پاورپوینت فرآیند مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی (زلزله)

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت فرآیند مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی (زلزله) دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت فرآیند مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی (زلزله)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت فرآیند مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی (زلزله) :

طرح مسئله

شهرها دارای کالبدی هستند که این کالبدها هرکدام یک فعالیت را در خود جای داده اند و مجموع آنها فضای شهری را می سازند و به آن هویت می بخشند. شهر با مرکزهای تجمع و تراکم انسان، فعالیت های انسانی و ساختمان ها تعریف می شود. فضای شهری در درون خود، تأسیسات و تجهیزات زیربنایی با انواع کاربری ها اعم از مسکونی، اداری، خدماتی، بهداشتی و غیره را جای داده است. هممقوله های فوق، جمعیت وابسته ای را به دنبال خواهد آورد که در صورت وقوع بلایای طبیعی به شدت از آنها تأثیر پذیرفته و باعث لجام گسیختگی نظام زندگی و وارد آمدن ضررهای جانی و مالی فراوان در شهرها می گردد. از جمله عوامل مهمی که باعث توجه فراوان به این موضوع در نقاط شهری می شود. سرمایه گذاری ها و بارگذاری های محیطی فراوان و تراکم جمعیت زیاد می باشد که در صورت بروز این گونه بلایا باید برنامه ریزی های لازم برای پیشگیری و یا کاهش ضررهای احتمالی آنها اندیشیده شود. امروزه نیازهای شهری و تقاضای مسکن و مهاجرت روستائیان به شهرها باعث رشد و توسعبیش از حد شهرها به خصوص شهرهای بزرگ چون تهران شده است. عدم توجه به مکان یابی صحیح شهرها، رشد و توسعشهرهای بنیان نهاده شده، همچنین عدم برنامه ریزی های لازم جهت جلوگیری از رشد لجام گسیخته شهرها، مسائل و مشکلات فراوانی از جهت مصونیت شهرها به بار می آورد.

رشد شهری باعث شده است شهرها روی مسیرهای اصلی گسل و یا در حریم رودخانه ها و مسیل ها ساخته شوند. بلایا حدومرز نمی شناسند و چه بسا اگر وقوع بعضی از آنها مانند زلزله در نقاطی دور از شهر اتفاق بیفتد، اثرات آن بر روی شهرها، خسارت های زیادی را به بار خواهد آورد. باید توجه داشته باشیم جنبه هایی از این ضررها نیز محصول و دست اندازی و تعریض بشر به حریم رودخانه ها و مسیل ها جهت استفادبی رویه از اراضی شهری است و هنگام طغیان رودخانه ها و یا در فصول پر آب، موجب می شود تمام ساخت سازهای موجود در مسیر مسیل در معرض تخریب و خسارت قرار گیرد و این مسئله در مورد زلزله نیز صادق است. با توجه به موقعیت ایران در خصوص بلایای طبیعی که همواره اثرها و ضررهای زیادی از این بلایا متحمل شده است. همچنین آسیب پذیری اکثر شهرهای کشور در برابر این بلایا و ابعاد مهم اثرگذاری شرایط بحرانی در شهرها و تبعات ویران گر آنها، در این مقاله سعی می شود نقش شهرسازی(برنامه ریزی شهری و طراحی شهری)در مدیریت بحران زلزله، به عبارتی دیگر رهنمودهای کلی جهت کاهش اثرات بلایای طبیعی در نقاط شهری و برنامه ریزی ها و طراحی های لازم جهت مصون سازی شهرها در برابر این بلایا (و در این جا عمدتا زلزله) ارائه گردد. نمونموردی، شهر تهران انتخاب شده است، زیرا با توجه به تاریخچزمین لرزه های تاریخی سدبیستم و وجود گسل های فعال و لرزه خیز تهران، احتمال وقوع زمین لرزه با بزرگی ۷ ریشتر مسئله ای بسیار جدی است. شهر تهران که از دیدگاه شهرسازی یک ابرشهر شناخته می شود، علاوه بر این که مرکز سیاسی کشور است، بزرگ ترین و پر جمعیت ترین و در واقع مهم ترین شهر کشور نیز می باشد که بررسی آن از لحاظ کاربردی اهمیت فوق العاده ای دارد.

