پاورپوینت آیه ۱۰۶ سوره انبیاء

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۱۰۶ سوره انبیاء دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۱۰۶ سوره انبیاء،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۱۰۶ سوره انبیاء :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

بی‌شک در این قرآن برای اهل عبادت مایه وصول به مقصد حق نهفته است.

بی تردید در این [حقایق] برای [رسانیدن] مردم عبادت پیشه [به نهایت مقصود و اوج مطلوب] کفایت است.

به راستى در این [امور] براى مردم عبادت‌پیشه ابلاغى [حقیقى‌] است.

و در این کتاب تبلیغى است براى مردم خداپرست.

در این، ابلاغ روشنی است برای جمعیّت عبادت‌کنندگان!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

There is indeed in this a proclamation for a devout people.

Most surely in this is a message to a people who serve

Lo! there is a plain statement for folk who are devout.

Verily in this (Qur”an) is a Message for people who would (truly) worship Allah.

معانی کلمات آیه

بلاغ: بلوغ و بلاغ: رسیدن به انتهاء مقصد، مکان باشد یا زمان یا امرى معین
راغب گوید: به معنى تبلیغ و کفایت نیز آید. آن در آیه شاید به معنى کفایت باشد..[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ «۱۰۶»

همانا در این (پیشگویى) براى گروهِ عبادت کننده، پیام (مهم و) روشنى است.

نکته ها

در آیه قبل خواندیم که وراثت و حکومت صالحان بر زمین با دو شرط محقّق مى‌شود، یکى با بندگى خالص خدا که با لفظ «عِبادِیَ» آمده بود و دیگرى با کسب صلاحیّت، «الصَّالِحُونَ». در این آیه خداوند باز تأکید مى‌فرماید که، بندگان باید این پیام را دریافت نمایند که هم مى‌بایست در بندگى خالص شوند و از مرحله‌ى بندگى کلّى و عام‌ «عابِدِینَ» به مرحله بندگى ویژه‌ «عِبادِیَ» برسند و هم در ایجاد صلاحیّت بکوشند.

حضرت على علیه السلام مى‌فرمایند: «الله الله فى القرآن لا یسبقنکم فى العمل به غیرکم» شما را به خدا! شما را به خدا! پیام‌هاى قرآن را دریابید، مبادا دیگران از راز و رمزها و دستورات و عمل به آن بر شما سبقت گیرند!

پیام ها

۱- بشارت‌ها و پیام‌هاى قرآن براى هدایت و سعادت کافى است. «۱» «لَبَلاغاً»

۲- بندگان خدا، به سراغ کسب صلاحیّت و لیاقت بروید تا وارث زمین شوید.
«یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ»

۳- بندگان خوب خدا مى‌بایست قبل از هر کس پیام‌هاى الهى را دریافت کنند.
«لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ»

«۱». کلمه‌ى «بلاغ» به گفته‌ى لسان‌العرب به معناى کفایت است.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ (۱۰۶)

إِنَّ فِی هذا: بدرستى که در اینکه مذکور شد از اخبار و مواعظ یا اهلاک کافران طالح و دولت و مکنت مؤمنان صالح. لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ‌: هر آینه کفایت است، یا سبب رسیدن به مطلوب است مر گروه پرستندگان را که تمامى همت خود را صرف کرده باشند در عبادت. مراد امت حضرت رسالتند که خیر و موعظه قرآنى ایشان را کافى است در رسیدن به مطلوب.

تفسیر برهان از ابى صادق مروى است که از حضرت باقر علیه السلام پرسیدم از فرمایش الهى (و لقد کتبنا فى الزّبور من بعد الذّکر) فرمود: ایشان ما هستیم.

عرض کردم: (انّ فى هذا لبلاغا لقوم عابدین) فرمود: ایشان شیعیان ما هستند «۱».

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ (۱۰۴) وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ (۱۰۵) إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ (۱۰۶) وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَهً لِلْعالَمِینَ (۱۰۷) قُلْ إِنَّما یُوحى‌ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۸)

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلى‌ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ ما تُوعَدُونَ (۱۰۹) إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ یَعْلَمُ ما تَکْتُمُونَ (۱۱۰) وَ إِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَهٌ لَکُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِینٍ (۱۱۱) قالَ رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ (۱۱۲)

ترجمه‌

– روز که در هم پیچیم آسمانرا مانند درهم پیچیدن طومار را براى نوشتجات چنانچه ابتدا نمودیم به اوّل آفرینش باز گردانیم آنرا وعده‌ئى بعهده ما است همانا مائیم بجا آورندگان‌

