پاورپوینت سر مقاله: از اینجا و آنجا

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت سر مقاله: از اینجا و آنجا دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت سر مقاله: از اینجا و آنجا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت سر مقاله: از اینجا و آنجا :

نخستین شماره نقدونظر با همدلی و عنایت دانشوران و استادانی شکل گرفت که بی یاری و تشویق آنان نمی توانستیم چنین کار خطیر فرهنگی را به انجام رسانیم.
پس از انتشار شماره نخست، که درباره مبانی و روشهای اجتهاد بود، جمع کثیری از صاحبنظران کارمان را به دیده قبول نگریستند و ما را به ادامه این خدمت فرهنگی در عرصه های دیگر اندیشه اسلامی تشویق کردند. جمعی نیز از سر دلسوزی و دقت نظر کاستیها را گوشزد کردند و بر خطیری و خطرات آن تاکید نمودند. از همه این عزیزان سپاسگزاریم.
بر اهل فن پوشیده نیست که راه اندازی یک مجله تئوریک در حوزه اندیشه اسلامی با چه دشواریها و تنگناهایی مواجه است. طرح مباحث نظری، ایجاد موازنه نسبی در تعاطی افکار و از همه مهمتر پرداختن به موضوعات جدید و کاربردی و به دور از فضاهای کاذب و جنجالی و… از مسائلی است که همواره دست اندرکاران چنین نشریه هایی با آن مواجه هستند. اگر مددهای غیبی و تشویقها و یاریها و محبتها و ارشادات همراهان همدل نباشد، فرجام نیک و خداپسندانه پیش بینی نمی شود.
در ضرورت انتشار مجله، در شماره پیشین سخن گفتیم. ما براین باوریم که طرح مباحث علمی در جامعه مطبوعاتی ما از چند مشکل اساسی برخوردار است: یا مبانی بحثها به صورت روشن ذکر نمی گردد و یا فضایی که بحثها در آن شکل گرفته، مبهم گذاشته می شود و یا اینکه به بازتابهای بحث در مبدا اصلی آن اشاره ای نمی گردد. ومهمتر از همه، از منتقدان جدی نظریه طرح شده بحث نمی شود. و با این همه به عبث انتظار می رود که مورد قبول محافل علمی قرار گیرد. در چنین فضایی است که رویارویی اندیشه ها و اندیشوران جای خود را به رویارویی جهانبینی ها می دهد. و درست در همین جاست که جوانان این مرز و بوم به جای تعمیق در مباحث نظری، دچار یاس و افسردگی و احیانا حیرت می گردند. چرا که از سویی طرح مباحث جدید، مبانی سنتی و دیدگاههای نخستین را از هم گسسته و از جانب دیگر جایگزین مطمئنی برای آن پیدا نشده است و ناآگاهانه حیرت و سرگردانی خود را به فضاهای سیاسی (نه فرهنگی) مرتبط می سازد. غافل از اینکه تقصیر از عملکرد نادرست نشریات ماست که به وظایف اساسی خود درست عمل نکردند و لذا باید سهمی از حیرت افزایی را به گردن بگیرند. پس باید به جای یکسونگری در مباحث نظ ری، جامعه علمی را وارد جهانهای معرفت کنند و در ساختن و باروری دنیای فکری جوان مسلمان نقشی درخور ایفا نمایند.
مشکل دیگری که اینک فضای طرح اندیشه را غبارآلود ساخته، طرح مسائل نظری با انگیزه های غیرعلمی و احیانا سیاسی است. قبول داریم که آبشخور برخی از مسائل حوزه اندیشه وضعیت سیاسی اقتصادی جامعه است، اما بی تردید اگر به قصد توسعه فرهنگی و حل مشکلات پا به میدان نهاده ایم، نباید دامن به آلودگیهایی از این ست بیالاییم و دانشوران را در معرض استفاده ناصحیح قرار دهیم و به جریان سازیهای غیرمعقول و خطرناک وارد شویم. متفکران ما نیز باید بیش از صاحبان مطبوعات از این هشیاری برخوردار باشند و اجازه ندهند وجه المصالحه و دستمایه منازعات شوند که پیشوایان ما فرموده اند:
«علی العاقل ان یکون عالما بشانه ».
بی تردید برخوردهایی از این دست بسیاری از اندیشه ها را به مسلخ خواهد برد و طرح کثیری از مباحث را برای سالیانی به تاخیر خواهد انداخت. بنابراین اعتقاد داریم توجه دقیق به بنیادهای اندیشه اسلامی و باورهای عمیق و دراز عمر مردم این بوم و دیار، و از طرفی سلامت و حسن انگیزه، از مسائل مهمی است که مدعیان تلاش در توسعه فرهنگی را به خود می خواند.
