پاورپوینت آیه ۱۴۵ انعام

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۱۴۵ انعام دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۱۴۵ انعام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۱۴۵ انعام :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

بگو: در احکامی که به من وحی شده من چیزی را که برای خورندگان طعام حرام باشد نمی‌یابم جز آنکه میته باشد یا خون ریخته (جهنده) یا گوشت خوک که پلید است و یا حیوانی که بدون ذکر نام خدا از روی فسق و نافرمانی ذبح کنند. و (در همین ها که حرام شده) هرگاه کسی به خوردن آنها مضطر گردید صرف کند، در صورتی که از روی ستم و از راه تعدی (از فرمان خدا) نباشد، همانا خدای تو بسیار بخشنده و مهربان است.

بگو: در احکامی که به من وحی شده [خوراک] حرامی را بر خورنده ای که میل دارد آن را بخورد نمی یابم، مگر آنکه مردار یا خون ریخته شده [از رگ های حیوان] یا گوشت خوک باشد که یقیناً همه نجس و پلیدند، یا حیوانی که از روی نافرمانی از دستور خدا [هنگام ذبح] نام غیر خدا بر آن برده شده؛ پس کسی که [برای نجات جانش از خطر] به خوردن آنها ناچار شود در حالی که خواهان لذت نباشد و از حدّ لازم تجاوز نکند [گناهی بر او نیست؛] یقیناً پروردگارت بسیار آمرزنده و مهربان است.

بگو: «در آنچه به من وحى شده است، بر خورنده‌اى که آن را مى‌خورد هیچ حرامى نمى‌یابم، مگر آنکه مردار یا خون ریخته یا گوشت خوک باشد که اینها همه پلیدند. یا [قربانیى که‌] از روى نافرمانى، [به هنگام ذبح‌] نام غیر خدا بر آن برده شده باشد. پس کسى که بدون سرکشى و زیاده‌خواهى [به خوردن آنها] ناچار گردد، قطعاً پروردگار تو آمرزنده مهربان است.

بگو: در میان آنچه بر من وحى شده است چیزى را که خوردن آن حرام باشد نمى‌یابم، جز مردار یا خون ریخته یا گوشت خوک که پلید است یا حیوانى که در کشتنش مرتکب نافرمانى شوند و جز با گفتن نام اللّه ذبحش کنند. اگر کسى ناچار به خوردن گردد هرگاه بى‌میلى جوید و از حد نگذراند بداند که خدا آمرزنده و مهربان است.

بگو: «در آنچه بر من وحی شده، هیچ غذای حرامی نمی‌یابم؛ بجز اینکه مردار باشد، یا خونی که (از بدن حیوان) بیرون ریخته، یا گوشت خوک -که اینها همه پلیدند- یا حیوانی که به گناه، هنگام سر بریدن، نام غیر خدا [= نام بتها] بر آن برده شده است.» اما کسی که مضطر (به خوردن این محرمات) شود، بی آنکه خواهان لذت باشد و یا زیاده روی کند (گناهی بر او نیست)؛ زیرا پروردگارت، آمرزنده مهربان است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Say, ‘I do not find in what has been revealed to me that anyone be forbidden to eat anything except carrion or spilt blood, or the flesh of swine—for that is indeed unclean—or an impiety offered to other than Allah.’ But should someone be compelled, without being rebellious or aggressive, indeed your Lord is all-forgiving, all-merciful.

Say: I do not find in that which has been revealed to me anything forbidden for an eater to eat of except that it be what has died of itself, or blood poured forth, or flesh of swine– for that surely is unclean– or that which is a transgression, other than (the name of) Allah having been invoked on it; but whoever is driven to necessity, not desiring nor exceeding the limit, then surely your Lord is Forgiving, Merciful.

