پاورپوینت آیه ۶۵ سوره کهف

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۶۵ سوره کهف دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۶۵ سوره کهف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۶۵ سوره کهف :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

در آنجا بنده‌ای از بندگان خاص ما را یافتند که او را رحمت و لطف خاصی از نزد خود عطا کردیم و هم از نزد خود وی را علم (لدنّی و اسرار غیب الهی) آموختیم.

پس بنده ای از بندگان ما را یافتند که او را از نزد خود رحمتی داده و از پیشگاه خود دانشی ویژه به او آموخته بودیم.

تا بنده‌اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود به او رحمتى عطا کرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بودیم.

در آنجا بنده‌اى از بندگان ما را که رحمت خویش بر او ارزانى داشته بودیم و خود بدو دانش آموخته بودیم، بیافتند.

(در آن جا) بنده‌ای از بندگان ما را یافتند که رحمت (و موهبت عظیمی) از سوی خود به او داده، و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

[There] they found one of Our servants whom We had granted a mercy from Ourselves, and taught him a knowledge from Our own.

Then they found one from among Our servants whom We had granted mercy from Us and whom We had taught knowledge from Ourselves.

Then found they one of Our slaves, unto whom We had given mercy from Us, and had taught him knowledge from Our presence.

So they found one of Our servants, on whom We had bestowed Mercy from Ourselves and whom We had taught knowledge from Our own Presence.

معانی کلمات آیه

«عَبْداً»: این بنده خدا (خضر) نام داشته است و باید پیغمبر بوده باشد. چرا که: الف) خداوند نسبت بدو فرموده است: آتَیْناهُ رَحْمَهً مِّنْ عِندِنا. رحمت هم به معنی نبوّت آمده است. ب) علم لدنی، مقتضی وحی است: وَ عَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً. ج) او به موسی چیزهائی آموخته است، و پیغمبر هم جز از پیغمبر کسب علم نمی‌کند. د) جمله: ما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی، در آیه ( / کهف) دلیل نبوّت است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

قالَ ذلِکَ ما کُنَّا نَبْغِ فَارْتَدَّا عَلى‌ آثارِهِما قَصَصاً «۶۴»

(موسى) گفت: این همان (محلّ قرارى) بود که در پى آن بودیم. پس از همان راه برگشتند، در حالى که ردّ پاى خود را (به دقّت) دنبال مى‌کردند.

فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً «۶۵»

پس (در آنجا) بنده‌اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود، رحمتى (عظیم) به او عطا کرده بودیم و از نزد خود علمى (فراوان) به او آموخته بودیم.

نکته ها

چنانکه امام صادق علیه السلام فرمود: موسى در علم شرع از خضر آگاه‌تر بود، ولى خضر در رشته و مأموریّت دیگرى غیر از آن، آگاه‌تر بود. «۱»

مراد از «عبد» در این آیه، حضرت خضر است که به دلائل زیر پیامبر بوده است:

الف: کسى که استاد پیامبرى همچون موسى مى‌شود حتماً از پیامبران است.

ب: تعابیر «عَبْدِنا*، عَبْدِهِ*، عِبادِنا» در قرآن، غالباً مخصوص پیامبران است.

ج: خضر به موسى گفت: تمام کارهاى خارق‌العاده که از من دیدى و صبر نکردى، همه طبق فرمان و رأى خدا بوده، نه رأى من. «ما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی»

د: موسى به خضر قول داد که من خلاف دستور تو کارى انجام نمى‌دهم، «لا أَعْصِی لَکَ‌ امراً»

«۱». تفسیر المیزان.

جلد ۵ – صفحه ۱۹۹

و کسى که پیامبر اولواالعزمى، تسلیم بى‌چون و چراى او مى‌شود، حتماً معصوم و پیامبر است.

ه: علم لدنّى، مخصوص انبیاست. خداوند درباره خضر فرمود: «عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا»

و: بعضى از مفسّران نیز مراد از «رَحْمَهً» را نبوّت دانسته‌اند. «آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا»

پیام ها

۱- برخى علوم، با تمرین و تجربه و آموزش به دست نمى‌آید و علم لدنّى لازم دارد، مانند علم انبیا. «مِنْ لَدُنَّا عِلْماً»

۲- سرانجام رنج و جویندگى، یافتن و رسیدن است. «فَوَجَدا عَبْداً»

۳- در جامعه، خضرهاى راهنما یافت مى‌شوند، «۱» مهم گشتن و پیدا نمودن و شاگردى آنان است. «عَبْداً مِنْ عِبادِنا»

۴- کسى که مى‌خواهد مردم را به عبودیّت خدا فرابخواند، باید هم خودش و هم استادش عبد باشند. «مِنْ عِبادِنا»

۵- دریافت رحمت و علم الهى، در سایه‌ى عبودیّت است. عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً … وَ عَلَّمْناهُ‌

۶- بالاتر از هر دانایى، داناترى است، پس به علم خود مغرور نشویم. عَبْداً … عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً

«۱». طىّ این مرحله بى‌همرهى خضر مکن ظلمات است بترس از خطر گمراهى (حافظ)

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً (۶۵)

فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا: پس یافتند موسى و یوشع بنده‌اى را از بندگان ما که به محض عنایت، آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا: داده بودیم او را رحمتى از جانب خود که نبوت باشد به دلیل قوله تعالى‌ «وَ ما کُنْتَ تَرْجُوا أَنْ یُلْقى‌ إِلَیْکَ الْکِتابُ إِلَّا رَحْمَهً مِنْ رَبِّکَ» «۱» و آن بنده خضر علیه السلام است، چنانچه حضرت باقر فرماید: پس یافتند آنجا خضر را که عبادت خدا مى‌نمود «۲».