زلزله

زلزله یکی از عوارض طبیعی محسوب می شود که پیوسته در طول تاریخ باعث خرابی ها و از بین رفتن جان انسان های زیادی شده است. به تدریج با رشد علم و تکنولوژی به ویژه در بخش عمران بر مقاومت های سازه ای افزوده شد تا جایی که در کشور ژاپن به دلیل زلزله خیزی بسیار زمین به پیشرفت های زیادی دست یافتند و اکثر زلزله ها کمتر می توانند جان انسان ها را تهدید نمایند. هرچند هنوز پیش بینی زلزله به طور مشخص معین نشده است. زلزلبم از سه جهت قابل توجه است. اول از این بابت که همبستگی اجتماعی بالای مردم و احساس همدردی آنان تا حدودی آلام آن را تسکین داد. دوم از دست رفتن چندین هزار انسان بی گناه و مجروحیت جسمی و روانی تعداد زیادی از بازماندگان و معلولیت تعدادی از آنان که وظیفبخش بهزیستی را در این بابت دو چندان می نماید. سوم نگاهی جدی به برنامه ریزی و مدیریت بحران به عنوان یک ضرورت که در مؤلفه های مدیریت شهری باید به آن نگاه نمود. فاجعزلزلبم را می توان در ۴۰ سال اخیر در کشوری ایران کم نظیر دانست. یکی از این جهت که منطقه با وجود قرارگیری به روی گسل غیر فعال بم، به یکباره بعد از چند صد سال فعال گردید و دوم بحث ضرورت مقام سازی بناهای موجود در شهرهای واقع در کمربند زلزله در کشور است. از نگاه برنامه ریزی شهری مهم ترین مسئله بعد از زلزله، بحث بازماندگان است و ضرورت بازسازی شهرهای زلزله زده که در این مواقع با استفاده از طرح های ضربتی می توان این امر را تسهیل نمود. در حال حاضر کشور ما از فقدان یک نظام برنامه ریزی پویای بعد از حادثه رنج می برد و این با توجه به وقوع چندین زلزله در سال های اخیر است که در زلزل۱۳۶۹ رودبار با کمک (UNDP) و همکاری بنیاد مسکن یک سری مطالعاتی برای بازسازی صورت پذیرفت که حتی ضریب ۲۸۰۰ برای محاسبساخت وسازها بازتاب این امر بود. ولی این مطالعات پیگیری نشد و حتی در گزارشی که از رودبار بعد از زلزله صورت گرفت، بیش از ۹۶ درصد ساخت وسازها بدون رعایت ضرایب ایمنی بود. حتی در زلزلبم شاهد بودیم که نبود بسیاری از وسایل اولیه مانع نجات جان عده ای از هموطنان شد. علاوه بر آن به دلیل ازدحام و شلوغی و نبود مدیریت سلسله مراتبی و تقسیم کار شده و غالب شدن جو احساسات بر بازماندگان، امدادرسانی با مشکلات روبرو خواهد شد. به همین سبب داشتن برنامه ریزی بحران برای کشور ایران یک ضرورت است که این روند را می باید در یک سیکل زمانی اجرا نمود.

برنامه ریزی مدیریت بحران در موقع رخداد زلزله

بدون شک زلزله های شدید، خرابی های زیادی را به بار می آورد که علاوه بر کشتار اولیه به دلیل تخریب فراوان و زیر آوار ماندن تعدادی دیگر از افراد بر شدت حادثه می افزاید. در زلزلبم هم مرکزیت زلزله در این شهر واقع شده بود و هم اکثریت ساختمان ها خشت و گلی بود و زمان وقوع آن نیز سپیده دم یک روز تعطیل که تمام این ها را می توان در فاجعبم بازخوانی نمود. زلزله، شکستن یا پاره شدن زمین و تخلیانرژی از داخل زمین است که به صورت طولانی در درون زمین ذخیره شده و به یکباره تخلیه می گردد. درون زمین بسیار داغ است و حرارت آن به پنج، شش هزار درجه می رسد. هر جا که حرارت باشد حرکت هم هست. پس حرارت مرکز زمین منتقل می شود به لایه های بالا و آنها را به حرکت درمی آورد. هر جا که لایه ها ضعیف تر و نازک تر باشند، شکستگی هایی پدید می آید که گسل خوانده می شود. در سطح کرزمین در مسیر رشته کوه های آلپ هیمالیا که کوه های بسیار جوانی هستند، لایه ها سست و شکننده می باشند. سرزمین ایران هم روی این کوه ها قرار گرفته است. زلزله یک واقعطبیعی است و ما باید خود را آمادمقابله با خطرات آن نماییم و در ساخت وسازها و نیز آموزش های پیشگیرانه پیش قدم باشیم. یکی از اقدامات اولیه در برنامه ریزی مدیریت بحران، داشتن برنامه ای منسجم و کارا است. به عنوان مثال در کشور ایران که در کمربند حوادث قرار گرفته است، می باید در تمام استان ها ستادهای بحران زیر نظر استاندار تشکیل گردد و معاونت برنامه ریزی و فنی استانداری مسئول پیگیری آن باشند. بنابراین می توان به شرح ذیل اقدامات مختلفی را انجام داد:

