پاورپوینت آیه ۷۵ سوره انفال

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۷۵ سوره انفال دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۷۵ سوره انفال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۷۵ سوره انفال :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

و آنان که بعد از شما ایمان آوردند و (یا بعد از صلح حدیبیه) هجرت گزیدند و به اتفاق شما جهاد کردند آنها نیز از شما مؤمنان هستند، و ارث مراتب خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعض دیگر مقدم شده [یعنی قانون ارث بردن برادران دینی از یکدیگر، نسخ شده است. (م)]، که خدا به هر چیز داناست.

و آنان که بعد [از مؤمنان و نخستین مهاجران] ایمان آوردند و هجرت کردند و همراه شما با دشمنان جنگیدند، از شمایند؛ و خویشاوندان [بنابر آنچه نسبت به برنامه ارث] در کتاب خدا مقرّر شده از دیگران سزاوارترند؛ یقیناً خدا به همه چیز داناست.

و کسانى که بعداً ایمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد کرده‌اند، اینان از زمره شمایند، و خویشاوندان نسبت به یکدیگر [از دیگران‌] در کتاب خدا سزاوارترند. آرى، خدا به هر چیزى داناست.

و کسانى که بعداً ایمان آورده‌اند و مهاجرت کرده‌اند و همراه شما جهاد کرده‌اند، از شما هستند. به حکم کتاب خدا، خویشاوندان به یکدیگر سزاوارترند. و خدا بر هر چیزى داناست.

و کسانی که بعداً ایمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند، از شما هستند؛ و خویشاوندان نسبت به یکدیگر، در احکامی که خدا مقرّر داشته، (از دیگران) سزاوارترند؛ خداوند به همه چیز داناست.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Those who believed afterwards and migrated, and waged jihad along with you, they belong to you; but the blood relatives are more entitled to inherit from one another in the Book of Allah. Indeed Allah has knowledge of all things.

And (as for) those who believed afterwards and fled and struggled hard along with you, they are of you; and the possessors of relationships are nearer to each other in the ordinance of Allah; surely Allah knows all things.

And those who afterwards believed and left their homes and strove along with you, they are of you; and those who are akin are nearer one to another in the ordinance of Allah. Lo! Allah is Knower of all things.

And those who accept Faith subsequently, and adopt exile, and fight for the Faith in your company,- they are of you. But kindred by blood have prior rights against each other in the Book of Allah. Verily Allah is well-acquainted with all things.

معانی کلمات آیه

اولو الارحام: اولو: صاحبان. جمعى است که از لفظ خود مفرد ندارد. ارحام، جمع رحم است. أُولُوا الْأَرْحامِ‏: صاحبان قرابت نسبى.[۱]

نزول

«شیخ طوسی» می گوید: عبدالله بن زبیر گوید: این آیه درباره عصبات نازل شده بدین شرح مردى با مردى دیگر معاهده مى بست و مى گفت: با یکدیگر عهد مى بندیم که از یکدیگر ارث ببریم بدین توضیح که اگر تو بمیرى از پس تو وارث اموال تو بشوم و اگر من بمیرم از پس من وارث اموال من تو باشى، سپس آیه «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ» نازل گردید[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولئِکَ مِنْکُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ «۷۵»

و کسانى که بعداً ایمان آورده و همراه شما هجرت و جهاد کردند، آنان از شمایند. و در قانون الهى، خویشاوندان نسبت به یکدیگر اولویّت دارند.
همانا خداوند به هر چیزى بسیار داناست.

نکته ها

یکى از مصادیق آیه، ارث است که پیش از اسلام، گاهى ارث بر اساس پسرخواندگى و عهد و پیمان بود، ولى اسلام آن را بر محور خویشاوندى و دیندارى قرار داد.

در مسأله‌ى امامت و خلافت، ائمّه و علما بارها به این آیه استناد کرده‌اند، و علاوه بر استدلال به علم، سابقه‌ى جهاد و تقوا، به خویشاوندى امام على علیه السلام با پیامبر صلى الله علیه و آله، براى اثبات امامت بلافصل آن جناب استدلال کرده‌اند. «۱»

پیام ها

۱- مؤمنان سابق و قدیمى باید کسانى را که در آینده ایمان مى‌آورند و هجرت مى‌کنند، همانند خود مؤمن حقیقى بدانند. «وَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ … فَأُولئِکَ مِنْکُمْ‌» آرى، آغوش جامعه اسلامى، به روى همه باز است ومسلمانى در مدار بسته و انحصارى نیست، گرچه سابقه مى‌تواند امتیازات معنوى بیشترى را به دنبال داشته باشد.

۲- مؤمنان خویشاوند، علاوه بر ولایت خویشاوندى بر یکدیگر، ولایتى نیز در سایه‌ى ایمان، هجرت و جهاد نسبت به هم دارند. وَ الَّذِینَ آمَنُوا … وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ‌

«۱». تفاسیر نمونه، اطیب‌البیان.

جلد ۳ – صفحه ۳۶۸

۳- در قانون الهى، میان خویشاوندان نیز سلسله مراتب وجود دارد. «وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ»

۴- هجرت، شرط ملحق شدن به مؤمنان حقیقى است. (هجرت، کلید تمرکز و تشکّل نیروهاى خودى است) هاجَرُوا … فَأُولئِکَ مِنْکُمْ‌

«والحَمدُ لِلّه رَبّ العالَمین»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولئِکَ مِنْکُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ (۷۵)

بعد از آن ملحق فرماید به این جماعت در اجر کسانى که متصف شدند به صفت ایشان بقوله:

وَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ: و آن کسانى که ایمان آوردند پس از صلح حدیبیه، وَ هاجَرُوا: و هجرت نمودند مانند ابو بصیر و ابو جندل و امثال ایشان، وَ جاهَدُوا مَعَکُمْ‌: و جهاد کردند با شما، یعنى مدد و کمک شما شدند در مقاتله با کفار، فَأُولئِکَ مِنْکُمْ‌: پس آن گروه از جمله شما مهاجر و انصارند، یعنى لا حقان و سابقان یکى هستند در هجرت و جهاد، وَ أُولُوا الْأَرْحامِ‌:

و صاحبان رحم و خویشان، بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ‌: بعضى از ایشان سزاوارترند به برخى دیگر در میراث گرفتن از کسانى که میان ایشان مواخات شده باشد از

«۱» مجمع البیان، جلد ۲، صفحه ۵۶۲.