Say: I find not in that which is revealed unto me aught prohibited to an eater that he eat thereof, except it be carrion, or blood poured forth, or swineflesh – for that verily is foul – or the abomination which was immolated to the name of other than Allah. But whoso is compelled (thereto), neither craving nor transgressing, (for him) lo! thy Lord is Forgiving, Merciful.

Say: “I find not in the message received by me by inspiration any (meat) forbidden to be eaten by one who wishes to eat it, unless it be dead meat, or blood poured forth, or the flesh of swine,- for it is an abomination – or, what is impious, (meat) on which a name has been invoked, other than Allah”s”. But (even so), if a person is forced by necessity, without wilful disobedience, nor transgressing due limits,- thy Lord is Oft-forgiving, Most Merciful.

معانی کلمات آیه

طاعم: طعام خورنده. «یطعمه» مى خورد آن را.

مسفوحا: سفح: ریختن و ریخته شدن. جارى شدن و جارى کردن، «دم مسفوح» خون ریخته شده.

رجس: پلید.

فسق: خروج از دین و خروج از طاعت.

اهل: اهلال: بلند کردن صدا. «أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ» غیر خدا در آن یاد شده است.

باغ: باغ یعنى طالب و مایل.

عاد: متجاوز از حد (بقره/ ۱۷۳).[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

قُلْ لا أَجِدُ فِی ما أُوحِیَ إِلَیَّ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ یَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ یَکُونَ مَیْتَهً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِیرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ «۱۴۵»

بگو: در آنچه به من وحى شده، بر کسى که چیزى مى‌خورد هیچ حرامى نمى‌یابم مگر آن که مردار یا خون ریخته شده یا گوشت خوک باشد که قطعاً پلید است، یا حیوانى که از روى فسق و نافرمانى به نام غیر خدا ذبح شده باشد. پس هر کس که (به خوردن آنها) ناچار و مضطرّ شد، به شرط آنکه از روى سرکشى و بیش از حدّ ضرورت نباشد، (مانعى ندارد). همانا خداوند تو آمرزنده و مهربان است.

نکته ها

«مَیْتَهً»، منحصر در حیوانى نیست که خود به خود مرده باشد، بلکه هر حیوانى که بر طبق دستور اسلام، ذبح نشود در حکم مردار و حرام است.

حرمت مردار و خون، چهار مرتبه در قرآن مطرح شده است، دوبار در سوره‌هاى مکّى‌ «۱» و

«۱». انعام، ۱۴۵ ونحل، ۱۱۵.

جلد ۲ – صفحه ۵۷۲

دوبار در سوره‌هاى مدنى‌ «۱».

«أُهِلَّ» از «اهلال» به معناى بلند کردن صدا هنگام دیدن هلال اوّل ماه است. سپس به هر صداى بلندى گفته شده است. مشرکان در هنگام ذبح حیوانات، با صداى بلند نام بت‌ها را مى‌بردند، از این رو «أُهِلَّ» گفته شده است.

جمله‌ لا أَجِدُ … إِلَّا أَنْ یَکُونَ مَیْتَهً در برابر تحریم‌هاى جاهلانه مشرکان است وگرنه گوشت بعضى پرندگان و درّندگان دیگر نیز حرام است که در این آیه نیامده است و به اصطلاح این حصر، حصر اضافى است نه حقیقى.

از نظر اسلام، احکام مضطرّ شامل حال کسى مى‌شود که خود را از راه ستمگرى و گردن‌کشى و گناه مضطرّ نکرده باشد، «غَیْرَ باغٍ» وآنگاه تنها به مقدار رفع اضطرار، تصرّف مجاز است نه بیشتر از آن. «وَ لا عادٍ»

پیام ها

۱- یگانه منبع علم پیامبر صلى الله علیه و آله براى بیان احکام، وحى الهى است. «لا أَجِدُ فِی ما أُوحِیَ إِلَیَّ»

۲- اصل و قانون اوّلیه، حلال بودن حیوانات است. «لا أَجِدُ»

