پاورپوینت آیه ۸۹ سوره بقره

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۸۹ سوره بقره دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۸۹ سوره بقره،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۸۹ سوره بقره :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

و چون کتاب آسمانی قرآن از نزد خدا برای هدایت آنها آمد با وجودی که کتاب (تورات) آنان را تصدیق می‌کرد و با آنکه خود آنها پیش از بعثت (پیامبر اسلام) انتظار غلبه بر کافران داشتند، آن گاه که آمد و شناختند (که همان پیغمبر موعود است) باز به او کافر شدند (و از نعمت وجود او ناسپاسی کردند)، پس خشم خدا بر کافران باد.

و هنگامی که برای آنان از سوی خدا کتابی [چون قرآن] آمد که تصدیق کننده توراتی است که با آنان است، و همواره پیش از نزولش به خودشان [در سایه ایمان به آن] مژده پیروزی بر کافران می دادند، پس [با این وصف] زمانی که قرآن [که پیش از نزولش آن را با پیشگویی تورات می شناختند] نزد آنان آمد، به آن کافر شدند؛ پس لعنت خدا بر کافران باد.

و هنگامى که از جانب خداوند کتابى که مؤید آنچه نزد آنان است برایشان آمد، و از دیرباز [در انتظارش‌] بر کسانى که کافر شده بودند پیروزى مى‌جستند؛ ولى همین که آنچه [که اوصافش‌] را مى‌شناختند برایشان آمد، انکارش کردند. پس لعنت خدا بر کافران باد.

و چون ایشان را از جانب خدا کتابى آمد، و او را شناختند، هر چند کتابشان را هم تصدیق کرده بود، و با آنکه زان پیش خواستار پیروزى بر کافران بودند، به او ایمان نیاوردند، که لعنت خدا بر کافران باد.

و هنگامی که از طرف خداوند، کتابی برای آنها آمد که موافق نشانه‌هایی بود که با خود داشتند، و پیش از این، به خود نوید پیروزی بر کافران می‌دادند (که با کمک آن، بر دشمنان پیروز گردند.) با این همه، هنگامی که این کتاب، و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او کافر شدند؛ لعنت خدا بر کافران باد!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

And when there came to them a Book from Allah, confirming that which is with them—and earlier they would pray for victory over the pagans—so when there came to them what they recognized, they denied it. So may the curse of Allah be on the faithless!

And when there came to them a Book from Allah verifying that which they have, and aforetime they used to pray for victory against those who disbelieve, but when there came to them (Prophet) that which they did not recognize, they disbelieved in him; so Allah”s curse is on the unbelievers.

And when there cometh unto them a scripture from Allah, confirming that in their possession – though before that they were asking for a signal triumph over those who disbelieved – and when there cometh unto them that which they know (to be the truth) they disbelieve therein. The curse of Allah is on disbelievers.

And when there comes to them a Book from Allah, confirming what is with them,- although from of old they had prayed for victory against those without Faith,- when there comes to them that which they (should) have recognised, they refuse to believe in it but the curse of Allah is on those without Faith.

معانی کلمات آیه

یستفتحون: طلب فتح و پیروزى مى کردند. فتح در اصل: گشودن و باز کردن است.[۱]

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]

شأن نزول:

«شیخ طوسی» گوید: ابن عباس گوید: یهودیان قبل از بعثت رسول خدا صلى الله علیه و آله از طوایف اوس و خزرج استفتاح و طلب پیروزى به خاطر ظهور محمد صلى الله علیه و آله می‌کردند وقتى که خداوند محمد را از میان عرب برگزید و از طائفه بنى‌اسرائیل انتخاب ننمود روى برگرداندند.

