دست آمد باید بسنده کرد»، را مبنای کار خویش قرار داد. از این رو «مصلحت اسلام» را ترک قیام و برتر از آن همکاری و همگامی با خلفا می دید و به خوبی به آن عمل می کرد.^(۲)

پس از شهادت امام علی(ع)، دیگر پیشوایان معصوم(ع) نیز همواره مصالح والای اسلام و مسلمین را بر هر خواسته دیگری ترجیح می دادند و حتی حاضر شدند با فداکاری و ایثار چشمگیری که به خاطر «مصلحتی برتر» انجام می گرفت، چند صباحی با مخالفان و غاصبان «پیمان صلح» بندند و ولایت عهدی ظاهری را بپذیرند تا در اولین فرصت به احقاق حق بپردازند و یا دست کم از خدشه و لرزه بر بنیاد رسالت در مقابل دشمن مشرک، جلوگیری کنند.

شیعیان، شناخت شرایط شایسته، رهنمودهای پیشوایان

رهنمودهای قاطع و صریح امامان برای «شیعیان» هر عصر راه و روش روشنی ترسیم می کرد تا در امروز و فردای جامعه اسلامی، خط مشی سیاسی اجتماعی و فرهنگی جامعی وجود داشته باشد و در کنار حفظ آرمانهای آسمانی و ارزشهای والای شیعی همراه با امام و حجت خدا، هرگز صف شیعیان از صفوف اکثریت جامعه جدا نشود و شیعیان به طور فعال، پرنشاط و پرشتاب برای پیشبرد اصل اسلام و مصالح مسلمین کوشا باشند. از این رو در صحنه های مختلف و در نبردهای آزادی بخش بر ضد نظامهای طاغوتی عصر خویش شرکت می کردند و در این راه از بذل جان و مال دریغ نمی نمودند.

درک شرایط و حوادث آن زمان به گونه ای بود که چون در جنگ صفین مردم شام به امام علی(ع) دشنام می دادند، آن حضرت یاران خود را از ناسزاگویی و مقابله به مثل باز می داشت و می فرمود:

«اِنّی لا اُحِبُّ اَنْ تکونوا سبّابین …؛^(۳)

من دوست ندارم که شما دشنام گو باشید، اگر اعمال آنان را توصیف کنید، سخن بهتری گفته اید و عذر رساتری دارید به جای آنکه به آنها دشنام دهید، بگویید:

«خدایا خونهای ما و خونهای آنان را از ریخته شدن حفظ کن و میان ما و آنان را اصلاح نما و آنها را از گمراهی نجات بخش تا آنکه به «حق» نادان است، آن را بشناسد و آنکه شیفته عداوت و گمراهی است دست بردارد و به سوی حق باز گردد.»

چنین شیوه شایسته ای در سیره و سخن دیگر امامان علیهم السلام مشاهده می شد تا همیشه و در هر حال شیعیان افرادی آرمان خواه، جامع نگر و پرجاذبه برای تمامی اقشار محسوب شوند.

امام صادق(ع)، رییس مذهب شیعه جعفری، در سخن معرفت آفرین شیعیان خویش را به ارائه الگوهای رفتاری برای جذب مخالفان توصیه می کرد تا هماره تربیت یافتگان مکتب جعفری، باعث افتخار و سربلندی نه شکست و سرافکندگی باشند. آن حضرت به دوستان و پیروان خود می فرمود:

«صِلُوا عشائرکم و اشهدوا جنائزهم و عودوا مرضاهم و ادّوا حقوقهم فان الرجل منکم اذا ورع فی دینه و صدق الحدیث و ادی الامانه و حسن خلقه مع الناس قیل هذا جعفریّ فیسرّنی ذلک و یدخل منه السّرور و قیل هذا ادب جعفر …؛^(۴)

با قبیله های خود رفت و آمد داشته باشید، بر مرده آنان نماز بخوانید، مریضان آنها را عیادت کنید و حقوقشان را ادا نمایید. همانا فردی از شما هنگامی که صاحب تقوا و ورع در دین خود و صداقت در گفتار و رفتار خویش باشد، ادای امانت کند و صاحب حُسن خلق با مردم باشد، گفته می شود، این «جعفری» است، پس این سخن مرا مسرور و شادمان می کند [که] می گویند: این ادب جعفر است [که پیروان او آموخته اند و عمل می کنند …]».^(۵)

ویژگیهای والای شیعیان؛ دفتر معرفتی از سوی معصومان

حقانیت شیعیان، حساسیّت دشمنان آنان، جاذبه حیرت آور مکتب و جامعیت بسیار آموزه های شیعیان موجب گردیده بود که از آغاز تمایز تفکر شیعی، پیشوایان بصیر و معصوم علیهم السلام لحظه ای از سامان دهی، پرورش روحی معنوی، حفظ بنیانهای ارزشی و تقویت جاذبه های اجتماعی آنان غافل نشوند و هماره در رشد و شکوفایی شیعیان آموزه ها ارائه دهند.