۱-شناسایی کامل شهرهایی که امکان وقوع زلزله را دارند و اولویت بندی آنها از نظر کمک هایی که باید دریافت نمایند.

۲-برنامضربتی مقاوم سازی بناها و رعایت ضوابط ایمنی و مهندسی در ساخت وسازها.

۳-برقراری زمین هایی در کنار شهرها به عنوان سایت چادری که از قبل در آن به طور مشخص سکوهایی برای استقرار چادرها بنا شده و در کنار هریک پریز برق و شیر آب نصب گردد و در هر سایت چند عدد سرویس بهداشتی احداث می شود که در موقع زلزله بلافاصله چادرها را برافراشته و خانواده ها را در آن استقرار بدهند.

۴-ایستگاه هایی در کنار شهرهای بزرگ برای نگهداری ماشین آلات آواربرداری و آتش نشانی و بیل و کلنگ و کپسول های آتش نشانی.

۵-حوزه بندی کشور به چند حوزه که در صورت وقوع زلزله در یک حوزه حد اقل چند حوزمجاور جهت کمک اعزام گردند.

۶-اعزام یک گروه پشتیبانی از مرکز به همراه مترجم های مختلف جهت برقراری ارتباط با امدادگران خارجی و ضرورت احترام به آنها و رسیدگی های لازم.

۷-داشتن علائمی برای شناسنایی محل هایی که مورد بازیابی جهت بازماندگان قرار گرفته است. (مانند پودرهای رنگی، پرچم و یا هر وسیلدیگر)

۸-محل هایی جهت دریافت آب و نان و مواد غذایی مجانی برای بازماندگان.

۹-مسدود کردن تمام جاده های منتهی به شهر زلزله زده به جزء وسایل نقلیامدادی و اضطراری تا برطرف شدن اقدامات اولیه.

۱۰-رعایت کنترل تمام ورود و خروج ها به منطقه.

۱۱-برخورد جدی با سوء استفاده کنندگان از شرایط به وجود آمده.

۱۲-اعزام تیم های مددکاری و متخصصان بهداشت روانی برای مداوای حادثه دیدگان.

۱۳-تجهیز تأسیسات شهری از قبیل ایستگاه های تقلیل فشار گاز و ترمینال های توزیع برق و آب به سنسورهای حساسی که در مواقع زلزله به طور اتوماتیک مانع ارتباط یافتن جریان انرژی گردد.

۱۴-ضرورت ساماندهی کمک های مردمی و آماربرداری از آنها و به تدریج استفاده از آنها در طول زمان.

۱۵-مواظبت و نگهداری جدی از کودکان بی سرپرست شده و زنان تنها.

۱۶-ایجاد اشتغال های مواد برای احیاء زندگی اجتماعی در منطقه.

۱۷-برنامزمان بندی شده برای بازسازی شهر براساس رعایت ضوابط و مقررات ویژه ای که در این طرح ها به کار خواهد رفت.

۱۸-نقشه های مالکیت ثبتی که در قالب طرح کاداستر می تواند به صورت اجرایی درآید.

۱۹-ضرورت پرداخت یارانه و وام های قرض الحسنه و نیز وام کم بهره برای فرآیند بازسازی و کنترل مرحله به مرحلساخت وساز.

۲۰-ارائسیستم کدگذاری به روی شناسنامه های افراد که به ترتیب چند رقم آخر شمارسریال شناسنامه مربوط به استان باشد و یا روستای محل زندگی که از ورود افراد غیر بومی جهت دریافت کمک های امدادی جلوگیری گردد.