۳- تنها محرّمات ابلاغ شده در آیات و روایات تکلیف‌آور است، پس اگر با جستجو و تتبّع، دلیلى بر حرمت چیزى نیافتیم، براى ما حلال است. «لا أَجِدُ»

۴- وقتى در مسأله‌ى خوردن و نخوردن شخص پیامبر هم باید از «وحى» دستور بگیرد، دیگران چگونه از پیش خود چیزى را حرام مى‌کنند؟ «فِی ما أُوحِیَ إِلَیَّ»

۵- دلیل تحریم گوشت خوک، آلودگى و پلیدى آن است. «فَإِنَّهُ رِجْسٌ»

۶- احکام تغذیه، براى مرد و زن یکسان است. «طاعِمٍ یَطْعَمُهُ» در مقابل آن عقیده خرافى در آیه ۱۳۹ که براى مردان گوشت همه‌ى حیوانات را حلال و براى‌

«۱». بقره، ۱۷۳ و مائده، ۳.

جلد ۲ – صفحه ۵۷۳

زنان برخى موارد را حرام مى‌دانستند. «خالِصَهٌ لِذُکُورِنا وَ مُحَرَّمٌ عَلى‌ أَزْواجِنا»

۷- در قانون، باید اهمّ و مهمّ رعایت شود. حفظ جان، مهم‌تر از حرام بودن مصرف مردار است. «فَمَنِ اضْطُرَّ»

۸- در اسلام بن‌بست نیست، وقتى اضطرار پیش آید مصرف حرام‌ها مجاز مى‌شود. «فَمَنِ اضْطُرَّ»

۹- سوء استفاده از قانون در موارد استثنا، ممنوع است و باید به همان مقدار اضطرار، بسنده شود. «غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ»

۱۰- خون باقیمانده در گوشت پس از ذبح شرعى حرام نیست. خون ریخته شده حرام است. «دَماً مَسْفُوحاً»

۱۱- در جایى که اضطرار به طور قهرى پیش آید، مى‌توان از گوشت حرام استفاده کرد، ولى اگر با دست خودمان کارى کردیم که مضطر شدیم استفاده مجاز نمى‌شود. «اضْطُرَّ» (به صورت مجهول آمده است)

۱۲- وجود قوانین تخفیفى و اضطرارى، جلوه‌اى از مغفرت و رحمت الهى است.
فَمَنِ اضْطُرَّ … فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‌

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

قُلْ لا أَجِدُ فِی ما أُوحِیَ إِلَیَّ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ یَطْعَمُهُ إِلاَّ أَنْ یَکُونَ مَیْتَهً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِیرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۴۵)

قُلْ لا أَجِدُ فِی ما أُوحِیَ إِلَیَ‌: بگو اى پیغمبر صلى اللّه علیه و آله نمى‌یابم در آنچه وحى شده است به من از قرآن و مطلق وحى‌ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ یَطْعَمُهُ‌:

طعامى که حرام شده باشد برخورنده‌اى که بخورد آن را. در آیه تنبیه است بر آنکه تحریم معلوم نمى‌شود مگر به وحى نه به هواى نفس. مراد آنست که حق تعالى هیچ چیز را در شرع حرام نفرموده‌ إِلَّا أَنْ یَکُونَ مَیْتَهً: مگر آنکه مردار باشد أَوْ دَماً مَسْفُوحاً: یا خون ریخته شده وقت ذبح از مذبوح، یا در حیات از او بیرون آید و

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۳، ص: ۳۹۵

تخصیص مسفوح به ذکر جهت آنست که متخلف در عروق و سایر اعضا بعد از ذبح، معفوعنه و حلال مى‌باشد أَوْ لَحْمَ خِنزِیرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ‌: یا گوشت خوک و آنچه از آن توان خورد، پس بدرستى که خوک یا گوشت آن قذر و نجس و منفور عنه است به جهت عادات او به أکل نجاست.

