پاورپوینت خاطرات سفر آیه اللّه سبحانی به کشور مغرب

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت خاطرات سفر آیه اللّه سبحانی به کشور مغرب دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت خاطرات سفر آیه اللّه سبحانی به کشور مغرب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت خاطرات سفر آیه اللّه سبحانی به کشور مغرب :

به هنگام ورود به آکادمی، چیزی که بیشتر جلب توجه می کرد، کاشیکاری و تزیین سقف و دیوارهای دانشگاه بود و در حقیقت معماری اسلامی مسجدالحمراء کشور از دست رفته «اندلس» را تجدید خاطره می کرد.

در مدت اقامت خود، که به برخی از مراکز و حتی خانه های دانشگاهی می رفتم، هنرمندی مردم «مغرب» را در کاشیکاری و تزیین دیوارها و سقف های ساختمان ها، بسیار در خور ستایش می یافتم. این گونه صنایع دستی به صبر و استقامت فراوان و اِعمال ذوق سرشار نیاز دارد که متأسفانه در کشور ما رو به کاهش است.

حالا این نوع معماری سنّتی، از کشور مغرب به سرزمین اندلس راه یافته یا از کشور اندلس به مغرب آمده است؟ هیچ یک از دو طرف، برای ما روشن نیست هرچند در این مورد گفتگوهایی هست.

اصولاً میان ملت های دو کشور یاد شده، مشترکات زیادی وجود دارد، و به هنگام محاصره اندلس و قتل عام مسلمانان به وسیله صلیبیان، طوایف زیادی از بربرها و عربها به کشور مغرب پناهنده شده و هم اکنون بربرها، ساکنان بخش شمالی این کشور را تشکیل می دهند و شگفت اینجاست که هر دو قوم؛ عرب و بربر با کمال صمیمیت در کنار هم زندگی می کنند، با این که در آداب و رسوم با هم اختلافاتی دارند، ولی وحدت عقیده(اسلام) سبب انسجام آنها گشته، و آنها را متحد ساخته است.

این حقیقت را باید گفت که: قوم بربر که مجاور با کشور اندلس می باشند، در حفظ مرزهای کشور سهم عظیمی دارند و این که سرزمین آنها کوهستانی و صعب العبور است، خود یکی از موانع تسلّط دشمن بر این بخش از کشور می باشد.

در هر حال پس از استراحت مختصر و آشنایی با برخی از نخبگان، به سالن سخنرانی هدایت شدیم و پس از اندی در جایگاه قرار گرفتیم، در سمت چپ اینجانب مجری، و مدیر جلسه، و در سمت راست، سفیر محترم قرار گرفتند.

نخست، پروفسور «عبداللطیف بربیش»، دبیر کل آکادمی خیر مقدمی گفت که ترجمه آن را از نظر شریف خوانندگان می گذرانیم:

به نام خداوند رحمان و رحیم

درود بر اشرف فرستادگان، سرور ما محمد صلی الله علیه و آله و بر آل و اصحاب او باد

حضرت علاّمه شیخ جعفر سبحانی!

سفیر محترم جمهوری اسلامی ایران در مغرب!

اعضای محترم آکادمی!

خانم های محترم!

آقایان گرامی!

آکادمی کشور مغرب امروز افتخار دارد که به دیدار یکی از اندیشمندان برجسته مسلمان: علاّمه محقّق آیت الله جعفر سبحانی نایل گشته که ما را مورد لطف و محبت خود قرار داده و خواسته اند با علما و متفکران کشور مغرب، دیداری علمی داشته باشند و پیرامون موضوعی سخن بگویند که امروز از اهمیت بالایی برخوردار است، و آن، سخن درباره تقریب مذاهب فقهی اعم از سنی و جعفری همراه با نگرش به مسائل مستحدثه روز است.

تأکید می شود که ما برای آگاهی از افکار و روشنگرانه این عالم بزرگ آماده ایم، عالمی که در بخشی از علوم اسلامی یعنی در علوم قرآنی و اصول فقه و احکام شرعی و علم کلام و فلسفه و حدیث و سیره، مرجع و متخصص شناخته شده است، و خوشبختانه افکار این عالم بزرگ در بیش از صد کتاب منعکس شده است.