جلد ۴ صفحه ۳۸۶

مهاجر و انصار، فِی کِتابِ اللَّهِ‌: در کتاب خدا مراد قرآن یا لوح محفوظ، یا در حکم الهى. این آیه شریفه ناسخ حکم جماعتى است که به سبب مهاجرت و مظاهرت و نصرت، میراث گرفتند و آیه شریفه دال است بر آنکه هر که در نسب نزدیکتر به میت است، اولى به ارث مى‌باشد، خواه آنکه صاحب سهم باشد یا نه، و خواه که عصبه باشد یا نه، و کسانى که قائلند به توریث ذوى الارحام، اصحاب فرائض و عصبه را از آیه استثنا مى‌کنند و این خلاف ظاهر است.

تتمه: در کتاب کافى شریف از حضرت صادق علیه السّلام: لا تعود الامامه فى اخوین بعد الحسن و الحسین ابدا، انّما جرت من علىّ بن الحسین کما قال اللّه: «و اولوا الارحام بعضهم اولى ببعض فى کتاب اللّه» فلا تکون بعد علىّ بن الحسین الّا فى الاعقاب و اعقاب الاعقاب‌ «۱» فرمود: عود نکند امامت در دو برادر بعد از حضرت حسن و حسین علیهما السلام هرگز، اینست و جز این نیست جارى مى‌گردد از حضرت على بن الحسین علیه السّلام چنانچه خدا فرماید و خویشان بعضى ایشان اولى هستند بر بعض دیگر در کتاب خدا، پس نمى‌باشد امامت بعد از حضرت على بن الحسین مگر در اعقاب و اعقاب اعقاب.

إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ‌: بدرستى که خداى تعالى به همه چیز و به تمام مصالح داناست از مواریث، یا دانا است به حکمت اعتبار نسبت هجرت و نصرت و مظاهرت اولا و اعتبار رحم و قرابت ثانیا، یا به تمام جزئیات و کلیات امور از ذره تا درّه دانا مى‌باشد و هیچ چیز از علم سبحانى مخفى و مستور نخواهد بود. این سوره مبارکه بیشتر در غزوه «بدر» نازل شده، در هفدهم ماه مبارک رمضان ماه هیجدهم از هجرت.

ختم شد این سوره مبارکه روز شنبه ۱۱ ربیع الثانى ۱۳۵۴ هجرى قمرى در جوار روضه منوره حضرت عبد العظیم علیه السّلام مع تشویش الحال و اضطراب البال لورود الاهوال واقعه تأسف انگیز ارض اقدس که خود حضرت در قصیده‌

«۱» اصول کافى، کتاب الحجه، جلد اوّل، صفحه ۲۸۵، حدیث شماره ۱.

جلد ۴ صفحه ۳۸۷

دعبل اشاره فرماید:

و قبر بطوس یا لها من مصیبه

توقّد فى الاحشاء بالحرقات‌

الى الحشر حتّى یبعث اللّه قائمنا

یفرّج عنّا الهمّ و الکربات‌ «۱»

«۱» این دو بیت را بنابر نقل مورّخین- امام ابو الحسن علىّ بن موسى الرّضا به قصیده تائیه دعبل خزاعى افزودند که اشاره به جایگاه مرقد مطهّر خودشان و مصائب وارد برآنست. قصیده مذکور توسّط عالم خدمتگزار و پرتوان شیعى، علّامه مجلسى- قدّس اللّه سرّه- به زبان فارسى شرح شده و به زیور طبع آراسته گردیده است.

بجاست یادآورى شود که مراد مصنّف- رضوان اللّه علیه- از حوادث سال ۱۳۵۴ هجرى، همان کشتار خونین مردم بوده است که در کنار تربت پاک رضوى بدست دژخیم آن روز، رضا شاه پهلوى صورت پذیرفت.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ الَّذِینَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ مَغْفِرَهٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ (۷۴) وَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولئِکَ مِنْکُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِی کِتابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ (۷۵)

ترجمه‌

و آنانکه ایمان آوردند و هجرت کردند و جهاد نمودند در راه خدا و آنانکه جاى دادند و یارى کردند آنگروه ایشانند گروندگان براستى مر ایشان را است آمرزش و روزى نیکو

و آنانکه ایمان آوردند در زمان بعد و هجرت کردند و جهاد نمودند با شما پس آنگروه از شمایند و صاحبان قرابتها بعضى از ایشان سزاوارترند ببعضى در کتاب خدا همانا خداوند بهر چیزى دانا است.

تفسیر

گفته‌اند آیه اول مدح مهاجر و انصار است بتحقّق و بروز ایمان از آنها بهجرت و جهاد و پذیرائى و یارى و نیز وعده مغفرت و نعیم جنت است براى ایشان و بنظر حقیر بیان انحصار عنوان ایمان و هجرت و جهاد در راه خدا و جاى دادن و نصرت نمودن پیغمبر (ص) است باهل ایمان حقیقى نه صورى مانن