معاذ بن جبل و بشر بن معرور[۳] به آن‌ها گفتند: اى جماعت یهود از خدا بترسید و اسلام بیاورید مگر شما نبودید که قبلاً از ما به وسیله محمد استفتاح و طلب پیروزى می‌نمودید در حالتى که ما در آن وقت مشرک بودیم و به ما مى گفتید که بزودى محمد مبعوث خواهد گردید.[۴]

سلام بن مسکم از طائفه بنى‌النضیر در جواب گفت: اولاً پیامبرى مبعوث نشده است، ثانیاً آن کسى که ما مى گفتیم این پیغمبر نیست[۵] سپس خداوند این آیه را نازل فرمود[۶].[۷]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

«۸۹» وَ لَمَّا جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ‌

و چون از طرف خداوند، آنان را کتابى (قرآن) آمد که مؤیّد آن نشانه‌هایى است که نزد آنهاست و پیش از این به خود نوید مى‌دادند (که با کمک کتاب وپیامبر جدید) بر دشمنان پیروز گردند، اما چون آنچه (از کتاب و پیامبر که از قبل) شناخته بودند، نزد آنان آمد به او کافر شدند، پس لعنت خدا بر کافران باد.

نکته ها

این آیه، صحنه‌ى دیگرى از لجاجت‌ها و هواپرستى‌هاى یهود را مطرح مى‌کند که آنها بر اساس بشارت‌هاى تورات، منتظر ظهور پیامبر بودند و حتّى به همدیگر نوید پیروزى مى‌دادند و به فرموده امام صادق علیه السلام یکى از دلایل اقامت آنها در مدینه این بود که آنها مى‌دانستند آن شهر، محلّ هجرت پیامبر است وبه همین سبب از پیش در آنجا سکنى گزیده بودند، ولى بعد از ظهور پیامبر اسلام، با آنکه نشانه‌هاى وى را موافق با آنچه در تورات بود یافتند، کفر ورزیدند. «۱»

پیام ها

۱- ادیان الهى، یکدیگر را تصدیق مى‌کنند، نه آنکه در برابر هم باشند. «مصدقا»

۲- به هر استقبالى نباید تکیه کرد. با آنکه یهودیان در انتظار پیامبر صلى الله علیه و آله سالیانى در

«۱». تفسیر نورالثقلین.

جلد ۱ – صفحه ۱۵۸

مدینه سکنى گزیدند، ولى در عمل کفر ورزیدند. «۱» «کانُوا مِنْ قَبْلُ … کَفَرُوا بِهِ»

۳- شناخت حقّ و علم به آن کافى نیست. چه بسا افرادى که حقّ را فهمیدند، ولى به خاطر لجاجت کافر شدند. «فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ لَمَّا جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ (۸۹)

وَ لَمَّا جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ‌: و زمانى که آمد ایشان را کتابى از جانب خدا که قرآن باشد، مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ‌: تصدیق کننده و موافق است مر آن چیزى را که با ایشان است، یعنى تورات که در اصول دین از توحید و نبوت و معاد و غیر آن با هم متحد باشد ایمان نیاوردند، وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ‌: و حال آنکه بودند پیش از آمدن قرآن، یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا: طلب فتح و نصرت مى‌کردند در موقع اضطرار به قرآن و پیغمبر آخر الزمان بر آنان که کافر شدند از مشرکان عرب. و سبب آن بود که هرگاه کفار عرب قصد یهود کردندى و کار برایشان سخت شدى، دستها برداشته مى‌گفتند: اللّهمّ انصرنا بنبىّ آخر الزّمان المنعوت فى التّوریه «۱»: بار خدایا نصرت فرما ما را به حق پیغمبر آخر الزمان که وصف او در تورات است.

عیاشى از اسحق بن عمار روایت نموده که از حضرت صادق علیه السّلام از این آیه سؤال نمودم، فرمود: جماعتى بودند میان حضرت عیسى علیه السّلام و حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى‌ترسانیدند بت پرستان را به پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، و مى‌گفتند: هر آینه البته البته خارج مى‌شود پیغمبرى، و هر آینه البته البته مى‌شکند بتهاى شما را، و البته هر آینه بجا مى‌آورد به شما آنچه را که ما بجا آوردیم‌ «۲».

«۱» منهج الصادقین، جلد اوّل، صفحه ۳۳۳.