ما آماده شنیدن بیانات ایشان پیرامون «اجتهاد در شریعت» هستیم. اجتهادی که امروز شدیدا به آن نیازمندیم، زیرا در این عصر دین حنیف اسلام مورد هجوم دشمنان قرار گرفته و گروهی با ادعاهای گوناگون می خواهند قداست و صلاحیت شریعت را برای این زمان و زمانهای بعدی زیر سؤال ببرند. هجوم دشمنان بر اسلام به جایی رسیده است که این آیین را محور تندروی و ستیزه جویی و تروریسم معرفی کرده اند، درحالی که اسلام از این تهمت مبرّا و بدور است.

امروز مسلمانان بیش از هر وقتی نیاز دارند که کوشش های خود را فشرده تر کنند، و صفوف خود را منظم تر سازند، در یک صدا در مقابل مهاجمان بایستند و با دلیل محکم و استوار ثابت کنند عقیده آنان عقیده ای است که اساس آن را عدالت، آزادی، همزیستی مسالمت آمیز، همکاری میان همه انسانها تشکیل می دهد، انسان هایی که در میان آنان، تفاوتی جز به وسیله تقوا نیست.

دوست دارم به یکی از خدمات استاد سبحانی اشاره کنم، و آن اینکه او در شهر قم به تأسیس مؤسسه ای به نام «مؤسسّه امام صادق علیه السلام » دست زده است که در آنجا علم کلام در سطوح مختلف تدریس می شود، از این گذشته مجله ای درباره مسائل کلامی منتشر می کند.

امروز آیه اللّه سبحانی از علمای برجسته و دارای اطلاعات وسیع در قلمرو تقریب بین مذاهب اسلامی به شمار می آیند. ایشان در قلمروی گام برمی دارند که می خواهد اجتهاد را بار دیگر زنده سازد و فکر دینی را احیا کند تا مسلمانان در کشاکش تأثیر متقابل تمدنهای مختلف، بتوانند هماهنگ با زمان خود و پیشرفت های علمی و تکنولوژی گام بردارند، پیشرفتهایی که ملتها را به دامان «جهانی سازی» افکنده است که نه فقط ابعاد فرهنگی و اجتماعی، بلکه جنبه های معنوی و اعتقادی آنها را نیز به چالش کشیده است.

بار دیگر به حضرت علامه محقق آیت الله جعفر سبحانی خوش آمد می گویم، و از ایشان می خواهم مطالب خود را پیرامون مباحث مهم فقهی مطرح کنند و از عضو محترم آکادمی جناب آقای «عباس جرّاری» مدیر محترم کنفرانسهای آکادمی مغرب، تقاضا می کنم که اداره علمی این جلسه را بر عهده بگیرند.

آنگاه از اعضای حاضر در جلسه نام برده شد که بخشی از آنان، از اعضای آکادمی و بخشی مدعوّ از خارج بودند. اینک به اسامی هر دو گروه اشاره می کنیم:

اعضای آکادمی

آقایان: ۱. عبداللطیف بربیش دبیر کل، ۲.عباس جرّاری مدیر کنفرانسها، ۳.عبداللطیف بن عبدالجلیل، قائم مقام دبیر کل، ۴.فاروق نبهان، ۵.ادریس العلوی العبدلاوی، ۶.ابوبکر القادری، ۷.عزالدین العراقی، ۸.محمد شفیق، ۹.عبدالکریم غلاب، ۱۰.احمد رمزی مدیر علمی، ۱۱.رحمه بورقیه، ۱۲.مصطفی القباج (گزارشگر آکادمی).

کارشناسان مدعوّ از خارج آکادمی

آقایان: ۱. فاروق حماده، ۲.احمد الخملیشی، ۳.عبدالمجید الصغیر، ۴.حبیبه البورقاوی، ۵.احمد الریسونی، ۶.عبدالسلام بلاجی، ۷.سعید بن سعید العلوی، ۸.محمد شوقی بن بین، ۹.عبدالعزیز بن عبدالجلیل، ۱۰.عباس الصوری.

متن سخنرانی پیرامون ادوار فقه سنّی و پیشنهادهای سه گانه

اینجانب سخنان خود را با حمد و ثنای الهی آغاز کرده و چنین گفتم:

بسم اللّه الرحمن الرحیم، الحمد للّه ربّ العالمین، الحمد للّه علی إکمال الدین و إتمام النعمه و الصلاه و السلام علی رسوله الخاتم و علی آله الطیّبین الطاهرین و أصحابه المرضیّین،. قال الحکیم فی محکم کتابه الکریم: أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعا وَ لا تَفَرَّقُوا».