آشنایی با آینده جامعه اسلامی از سوی رسول اکرم(ص) سبب شده بود که آن حضرت، خود سخنان آغازین این نهضت فکری را بر زبان جاری کند، از این رو تعریف «شیعه» علاوه بر «پیرو»، به معنای دوستان راستین حضرت علی(ع) و پیروان ولایت مدار آن حضرت، نخست از سوی آن حضرت تدوین شد که:

«یا علی! شیعتک هم الفائزون یوم القیامه؛^(۶)

علی! شیعه تو همانا رستگار و سعادتمند در روز قیامت خواهند بود.»

و یا در دیگر سخنان خود به نقش پرارزش امام علی(ع) و شیعیان او در آینده و تأثیر این فعالیتهای ناب و گرانبار در روز قیامت و هنگام پاداش در محضر خداوند اشاره می کرد و می فرمود:

«یا علی! هذا حبیبی جبرئیل یخبرنی عن اللّه عزّ و جلّ انه قد اعطی محبک و شیعتک سبع خصال: الرّفق عند الموت و الانس عند الوحشه و النور عند الظلمه و الأمن عند الفزع و القسط عند المیزان و الجواز علی الصّراط و دخول الجنه قبل سائر الناس بثمانین عاما؛^(۷)

ای علی! این حبیب من جبرئیل [اکنون[ از سوی خداوند بزرگ مرا آگاه کرد که هفت ویژگی به دوستان، محبّان و شیعیان تو عطا می کند:

«آسانی هنگام مرگ، اُنس وقت وحشت، نور و روشنایی در ظلمت، آسایش هنگام جان کندن، قسط نزد میزان، عبور بر صراط، ورود به بهشت پیش از دیگران [به مدت[ هشتاد سال.»

این خط سیر فرهنگی موجب گردید که بسیاری از جاهلان و غافلان، نسبت به حقانیت شیعه و عظمت امامان آنان، آگاه و هشیار شوند و پایان حیات خویش را آغاز روشنی و هدایت قرار دهند.

تأثیری اینچنین ثمربخش موجب گردید که دیگر پیشوایان شیعه با اقتدا به رسول اکرم(ص)، شیرینی شناخت و دلنشینی معرفت ناب شیعی را در ذائقه جانهای پاکان سرازیر سازند و از سوی دیگر افزون بر پایندگی و بالندگی شیعیان، بر غنای ارزشهای الهی آنان بیفزایند.

امیر مؤمنان علی(ع) به عنوان «امام» شیعیان به هنگام بررسی صفات آنان می فرمود:

«به درستی که خداوند پس از آگاهی بر زمین ما را برگزید و برای ما، شیعیان را جهت یاری و نصرت ما انتخاب کرد، [کسانی که] با شادی و شادمانی ما خرسند می شوند و با حزن و اندوه ما غمگین، در راه ما جان خود را ایثار و مال خویش را نثار می کنند، همانا آنان از ما هستند و به سوی ما می آیند و با ما در بهشت خواهند بود.»^(۸)

و در سخنی دیگر امام(ع)، شیعیان خویش را با این ویژگیها معرفی می کند:

«شیعیان ما عارفان به خدا، عاملان به اوامر الهی، اهل فضایل و صفات نیک، گویندگان سخنان صواب و صحیح، دارای غذایی اندک و لباسهایی متوسط هستند. کسانی که شیوه آنان تواضع است … و دارای حلم و بردباری، تهجد و عبادت در شبها، اشک دیدگان از خوف خدا و عفت باطن هستند.

اینان پاک ترین پیروان من و برادر عزیز و گرامی من هستند. چقدر دوست دارم آنان را ببینم.»^(۹)

فاطمه زهرا(ع) و ارزشهای والای شیعیان امیرمؤمنان(ع)

هر گلی در انتظار چیدنست

هر گیاهی شیعه روییدنست

شیعه هر شب می چکد از چشم یاد

شیعه عاشق می شود هر بامداد

شیعه بودن چیست؟ بغض منفجر

شیعه یعنی یک نگاه منتظر

زخم شیعی خدعه قُطامه هاست

زخم شیعی در زیارتنامه هاست^(۱۰)

فاطمه زهرا(ع) که خود وجودی قدسی و آسمان صفت داشت، پیروی خردمند و شیعه ای دردمند بود که در کنار آفتاب ولایت علوی همراه و همدل بود. او گرچه از ستودگان الهی بود اما هماره زبان به ستایش امیر مؤمنان و شیعیان پرارزش آن حضرت داشت و در دفاع از ولایت و امامت کوتاهی نمی کرد تا این راه پر نور به دور از تیرگیها و تاریکی هایِ جهالتها و غفلتها، روشنی بخش بی کران انسانها در طول تاریخ باقی و برقرار باشد. روزی آن حضرت باور قلبی خود را نسبت به مقام و موقعیت دنیوی و اخروی شیعیان امیر مؤمنان علی(ع) به گونه ای جامع و جمیل این گونه بیان فرمود:

«اِنَّ السّعید، کُلَّ السعید، حَقَّ السعید، مَنْ اَحَبَّ علّیا فی حیاته و بعد موته؛^(۱۱)

همانا سعادت و رستگاری، همه خوبیها و نیکبختی ها، حقیقت رستگاری و خوشبختی در کسی است که علی را در دوران زندگی و پس از شهادت او، دوست داشته باشد.»

و در گفتاری گرانبار و ماندگار، جل