«۲» تفسیر صافى، جلد اوّل، صفحه ۱۵۹، بنقل از کافى.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۱، ص: ۱۹۹

پس چون رسول خدا مبعوث شد، کافر شدند به آن حضرت؛ چنانچه مى‌فرماید: فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا: پس زمانى که آمد ایشان را آن چیزى که شناخته بودند در تورات از حق که حضرت خاتم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و قرآن باشد، کَفَرُوا بِهِ‌: کافر شدند به آن به جهت حسد یا ترس قوّت ریاست پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و عالما عامدا کفر را بر ایمان و دنیا را بر آخرت اختیار کردند. فَلَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ‌: پس لعنت خدا و دورى از رحمت او بر کفار است که به علم خود رفتار نکردند و انکار ورزیدند.

تنبیه: مراد از لعنت خدا که در قرآن فرموده بر دو قسم است: اول- دورى از رحمت واسعه، و این در حق کافر مى‌باشد مانند آیه شریفه که فرماید: دورى از رحمت الهیه ثابت است براى کفار ابد الاباد که هیچ وقت پرتو فیض رحیمیه الهیه، شامل آنها نخواهد شد. دوم- مراد از لعنت، دورى از مقام و درجه رفیع مى‌باشد، چنانچه فرماید: لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبِینَ‌: یعنى کرامت و رفعت مقامى که صادقین نزد خدا دارند، دور است از کاذبین به سبب صفت دروغ.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ لَمَّا جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ وَ کانُوا مِنْ قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ (۸۹)

ترجمه‌

و چون آمد آنها را کتابى از نزد خدا که تصدیق کننده است مر آنچیزیرا که با آنها است و بودند پیش از این طلب فتح میکردند بر آنان که کافر شدند پس چون آمد نزد آنها آنچه شناخته بودند کافر شدند باو پس لعنت خدا بر کافران.

تفسیر

و چون آمد نزد یهود قرآن که تصدیق مینمود از توریه آنچه را بیان شده است در آن که محمد (ص) امى است و از اولاد اسمعیل (ع) است و مؤید ببهترین خلق خدا است بعد از او که على ولى اللّه است و آنها پیش از بعثت پیغمبر (ص) متوسل بآنحضرت شده طلب فتح و ظفر مینمودند بر اعداء خودشان و خداوند بآنها نصرت کرامت مى‌فرمود ولى چون شناختند او را و تطبیق نمودند اوصاف و امارات معهوده را با آنحضرت منکر نبوت شدند از روى حسد و تعدى بر او و در کافى و عیاشى از حضرت صادق (ع) روایتى نموده است که خلاصه‌اش آنستکه یهود در کتب خود دیده بودند که مکان هجرت محمد (ص) ما بین دو کوه عیر واحد است که در دو سمت مدینه است و جمعى آمدند بهر وسیله بود آنجا را پیدا کردند و بسایر یهود نوشتند که ما دار الهجره را پیدا کردیم بیائید آنها نیامدند و اینها در مدینه اقامت نمودند و متمول شدند تا آنکه تبّع که یکى از پادشاهان یمن بود بقصد تسخیر مدینه حرکت کرد و آنجا را محاصره نمود و اینها با او ملاطفت کردند و سبب اقامت خودشان را باو گفتند و او دو طائفه اوس و خزرج را مأمور اقامت در مدینه نمود براى آنکه وقتى پیغمبر بیاید او را یارى کنند و آنها چون مدتى توقف نمودند زیاد شدند و متعرض اموال یهود میشدند و آنها میگفتند وقتى پیغمبر (ص) مبعوث شود ما شما را از دیار خود بیرون میکنیم و اموال خودمان را مسترد میداریم ولى چون پیغمبر (ص) مبعوث شد انصار باو ایمان آوردند و یهود کافر شدند این معنى طلب فتح یهود بر کفار در این آیه شریفه است و در تفسیر امام (ع) حدیث مفصلى از امیر المؤمنین (ع) نقل فرموده که متضمن وقائع متعدده است و قدر مشترک آنها آنست که یهود به دستور حضرت موسى (ع) متوسل‌

جلد ۱ صفحه ۱۳۹

به محمد و آل او علیهم السلام میشدند و خداوند آنها را از مهالک نجات مى‌داد و