و بتحقیق نوشتیم در زبور بعد از موجب تذکر آنکه زمین را ارث میبرند بندگان من که شایستگانند

همانا در این هر آینه کفایت وصول بمطلوب است براى گروه عبادت کنندگان‌

و نفرستادیم تو را مگر رحمتى براى جهانیان‌

بگو جز این نیست که وحى میشود بسوى من که نیست خداى شما مگر خداى یگانه پس آیا هستید شما منقادان‌

پس اگر روى گردانند بگو اعلام کردم بشما یکسان و نمیدانم آیا نزدیک یا دور است آنچه وعده داده میشوید

همانا او میداند آشکار از گفتار را و میداند آنچه را پنهان میدارید

و نمیدانم شاید آن آزمایشى باشد براى شما و بهره بردنى تا وقت مقرّرى‌

گفت اى پروردگار من حکم کن بحق و پروردگار ما بخشنده است که یارى خواسته شده بر آنچه وصف میکنید..

جلد ۳ صفحه ۵۸۲

تفسیر

– خداوند متعال در روز قیامت صفحه آسمانرا که بمنزله طومارى است که در آن افعال بندگان نوشته و ثبت شده بهم مى‌پیچد و دفتر اعمال را جمع میفرماید و دیگر عملى از کسى پذیرفته نمیشود مانند نویسنده‌ئى که بعد از تمام شدن نوشتنى‌ها براى حفظ آنمطالب صحیفه و طومار و نامه را به پیچد و جمع کند و بنابراین طى اضافه بمفعول خود که سجلّ است شده و محتمل است سجلّ نام ملکى باشد که اعمال بندگانرا ثبت میکند و در وقت مقرّر آنرا جمع نموده و در پیشگاه الهى حاضر مینماید و بنابراین طى اضافه بفاعل خود شده و در بعضى اخبار و از قمّى ره به این معنى تصریح شده یا آنکه مراد از طى آسمان، فناء آن و تبدیل بدخان و تحوّل زمین به نیران است و یوم ظاهرا ظرف است براى میعاد الهى که مستفاد از آیه قبل میباشد و محتمل است متعلّق بنعیده باشد و خداوند بهمان کیفیّت که روز اوّل مردم را در شکم مادر برهنه و عریان و بدون همه چیز خلق فرموده بود ثانیا آنها را خلق و وارد صحراى محشر میفرماید چنانچه در مجمع از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم نقل فرموده و تطوى بصیغه مجهول با تاء و السّماء بضمّ و للکتاب بصیغه مفرد نیز قرائت شده و تفاوتى در معناى اصلى ندارد و خدا وعده فرموده چنین روزى را بیاورد وعده حتمى که بر عهده خود قرار داده عمل بآنرا و البته بجا آورنده آن خواهد بود و زبور ظاهرا نام کتاب حضرت داود است و در قرآن و اخبار ائمه اطهار به این معنى تصریح شده و جاى تردید نیست و ذکر ظاهرا عبارت از تسمیه و تحمید و تمجید و دعا و ثناى الهى است و البته کتاب آسمانى مشتمل است بر این معانى و بر احکام و معارف و مواعظ و نصایح که موجبات ذکرند و طبعا مقدّمند اینها بر اخبار غیبیّه که نوعا کتب سماوى مشتمل بر آنها است لذا خداوند فرموده ما در زبور بعد از ذکر خدا و معارف حقّه که موجبات تذکّر خلق است نوشتیم که روزى بیاید که زمین در تصرّف بندگان شایسته من در آید و دولتى جز دولت حقّه اسلامیّه نباشد چنانچه در مجمع از عامّه و خاصه روایت نموده که پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود که اگر باقى نماند از دنیا مگر یک روز خداوند طولانى میفرماید آنروز را تا مبعوث فرماید مردى را از اهل بیت من که زمین را پر کند از قسط و عدل چنانچه پر شده باشد از ظلم و جور و این امر تاکنون روى نداده و البته بعد از این روى خواهد داد و در

جلد ۳ صفحه ۵۸۳

بعضى از روایات این باب بعد از ذکر اهل بیت من تصریح شده که نام او نام من است و در بعضى تصریح شده بآنکه او از اولاد فاطمه علیها السلام است و محتمل است مراد از ذکر لوح محفوظ الهى باشد چنانچه بعضى گفته‌اند خصوصا بمناسبت آنکه در آیه قبل ذکر صحیفه آسمانى و پیچیده شدن آن شده بود و بنابراین مراد از زبور اینجا ممکن است جنس کتب منزله از جانب خدا بر انبیاء عظام باشد چون اصل معناى ز