از سوی دیگر طرح مباحث باید به گونه ای باشد که شائبه انگیزه های غیرعلمی و احیانا سیاسی به خیال و خاطر نیاورد و به جای هنجار کردن حوزه فرهنگی، اندیشه ناهنجاری نتیجه ندهد و چنان نشود که: شد غلامی که آب جو آرد/ آب جو آمد و غلام ببرد.
مطبوعات و متفکرین ما در گام نخست عرضه اندیشه باید در مورد خیرخواهی و حسن نیتشان به مردم و مخاطبانشان اطمینان بدهند و در صورتی که چنین فضای سالمی ایجاد شد، فرصت آن فراهم خواهد آمد تا اندیشه ها به ترازوی عقل و منطق نهاده شود. اگر دست اندرکاران نشریات و دانشمندان ما نظری به انگیزه و روش برخوردها و نیز دانش هوادارانشان بیندازند و بر خطرات تجزیه فرهنگی بیندیشند بر درستی این خواسته های خیر اعتراف خواهند کرد. و این همه دلواپسی به نیت پاسداری از هویت فرهنگی کشور ماست. والله من وراء القصد وماارید الا الاصلاح وکفی الله بذلک شهیدا.
از اینها که بگذریم، اگر محافل علمی ما در گردونه علمی جهان واقع نشوند، دچار تاخیر فرهنگی شده و دیر یا زود تن به استحاله در فرهنگ غیرخودی خواهند داد. سنت دیرین متفکران دیار ما نیز چنین بوده است که ستارگان علمی، حضور در زمان داشته اند. گفته اند که مفسر نامبردار قرن حاضر، علامه محمد حسین طباطبایی، با آگاهی از کتاب انسان و جستجوی روان، نوشته یونگ، خواستار ترجمه آن شد و گفت: «باید جهان را شناخت. ما نمی توانیم خود را در برجهای عاجمان محصور و منزوی کنیم. » ^(۱) و در مورد حساسیت او به دین شناسی تطبیقی این سخن یکی از پژوهشگران، که مدتی با او مصاحبت داشته، کافی است: «با او تجربه ای را گذراندیم که احتمالا در جهان اسلامی یگانه است، پژوهش تطبیقی مذاهب جهان به هدایت و ارشاد مرشد و علامه ای ایرانی. ترجمه های اناجیل، ترجمه فارسی اوپانیشادها، سوتراهای بودایی و تائوته چینگ را بررسی می کردیم. استاد با چنان کشف و شهودی به تفسیر متون می پرداخت که گویی در نوشتن این متون شرکت داشته است.» ^(۲)
وعده ما در شماره پیشین گذر به بحثهای کلامی جدید و رویکرد کلامی به بحثها بود. حال این پرسش پیش کلامی را باید مطرح کرد که وظیفه دانش کلام چیست و متکلم چه کاری انجام می دهد؟
دانش کلام بر این پیش فرض استوار است که از دین باید دفاع عقلانی کرد و دفاع عقلانی از دین نیز به سود دین است. این پیش فرض در تعاریف سنتی علم کلام مندرج است; چراکه طبق تعریف: «دانش کلام، دانشی است متضمن اثبات عقائد ایمانی به وسیله ادله عقلی و رد بدعتگذارانی که از اعتقادات مذاهب سلف و اهل سنت منحرف شده اند.» ^(۳) و یا: «علم کلام علمی است که آدمی را توانا می گرداند که آراء و افعال معینی را که واضع شریعت بدانها تصریح کرده است یاری کند و آنچه را که با آنها مخالفت دارد رد نماید.» ^(۴) و یا: «علم کلام علمی است که آدمی را توانا می گرداند بر اثبات عقائد دینی با ایراد حجتها و دفع شبهه ها.» ^(۵) و نیز: «کلام، علم به عقاید دینی از روی ادله یقینی است.» ^(۶) به این تعاریف هرگونه ایرادی وارد کنیم، ولی این سؤال مطرح است که از کجا معلوم افتاده است که دفاع عقلانی از دین به سود دین است؟ و این پرسش در چه فضایی طرح شده است؟
چشم انداز جدید بحثها درباره دین و عقل سه جریان عمده را روبروی دینداران قرار داده است. در واقع در این زمینه با سه رهبرد اساسی نسبت به دین و معرفت دینی مواجه هستیم: عقلگرایی; ایمانگرایی; عقلگرایی انتقادی.
عقلگرایی را در جهان اسلام از آن معتزله دانسته و گفته اند که آنها گروهی بودند که الهیاتی بر مبنای عقل پی نهادند. ^(۷) استدلالی کردن ایمان در اوایل قرن دوم هجری به عنوان یک حرکت منظم فکری، مذهب اعتزال را پدید آورد. ^(۸) گروهی از صاح