تفسیر اثنا عشرى    ج‌۳    ۳۹۵    

صره- حکماء اروپا به توسط میکروسکوپ تصدیق کرده‌اند که میکروبهاى زنده‌اى در گوشت و جلد و تمام بدن خوک موجود است که باعث پیسى و امراض عظیمه شود، و هیچ سمى قاتل این میکروبها نیست مگر خاک، و لذا هزار و سیصد سال قبل حکم تعفیر را مقرر فرمود. امروزه کشف فلسفه آن گردد و اختصاص به این شریعت ندارد، بلکه در شرایع سابقه هم حرام بوده چنانچه در تورات باب ۱۱ سفر لاویان آیه ۷ مى‌فرماید: و خوک، زیرا شکافته سم و شکاف تمام دارد، و لیکن نشخوار نمى‌کند. این براى شما نجس است، از گوشت او مخورید، و لاش آنها را لمس مکنید، اینها براى شما نجس است. و اما فلسفه حرمت خون علاوه بر اینکه خوردن آن موجب قساوت است، میکروبهائى دارد که غالب امراض را حادث کند. و حرمت میته نیز متفرع بر حرمت خون است، خون غیر مذبوح، حلول در گوشت و عروق، بلکه جزء آن شده که تصفیه و تجزیه گوشت میته را از خون منجمده ممکن نیست. أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ‌: (عطف بر لحم خنزیر) یعنى حرام نیست مگر مرده و گوشت خوک و کشته شده مأکول اللحم به فسق که تهلیل نموده باشند براى غیر خدا به وقت ذبح آن‌ فَمَنِ اضْطُرَّ: پس هر که بیچاره و درمانده باشد، یعنى غیر میته چیزى را نیابد و ضرورت داعى تناول چیزى از آن شده‌ غَیْرَ باغٍ‌: در حالتى که ظالم نبود بر بیچاره مثل خود، یا باغى نباشد بر امام، یا به آن طلب لذت نکند وَ لا عادٍ: و نه از حد گذشته باشد در خوردن آن زیاده از ضرورت، یعنى به قدر سد رمق اکتفا کند. تفضیل این در سوره بقره گذشت‌ فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‌: پس بدرستى که پروردگار تو آمرزنده و موأخذه نکند آن را که به ضرورت از محرمات تناول نماید.

رحیم و مهربان است که بیچاره‌گان و مضطران را در آن اجازه فرمود:

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۳، ص: ۳۹۶

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

قُلْ لا أَجِدُ فِی ما أُوحِیَ إِلَیَّ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ یَطْعَمُهُ إِلاَّ أَنْ یَکُونَ مَیْتَهً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِیرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ رَبَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۴۵)

جلد ۲ صفحه ۳۹۲

ترجمه‌

بگو نمى‌یابم در آنچه وحى شد بمن حرام شده بر خورنده که میخورد آنرا مگر آنکه بوده باشد مردار یا خون ریخته شده یا گوشت خوک پس بدرستیکه آن پلید است یا آنکه بوده باشد فسقى که بانگ زده شده براى غیر خدا بآن پس کسى که مضطر شد که غیر ظالم و نه متجاوز باشد پس همانا پروردگار تو آمرزنده مهربان است.

تفسیر

خداوند سبحان در این آیه اقامه برهانى فرموده است بر ابطال دعوى کسانیکه مدّعى حرمت بعضى انعام مذکوره در آیات سابقه بودند باین تقریب که بگو من که پیغمبرم نمى‌یابم در آنچه وحى شده است بر من چیزیکه حرام باشد خوردن آن بر خورنده که بخورد آنرا مگر چند چیز که یکى از آنها مردار است و دیگر خون ریخته شده از عروق نه خونى که باقى ماند در ذبیحه بعد از ذبح و خروج خون بقدر متعارف بمقدارى که جزء گوشت حساب شود و نشود آن را مجزّى نمود و دیگر گوشت خوک که نجس و پلید اس