پاورپوینت آخوند محمدکاظم خراسانی

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آخوند محمدکاظم خراسانی دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آخوند محمدکاظم خراسانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت آخوند محمدکاظم خراسانی :

محتویات

۱ ولادت و خاندان
۲ زندگی علمی
۳ شاگردان
۴ آثار و تألیفات
۵ در عرصه سیاست
۶ ویژگی‌های اخلاقی
۷ وفات
۸ منابع

ولادت و خاندان

محمد کاظم بن حسین (آخوند خراسانی) در سال ۱۲۵۵ ه.ق (۱۲۱۷ ه.ش) در مشهد به دنیا آمد. پدرش مولی حسین هروی تاجر معروف ابریشم در مشهد و هرات بود و به دانش و دین داری اهمیت فراوان می داد. محمد کاظم فرزند چهارم مولی حسین بود و در هجده سالگی در مشهد ازدواج کرد.

زندگی علمی

او ۱۱ ساله بود که در مدرسه علمیه سلیمانیه مشهد مشغول تحصیل علوم حوزوی و معارف شیعی شد. در طی یازده سال تحصیل در مشهد درس های مقدماتی و متوسطه علوم اسلامی، اعم از ادبیات عرب، منطق و مقداری از اصول و فقه را اموخت و سپس مدت کوتاهی به سبزوار رفت و از مجلس درس حکمت و فلسفه ملا هادی سبزواری بهره برد.

آخوند خراسانی سپس عازم نجف شد. در راه به دلیل تمام شدن توشه سفر مدت سیزده ماه و بیست روز در تهران در یکی از حجره های مدرسه صدر ماند و در این مدت از جلسه درس میرزا ابوالحسن جلوه و مولی حسین خویی بهره برد.
با فراهم شدن مقدمات سفر راهی نجف شد و در روز اول ماه ذیحجه ۱۲۷۹ ه .ق وارد نجف شد.
او در نجف از درس بزرگانی مانند شیخ انصاری، سید علی شوشتری، میرزا محمدحسن شیرازی (صاحب فتوای تحریم تنباکو) بهره برد.

او در امر تحصیل بسیار کوشا بود. و همین تلاش و پشتکار در کنار نبوغ و تیزبینی و بهره گیری از اساتید طراز اول او را به یکی از علمای برجسته شیعه تبدیل کرد. آخوند خراسانی در ۳۵ سالگی بر کرسی درس خارج تکیه زد و به مدت ۳۹ سال، خارج فقه و اصول تدریس کرد. ایشان حوزه درسی پر رونقی _ به ویژه در اصول فقه _ در نجف به وجود آورده بود. او صبح ها در مسجد هندی به زبان فارسی درس فقه را تقریر می کرد و شب ها نیز پس از نماز عشاء، در مسجد طوسی به زبان عربی به تدریس اصول می پرداخت. پس از درس اصول، مجلس فتوایی در منزل او برپا می شد. این مجلس که از زبده ترین شاگردان و اصحاب وی تشکیل می شد، با هدف پاسخ گویی به مسائلی بود که مقلدان آخوند از گوشه و کنار عالم تشیع از وی می پرسیدند. آخوند در دوران میان سالی، تدریس فلسفه را ترک کرد و درس فقه دوم خود را به هنگام عصر، در خانه خود برای شاگردان برگزیده اش که شمارشان را از سیصد تا چهار صد تن آورده اند، القا می کرد.

آخوند در زمان تحصیل در نجف با فقر شدیدی مواجه بود و با کمال قناعت زندگی میکرد و در عین حال به هیچ وجه گلایه نمی کرد. او سال ها نه گوشت خورد و نه آرزوی خوردن آن را داشت. پولی را که برای خرید یک شمع به او داده می شد، به فقیرتر از خود می داد و خود در تاریکی به بسر می برد. شب ها از نور چراغ دست شویی مدرسه برای مطالعه بهره می برد. خوابش بسیار کم بود و به شش ساعت نمی رسید. بیشتر شب ها بیدار بود و به مطالعه می پرداخت. او امیرالمؤمنین علی علیه السلام را در زندگی اش الگو قرار داده بود.

زمانی که در محضر سید علی شوشتری بود، تنها یک پیراهن داشت. در یک شب زمستانی، آن پیراهن را شسته و صبحگاه که برای شرکت در درس رهسپار شد، هنوز پیراهن خشک نشده بود. بر او گران آمد که به سبب نداشتن پیراهنی دیگر، حتی از یک جلسه درس سید هم محروم شود. ازاین رو، بدون پیراهن، قبا را بر تن می کند و عبا را چنان بر خود می پیچید که کسی متوجه نبودن پیراهن بر تن او نشود. با این حال، او که اشکال کننده اصلی بحث سید بود، در هنگام بحث، از نداشتن پیراهن غافل می شود و با سید گرم بحث می گردد و ناگاه، دست بی آستین او، رازش را آشکار می کند. پس از درس و مباحثه، ظهر هنگام که به خانه می آید، می بیند آن سید بزرگوار چند پیراهن خود را برای او فرستاده است.
او با نداری و فقر به نبردی تن به تن برخاسته بود تا با زدودن آن، به مقصودش در علم آموزی برسد. گرچه ضربه های فقر و غربت، سخت بود، ولی آخوند را از تحصیل علم باز نداشت.

