پاورپوینت نقدی بر مقاله «نگاه فقهی ملا احمد نراقی به اسراف»

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت نقدی بر مقاله «نگاه فقهی ملا احمد نراقی به اسراف» دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت نقدی بر مقاله «نگاه فقهی ملا احمد نراقی به اسراف»،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت نقدی بر مقاله «نگاه فقهی ملا احمد نراقی به اسراف» :

نقد مقالات در مجلات علمی به خصوص فقهی فواید بسیاری دارد و باعث اصلاح و تکمیل و رشد و تحرک و تبادل علمی و نضج فرهنگ و افکار خواهد بود. حتی اگر نقد به منظور حراست از احکام دین اسلام و جلوگیری از انحراف و بدعت باشد واجب خواهد بود. با توجه به این نکات بر آن شدم که پاورپوینت نقدی بر مقاله «نگاه فقهی ملا احمد نراقی به اسراف» بنویسم، تا نویسنده فاضل و محترم درجریان امر قرار گیرند، نیز مسئولان و مدیران محترم فصلنامه فقه اهل بیت ملاحظه فرمایند.

قابل ذکر است که فعلا خواستم نکات و شبهات بدوی را مطرح نمایم و برخورد عمیق علمی تر را به فرصت مناسب تر واگذار می کنم.

۱. نویسنده محترم در مقاله نوشته اند:

فقر و تنگدستی در فرهنگ و باورهای اسلامی نکوهش شده و از آنها به عنوان همسان کفر یاد شده است(۱).

اما هر فقری نکوهش نشده بلکه ثروتمند بخیل و ستمگر، و فقیر بی صبر نکوهش شده اند.

تذکر: اولا، «فقر» به معنای احتیاج است(۲) و فعل اختیاری نیست تا قابل نکوهش باشد بلکه کارها و امور اختیاری که یک فرد یامجموعه ممکن است بر اثر فقر انجام دهند قابل نکوهش می باشد.

ممکن است اشکال شود که در بعضی روایات فقر نکوهش شده است،(۳) لیکن این نکته نباید موجب شود که در مورد مقاله فقط جنبه نکوهش به طور مجمل ذکر شود درحالی که در بعضی روایات فقر مدح گردیده است. مانند: «الفقر فخری» اگر چه آن وجه، بسیار زیباست که مراد فقر، وابستگی ممکن الوجود به واجب الوجود باشد.

خلاصه، این امر بحث مفصل دارد و این گونه مطالب را بهتر است در مقالات مستقل مورد بررسی قرار داد. اگر بنا شد به طور اجمال آورده شود لازم است نکته های مقابل گفتن مطرح شود تا ناصحیح و شبهه انگیز نباشد.

۲. در ادامه مطالب نویسنده محترم آورده است:

در برابر، از رفاه و آسایش به عنوان یک امتیاز یاد شده تا جایی که کار و تلاش برای کسب آن هم از عبادات و واجبات به شمار آمده است(۴).

آیا در آموزه های اسلامی رفاه به طور عام و فراگیر یک امتیاز مشروع و معقول و مستحسن است؟ اولا، رفاه که به تن آسایی (۵)معنا شده نه تنها امتیاز نیست بلکه مذمت نیز شده است. ثانیا، آسایش نیز که دراین مقاله مورد تایید قرار گرفته و به عنوان یک امتیازمعرفی گردیده، در فرهنگ فارسی به معنای استراحت و فراغ(۶) آمده، روشن است که استراحت و فراغ درحد ضرورت وعقلایی مورد تایید است نه زاید بر آن.

این بحث نیز قابل بررسی و تحقیق جامع است.

به فرض رفاه و آسایش در حد مشروع باشد، به چه دلیلی کار و تلاش برای کسب آن یک واجب شرعی است که در مقاله چنین مطرح شده است؟

نیاز به استدلال نیست که کار به مقدار تامین زندگی معتدل مستحسن و لازم است و کار به مقدار تامین نفقه های واجب، لازم است وبرای آسایش اهل و عیال بهتر است. اگر مقدمه منحصر به فرد واجبی باشد نیز واجب است، تا آن جا که حضرت امام فرموده اند:

لاریب فی ان التکسب و تحصیل المعیشه بالکد و التعب محبوب عندالله(۷).

اگر رهایی از وابستگی کشور اسلامی به اجانب مشروط به کاری باشد یا کار طوری باشد که اگر رها شود، ضرر مهمی به جامعه یا فرد وارد می شود، آن جا واجب است.

اما واجب بودن کار برای آسایش و رفاه بیشتر چه حکم شرعی دارد اگرواجب شرعی است دلیل آن چیست؟

جهت روشن شدن مطلب، عبارتی از شهید ثانی می آوریم:

فالواجب منها ما توقف تحصیل مؤنته… و مطلق التجاره التی یتم بها نظام نوع الانسان فان ذلک من الواجبات الکفائیه… و المستحب مایحصل به المستحب و هو التوسعه علی العیال و نفع المؤمنین و مطلق المحاویج غیر المضطرین و المباح ما یحصل به الزیاده…(۸).

۳. نویسنده محترم آورده اند:

…بنابر این هر گونه تجاوز از حد، اسراف نیست. تجاوز از حدی که غرض عقلایی در پی نداشته و مورد تقبیح عقلا باشد، اسراف است(۹).

دراین باره می گوییم: نویسنده ارزشمند، در ادامه بیان معنای اصطلاحی و نتیجه گیری از سخنان بعضی فقها عبارت فوق را آورده است، ایشان در صفحه ۱۶۷ مقاله خود به نقل از عوائد الایام نراقی آورده است:

حد یعنی حد استوا و وسط، یعنی فاصله میان تقتیر به معنی تضییق و اسراف و این حد فاصله، «قصد» و «اقتصاد» نامیده می شود؛ زیرااقتصاد عبارت است از: اعتدال و میانه روی.

اینک توجه کنید، درصورتی که حد چنین معنایی داشته باشد، قطعا هم از نظر شرع و هم از نظر عقلا تجاوز و خروج از آن قبیح ا