با عرض تشکر از برگزار کنندگان این همایش، من سخن خود را با آیه «اعتصام به حبل اللّه» آغاز کرده و نکته ای را یادآور می شوم: خدا در این آیه کلمه «حبل» را به کار برده و می فرماید: «به ریسمان خدا چنگ بزنید» اکنون سؤال می شود که چرا از کلمه حبل بهره گیری شده و به جای آن که بگوید به اسلام یا به قرآن چنگ بزنید، دستور می دهد به «حبل اللّه» تمسّک جوییم؟

شما شنوندگان عزیز، عرب زبان و عرب تبارید، نکات ادبی را بهتر از دیگران درک می کنید. به نظر شما نکته در این گزینه چیست؟

به نظر من که دور از ادب عربی هستم، این است که خدا با به کار بردن این واژه، این نکته را تذکر می دهد که امت های متفرّق و از هم گسیخته به سان شخصی فروافتاده در چاه هستند که راه نجات او این است که طنابی به چاه فرستاده شود و او با چنگ زدن به این طناب بیرون کشیده شده و نجات یابد. مسلمانان نیز باید به «حبل» وحدت کلمه چنگ بزنند تا نجات، یار و یاور آنها باشد. اکنون که به بیان این نکته پرداختیم، سخن خود را پیرامون ادوار فقه اسلامی آغاز می کنیم:

فقه اسلامی میوه رسیده زحمات توانفرسای علما و دانشمندان اسلامی است که از عصر صحابه تا به امروز توانسته اند، این میوه شیرین را در اختیار ما قرار دهند. فقه اسلامی (مقصود فقه سنّی است) دارای ادوار گوناگونی است و هر دوره ای برای خود ویژگی خاصی دارد که به صورت فشرده به آنها اشاره می کنیم:

دوره نخست: عصر صحابه و تابعان

این دوره از فقه پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله تا آغاز قرن دوم هجری ادامه داشته است. کار فقیهان این بود که حکم حوادث را از کتاب و سنّت استخراج می کردند و اگر دلیل واضحی در این دو مصدر نمی یافتند، با مقیاس هایی حکم موضوع را صادر می کردند و در حقیقت این کوشش های اولیه، هسته مرکزی فقه را تشکیل می داد.

دوره دوم: ظهور مذاهب فقهی

در این بخش از زمان، مذاهب فقهی متعددی پدید آمد که برخی از آنها شانس بقا را تا به امروز داشته و برخی دیگر از میان رفته و چندان نام و نشانی از آنها باقی نیست، و مدت این دوره دو قرن و نیم بود، یعنی از قرن دوم شروع شد و بخشی از قرن چهارم را نیز دربر گرفت.

در این دوره فقهایی چون حسن بصری(۲۳ – ۱۱۰)، ابن أبی لیلی(۷۴ – ۱۴۸)، اوزاعی(۸۸ – ۱۵۷)، سفیان ثوری(۹۷ – ۱۶۱)، لیث بن سعد(متوفای ۱۷۵)، داود ظاهری(۲۰۲ – ۲۷۰)، ابوجعفر طبری(۲۲۴ – ۳۱۰)، زندگی می کردندو هرکدام برای خود مکتب خاصی در فقه داشتند، ولی از مکاتب این شخصیت ها چندان اثری در دست نیست، و آنچه شانس بقا پیدا کرده، همان مذاهب فقهای چهارگانه است:

۱. ابوحنیفه، نعمان بن ثابت(۸۰ – ۱۵۰).

۲. مالک بن أنس(۹۴ – ۱۷۹.

۳. محمد بن ادریس شافعی(۱۵۰ – ۲۰۴).

۴. احمد بن حنبل(۱۶۴ – ۲۴۱).

آنان دارای مکتب های گوناگون در فقه اسلامی هستند و بیشترین اهل سنّت، مقلّد این چهار نفرند.

دوره سوم: تفریع و توسعه مسائل فقهی

گسترش فقه مذاهب پیشوایان چهارگانه سبب شد که پیروان آنان به افکار و فتاوای ایشان دست نزنند و قداست آنها را حفظ کنند، آنگاه به تفریع و تخریج دست یازند.

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.