قرارگیری کشور ایران در میان دو صفحاروپا -آسیا و عربستان، تجربزلزله های متعد در طول ادوار گذشته و رخداد بیش از صد زلزله در طول قرن بیستم در کشور مبین خطرپذیری کشور در کمربند زلزله است. بحث مهم در این جا برنامه ریزی مدیریت بحران است. در یک سیستم برنامه ریزی پویا هر عنصری در جایگاه خودش می تواند از اثربخشی بالایی برخوردار باشد که عمدتا در نگرش سیستمی به تعبیر کارکردگراها کل در جزء و جزء در کل معنا می یابد. به همین سبب اگر در یک نظام اقتصادی و اجتماعی، عناصر از چیدمان خوبی برخوردار باشند و به نحوه مناسب کارایی خود را انجام دهند، وظایف دستگاه های مختلف از بار سنگینی برخوردار نخواهد بود ولی اگر نقصان و کم کاری در قسمتی از سیستم فراهم آید، بلافاصله اثرات خود را در فشار به سایر قسمت های سیستم اقتصادی و اجتماعی نشان خواهد داد. در بعد از حوادث اجتماعی بیشترین بار را سازمان های حمایتی و موازی به دوش خواهند کشید یا به تعبیر دیگر ناکارایی بعضی از سازمان ها و مؤسسات را بخش بهزیستی به ناچار باید تقبل نماید و به دلیل هجوم گسترده و فزایندنیازها، در بسیاری از موارد کارایی لازم نیز نمی تواند به سامان برسد.

در زلزلبم اوج ایثار را در کمک و امدادرسانی داخلی و خارجی شاهد بودیم که در بعضی از موارد حتی افراد و مؤسسات به صورت خودجوش دست به اقدام می زدند که خود این عامل نیز مشکل زا بود. علاوه بر آن هجوم بعضی از افراد فرصت طلب از نواحی مختلف منطقزلزله زده هم برای دریافت کمک و هم برای غارت به شدت ناگواری اجتماعی حادثه می افزاید. بنابراین مدیریت بحران می باید در قالب سیستم و سازمانی منعطف و کارا به تدوین شیوه های مناسب برنامه ریزی اقدام نماید. تجرببم پیش خطری برای مسئولین و برنامه ریزان کشوری است که وقوع زلزله را باور نماییم و آمادگی خود را برای وقوع در مناطق وسیع تر و شهرها بزرگ پذیرا باشیم. این اقدامات را می توان در دو سطح خرد و کلان در نظر گرفت. در سطح خرد بحث برنامه ریزی و تدوین اقدامات فردی و خانواری است و نیز بحث اقدامات امدادی و سازمان دهی آن و در بحث کلان برنامه ریزی درازمدت برای مقابلجدی با وقوع زلزله توسط سیاست گذاران و دولت مردان است و نیز ستادی که زیر نظر معاون اول رئیس جمهوری و یا ریاست سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور که در آن وزراء و مسئولین مرتبط نیز حضور جدی داشته باشند. به ویژه با توجه به بحث هایی که در مورد وقوع زلزله در تهران و خسارات آن مطرح می گردد.

خسارت کلی ناشی از زلزله در تهران، ۳۴ میلیارد دلار تخمین زده می شود که معادل با ۵۷ درصد تولید ناخالص ملی خواهد بود. این مقدار شامل هزیناقتصادی ناشی از زلزله، اعم از خسارات مستقیم، غیر مستقیم و ثانویه است که ۵/۲۳ میلیارد دلار آن (۱۹ میلیارد تومان)مربوط به فروریزی شدید ساختمان ها خواهد بود. حال مقادیر دیگری را نیز باید به این ۳۴ میلیارد دلار اضافه کرد. خساراتی که شاید غیر قابل تصور باشد. خسارت مستقیم وارده به پل ها و شریان های حیاتی به ترتیب ۷/۲۹ میلیون دلار(۲۴ میلیون تومان )تخمین زده می شود. هزینه های واکنش اضطراری شامل عملیات واکنش اضطراری برای شهروندان، رفع آوار و تدارک سرپناه نیز ۹/۲ میلیارد دلار برآورده شده است و هزینه های نوسازی و بازسازی ۴۴ درصد شهر تهران ۱۹۵ میلیارد دلار معادل ۴/۳ برابر تولید ناخالص ملی خواهد بود. هرچند این آمار تقریب هایی است که زده شده است و می توان به آن فاجعه، معلولیت ها و مصیبت های پایدار