شاگردان

نام برخی از شاگردان ایشان به قرار زیر است:

شیخ عبدالله گلپایگانی (۱۲۸۵ _ ۱۳۵۵): فقیه چیره دست و محقق توانا که بحث استاد را برای شاگردانش بیان می کرد؛
میرزا حسین نائینی (۱۲۷۷ _ ۱۳۵۵): مجتهد و محقق توانا در علم فقه و اصول؛
سید ابوالحسن اصفهانی (۱۲۸۴ _ ۱۳۶۰): از مراجع بزرگ تقلید شیعه؛
شیخ محمدباقر بهاری (۱۳۳۲): از عالمان پرهیزگار زمان خود؛
شیخ آقا ضیاء الدین عراقی (۱۲۷۸ _ ۱۳۶۱): از مجتهدان اصولی و محققان برجسته؛
شیخ محمد حسین اصفهانی (کمپانی) (۱۲۹۶ _ ۱۳۶۱): از مجتهدان و فیلسوفان بنام؛
شیخ عبدالکریم حایری یزدی (۱۲۷۶ _ ۱۳۵۵): فقیه و مرجع تقلید بزرگ شیعه و مؤسس حوزه علمیه قم؛
میرزا موسی سبزواری پدر میرزا حسین فقیه سبزواری؛
حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی (۱۲۹۲ _ ۱۳۸۰): مرجع تقلید عام شیعه در روزگار خود؛
حاج آقا حسین طباطبایی قمی (۱۲۸۲ _ ۱۳۶۶): از مراجع بزرگ تقلید و مبارز خستگی ناپذیر در ماجرای کشف حجاب؛
شیخ عبدالحسین رشتی (۱۲۹۲ _ ۱۳۷۳): از فقیهان و فیلسوفان برجسته ای که در دوران زندگی آخوند، شرح کفایه نوشت؛
شیخ محمدحسن آقا بزرگ تهرانی (۱) (۱۲۹۳ _ ۱۳۸۹): مجتهد، محدّث و نویسنده کتاب هایی مانند الذریعه الی تصانیف الشیعه و الطبقات و نقباء البشر.

آثار و تألیفات

از تألیفات او می‌توان کتب زیر را نام برد:

کتاب الاجاره
الاجتهاد و التقلید
التکلمه للتبصره
حاشیه بر «اسفار» ملاصدرا
حاشیه بر «رسائل» شیخ مرتضی انصاری
حاشیه بر «مکاسب» شیخ انصاری
القضا و الشهادات
فوائد الاصول
درر الفوائد فی الحاشیه علی الفرائد
کفایه الاصول در دو جلد

و مشهورتر از همه تألیفات او، این کتاب آخری است که در تمام اقطار در نهایت اشتهار می‌باشد. دانشمندان حاشیه‌ها و تعلیقه‌های متعددی بر آن افزوده‌اند که از مشهورترین آنها، حاشیه شیخ محمدحسین اصفهانی، شیخ محمدعلی قمی، شیخ ‌عبدالحسین آل شیخ و میرزا ابوالحسن مشکینی است که هر کدام در کشف معضلات و ابراز حقایق آن کتاب، تلاش فراوانی نموده‌اند که در روشنگری مطالب آن کتاب مفید می‌باشد.

همچنین تأسیس چند مدرسه علمیه را در نجف اشرف، در سری کارهای علمی‌ و تربیت علما او می‌توان ذکر کرد.

در عرصه سیاست

دوران حیات آخوند خراسانی همزمان بود با حکومت شاهان قاجار. در این دوران اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران به شدت نابسامان بود که منجر به آغاز انقلاب مشروطیت شد. اصطلاح مشروطه از واژه «شرط» گرفته شده و مفهوم سیاسی آن، برگرفته از قانون و مجلس است؛ یعنی حکومتی که مشروط به مجلس و ملتزم به اجرای قوانین مصوب در آن باشد و به جای اراده شخص، قانون حاکم شود و دولت تنها اجراکننده قوانین باشد.
آخوند خراسانی از جمله علمایی بود که فعالانه وارد عرصه شد و به جریان مشروطه خواهی کمک کرد. ایشان شرکت در این جنبش را بر همه مسلمانان واجب کرد و تأثیری انکار ناپذیر در تقویت جایگاه مشروطه خواهان و تأیید و تثبیت مشروطیت در ایران داشت.
وی هیچ گاه از موضع خود عقب نشینی نکرد. با تلاش ها و پی گیری های آخوند خراسانی و دو دستیار فقیه او، سلطنت استبدادی در تاریخ ۱۴ جمادی الثانی ۱۳۲۴ ه.ق (چهاردهم مرداد ۱۲۸۵ ه.ش) با فرمان و امضای مظفرالدین شاه به نظام مشروطه تبدیل شد. و با انجام انتخابات و تعیین نمایندگان در ۱۸ شعبان ۱۳۲۴ ه.ق، مجلس شورا افتتاح گردید و قانون اساسی که در پنجاه و یک