پاورپوینت أبو الفتح محمد بن عبد الکریم الشهرستانی (۴۷۹أو ۴۶۷ ۵۴۸ه)

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت أبو الفتح محمد بن عبد الکریم الشهرستانی (۴۷۹أو ۴۶۷ ۵۴۸ه) دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت أبو الفتح محمد بن عبد الکریم الشهرستانی (۴۷۹أو ۴۶۷ ۵۴۸ه)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت أبو الفتح محمد بن عبد الکریم الشهرستانی (۴۷۹أو ۴۶۷ ۵۴۸ه) :

الشهرستانی، أحد المهتمین بدراسه المذاهب والشرائع، ویعدّ شخصیه ثالثه بین الأشاعره فی معرفه الملل والنحل، بعد الشیخین: أبی الحسن الأشعری، وعبد القاهر البغدادی، وکتابه المعروف بالملل والنحل یعد من المصادر لهذا العلم، ویمتاز عن غیره من الکتب المتقدمه علیه ک«مقالات الإسلامیین» للأشعری و«الفرق بین الفرق» لعبد القاهر البغدادی بذکر کثیر من الآراء الفلسفیه المتعلّقه بما وراء الطبیعه، التی کانت سائده فی عصر المؤلف،ولأجل ذلک حاز الکتاب إعجاب الناس وتقدیرهم، ومع ذلک کلّه قد خلط بین الحقّ والباطل، خصوصاً فی نقل آراء بعض الطوائف الإسلامیه.

ویعرّفه ابن خلکان بقوله: کان مبرزاً فقیهاً متکلماً، تفقّه علی أحمد الخوافی وعلی أبی نصر القشیری وغیرهما، وبرع فی الفقه وقرأ الکلام علی أبی القاسم الأنصاری وتفرد فیه، وصنف کتباً منها: «نهایه الإقدام فی علم الکلام» وکتاب «الملل النحل» و«المناهج والبیّنات» وکتاب «المضارعه» و «تلخیص الأقسام لمذاهب الأنام» و کان کثیر المحفوظ،[۱] حسن المحاوره، یعظ الناس، ودخل بغداد سنه ۵۱۰ وأقام بها ثلاث سنین،وظهر، قبول کثیر عند العوام، وسمع الحدیث من علی بن أحمد المدینی ب«نیسابور»وغیره، وکتب عنه الحافظ أبو سعد عبد الکریم السمعانی، وذکره فی کتاب «الذیل»، و کانت ولادته سنه ۴۷۹ أو ۴۶۷،وتوفّی فی أواخر شعبان سنه ۵۴۸ه.[۲]

ویصفه الذهبی بقوله: شیخ أهل الکلام والحکمه، وصاحب التصانیف،ونقل عن السمعانی أنّه کان یمیل إلی أهل القلاع (القرامطه) والدعوه إلیهم والنصره لطاماتهم، کما ینقل عن صاحب «التحبیر» بأنّه کان إماماً أُصولیاً عارفاً بالأدب وبالعلوم المهجوره. وقال ابن أرسلان فی تاریخ خوارزم: عالم کیّس متعفف.

ولولا میله إلی الإلحاد وتخبطه فی الاعتقاد، لکان هو الإمام، وکثیراً ما نتعجب من وفور فضله کیف مال إلی شیء لا أصل له، نعوذ بالله من الخذلان، ولیس ذلک إلاّ لإعراضه عن علم الشرع، واشتغاله بظلمات الفلسفه. وقد کانت بیننا محاورات فکان یبالغ فی نصره مذاهب الفلاسفه والذب عنهم. حضرت وعظه مرات فلم یکن فی ذلک قال الله و قال رسوله. فسأله سائل یوماً فقال: سائر العلماء یذکرون فی مجالسهم المسائل الشرعیه ویجیبون عنها بقول أبی حنیفه والشافعی، وأنت لا تفعل ذلک؟ فقال: مثلی ومثلکم کمثل بنی إسرائیل یأتیهم المن والسلوی، فسألوا الثوم والبصل. ثمّ نقل عن ابن أرسلان أنّه حجّ فی سنه ۵۱۰ه.[۳]

المطبوع من کتبه

۱. «الملل والنحل» قد طبع کراراً، وأخیراً فی القاهره فی جزءین بتحقیق محمد سید کیلانی، طبع فی ۱۳۸۱ه.

۲. «نهایه الإقدام» وهو مطبوع حرره وصححه «الفرد جیوم» المستشرق ولم یذکر عام الطبع. ومجموع الکتاب یحتوی علی عشرین قاعده کلامیه. قال فی مقدمه الکتاب: وقد أوردت المسائل علی تشعث خاطری وتشعب فکری، ممتثلاً أمره فی معرض المباحثات ترتیباً وتمهیداً، سؤالاً
وجواباً، وسمّیت الکتاب «نهایه الإقدام (بالکسر) فی علم الکلام»[۴] وإلیک فهرس القواعد:

۱. القاعده الأُولی: فی حدوث العالم وبیان استحاله حوادث لا أوّل لها،واستحاله وجود أجسام لا تتناهی مکاناً.

۲. القاعده الثانیه: فی حدوث الکائنات بأمرها بإحداث الله سبحانه.

۳. القاعده الثالثه: فی التوحید.

۴. القاعده الرابعه: فی إبطال التشبیه.

۵. القاعده الخامسه: فی إبطال مذهب التعطیل وبیان وجوه التعطیل.

۶. القاعده السادسه: فی الأحوال.

۷. القاعده السابعه: فی المعدوم هل هو شیء أم لا، وفی الهیولی وفی الرد علی من أثبت الهیولی بغیر صوره الوجود.

۸. القاعده الثامنه: فی إثبات العلم بأحکام الصفات العلی.

۹. القاعده التاسعه: فی إثبات العلم بالصفات الأزلیه.

۱۰. القاعده العاشره: فی العلم الأزلی خاصه، وأنّه أزلی واحد.

۱۱. القاعده الحادیه عشره: فی الإراده.

۱۲. القاعده الثانیه عشره: فی کون البارئ متکلّماً بکلام أزلی.

۱۳. القاعده الثالثه عشره: فی أنّ کلام البارئ واحد.

۱۴. القاعده الرابعه عشره: فی حقیقه الکلام الإنسانی والنطق النفسانی.

۱۵. القاعده الخامسه عشره: فی العلم بکون البارئ تعالی سمیعاً بصیراً.

۱۶. القاعده السادسه عشره: فی جواز رؤیه البارئ تعالی عقلاً ووجوبها سمعاً.

۱۷. القاعده السابعه عشره: فی التحسین والتقبیح، وبیان أنّه لا یجب علی الله تعالی شیء من قبل العقل،ولا یجب علی العباد شیء قبل ورود الشرع.

۱۸. القاعده الثامنه عشره: فی إبطال الغرض والعله فی أفعال الله تعالی، وإبطال القول بالصلاح والأصلح واللطف، ومعنی التوفیق والخذلان والشرح والختم والطبع، ومعنی النعمه والشکر، ومعنی الأجل والرزق.

۱۹. القاعده التاسعه ع