تفسیر برهان- ابن بابویه (رحمه اللّه) به اسناد خود از حضرت باقر فرمود:

خضر علیه السلام پیغمبر مرسل بود، خداى تعالى مبعوث فرمود او را به قومش، پس دعوت فرمود آنها را به توحید و اقرار به انبیا و رسل و کتب الهى. و از معجزات او آنکه نمى‌نشست بر چوب خشکى و زمین سفیدى مگر آنکه سبز مى‌شد، و به همین جهت خضر نامیده شد. و اسمش تالیا بن هلکان عامر بن ارفخشد بن سام بن نوح علیه السلام است. (الحدیث) «۳».

وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً: و بیاموختیم ما او را از جانب خود علمى که خاص است به او و کسى آن را نداند مگر به تعلیم ما، و آن علم به مغیبات است.

«۱» سوره قصص آیه ۸۶.

«۲» تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۷۳.

«۳» تفسیر برهان ج ۲ ص ۴۷۲ در مصدر، تالیا بن عامر آمده است.

جلد ۸ – صفحه ۸۷

طبرسى (رحمه اللّه) از حضرت صادق فرمود: نزد خضر علیه السلام علمى بود که در تورات و الواح موسى علیه السلام نوشته نبود، و موسى گمان مى‌کرد که تمام چیزهائى که محتاج است، در تورات، و جمیع علوم در الواح نوشته است‌ «۱».

عیاشى از حضرت صادق فرمود: چون موسى و یوشع برگشتند، ماهى را یافتند افتاده در دریا، پس در اثر آن رفتند تا آنکه به صاحب خود رسیدند در جزیره‌اى از جزائر دریا. گاهى متّکى، و گاهى نشسته، حضرت موسى سلام نمود، خضر متعجب شد از سلام موسى؛ زیرا در سرزمینى بود که در آن سلام نبود، پرسید: کیستى؟ گفت: من موسى بن عمران هستم. خضر گفت: موسى بن عمرانى که خداوند با او تکلم فرمود یک نوع تکلمى؟ گفت: بلى. گفت:

حاجت تو چیست؟ «۲»

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً (۶۵) قالَ لَهُ مُوسى‌ هَلْ أَتَّبِعُکَ عَلى‌ أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً (۶۶) قالَ إِنَّکَ لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْراً (۶۷) وَ کَیْفَ تَصْبِرُ عَلى‌ ما لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً (۶۸) قالَ سَتَجِدُنِی إِنْ شاءَ اللَّهُ صابِراً وَ لا أَعْصِی لَکَ أَمْراً (۶۹)

قالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِی فَلا تَسْئَلْنِی عَنْ شَیْ‌ءٍ حَتَّى أُحْدِثَ لَکَ مِنْهُ ذِکْراً (۷۰) فَانْطَلَقا حَتَّى إِذا رَکِبا فِی السَّفِینَهِ خَرَقَها قالَ أَ خَرَقْتَها لِتُغْرِقَ أَهْلَها لَقَدْ جِئْتَ شَیْئاً إِمْراً (۷۱) قالَ أَ لَمْ أَقُلْ إِنَّکَ لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْراً (۷۲) قالَ لا تُؤاخِذْنِی بِما نَسِیتُ وَ لا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْراً (۷۳) فَانْطَلَقا حَتَّى إِذا لَقِیا غُلاماً فَقَتَلَهُ قالَ أَ قَتَلْتَ نَفْساً زَکِیَّهً بِغَیْرِ نَفْسٍ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئاً نُکْراً (۷۴)

قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَکَ إِنَّکَ لَنْ تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْراً (۷۵)

ترجمه‌

پس یافتند بنده‌اى از بندگان ما را که داده بودیم او را رحمتى از جانب خودمان و آموخته بودیم او را از نزدمان دانشى‌

گفت باو موسى آیا پیروى‌

جلد ۳ صفحه ۴۳۹

کنم ترا براى آنکه بیاموزى مرا از آنچه آموخته شدى دانش نافعى‌

گفت همانا تو هرگز نتوانى با من صبر نمودن‌

و چه گونه صبر میکنى بر آنچه احاطه ندارى بآن از راه دانش‌

گفت زود باشد که بیابى مرا اگر بخواهد خدا صبر کننده و نافرمانى نکنم مر تو را در کارى‌

گفت پس