پاورپوینت آیه ۵۷ ذاریات

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۵۷ ذاریات دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۵۷ ذاریات،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۵۷ ذاریات :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

من از (خلق) آنها رزق و طعام (و هیچ گونه سودی) بر خود نخواستم.

از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند.

از آنان هیچ روزیى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم که مرا خوراک دهند.

از آنها رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که مرا اطعام کنند.

هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

I desire no provision from them, nor do I desire that they should feed Me.

I do not desire from them any sustenance and I do not desire that they should feed Me.

I seek no livelihood from them, nor do I ask that they should feed Me.

No Sustenance do I require of them, nor do I require that they should feed Me.

معانی کلمات آیه

«مَآ أُرِیدُ مِنْهُمْ …»: من بی‌نیاز از جهانیانم و روزی‌ده ایشانم؛ نه روزیخوار آنان.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ «۵۶» ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ «۵۷»

و جن و انس را نیافریدم مگر براى آنکه مرا عبادت کنند. و من از آنان هیچ رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که به من طعام دهند.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِینُ «۵۸»

زیرا خداوند است آن روزى رسانِ نیرومندِ استوار.

نکته ها

در حدیثى از امام حسین علیه السلام مى‌خوانیم: خداوند مردم را نیافرید مگر براى معرفت و شناختن و چون او را شناختند، او را عبادت مى‌کنند و هر که او را عبادت کند، از بندگى غیر او بى‌نیاز مى‌شود. «۱»

جنّ، قبل از انسان آفریده شده و داراى تکلیف است. در این آیه نیز نامش قبل از انسان آمده است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ»

در قرآن، تمام آفرینش بر اساس حق است وهیچ آفریده‌اى باطل نیست، «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ» «۲» وهمه‌ى آفریده‌ها در مسیر بهره‌مندى انسان است. «خَلَقَ لَکُمْ» «۳»، «سَخَّرَ لَکُمُ»* «۴»، «مَتاعاً لَکُمْ»* «۵»

و انسان نیز براى هدفى متعالى آفریده شده که راه رسیدن به آن، عبادت خدا است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» البتّه عبادت معناى عام دارد و به هر کار نیکى که با هدف‌

«۱». تفسیر نمونه.

«۲». حجر، ۸۵.

«۳». بقره، ۲۹.

«۴». جاثیه، ۱۳.

«۵». نازعات، ۳۳.

جلد ۹ – صفحه ۲۶۸

الهى انجام شود، عبادت گفته مى‌شود.

سؤال: در قرآن اهداف دیگرى، همچون آزمایش و امتحان، براى آفرینش انسان مطرح شده، آیا آن اهداف با هدفى که در این آیه (۵۶) آمده، هماهنگ است؟

پاسخ: قرآن در آیه دوم سوره مُلک مى‌فرماید: «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک عمل بهترى دارید. و در آیه دوازدهم سوره طلاق مى‌فرماید: «لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ» هدف از آفرینش، علم انسان به قدرت الهى است.

در جمع‌بندى این آیات به نتیجه مى‌رسیم که هدف اصلى، بندگى خداوند است، لیکن عبادت نیازمند معرفت است که در جمله‌ «لِتَعْلَمُوا» بیان شده است و در عبادت که همان پذیرفتن راه الهى و رها کردن راه‌هاى غیر الهى است، انسان آزمایش مى‌شود که در جمله‌ «لِیَبْلُوَکُمْ»* آمده است.

سؤال: اگر هدف آفرینش بشر عبادت است، پس چرا این هدف بطور کامل تحقق نیافته است؟

پاسخ: بارها خداوند در قرآن فرموده که اگر مى‌خواستیم، همه را به اجبار هدایت کرده و به بندگى خود در مى‌آوردیم، امّا خداوند بشر را آزاد آفرید، تا آگاهانه و آزادانه، عبادت کند.

سؤال: آیا خداوند به عبادت ما نیازمند است؟

پاسخ: قرآن بارها مى‌فرماید: خداوند از هر جهت غنى است، نه تنها از انسان، بلکه از همه هستى بى نیاز است. اگر به ما دستور دادند که منزل خود را رو به آفتاب بسازیم، نباید کسى گمان کند که خورشید به خانه ما نیاز دارد، این ما هستیم که به نور و انرژى آن محتاجیم. در این آیات نیز بى نیازى خداوند بیان شده است: «ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ»

سؤال: اگر خداوند رزّاق است، پس چرا به همه رزق یکسان نمى‌دهد؟

پاسخ: رزّاق بودن یکى از صفات خداوند است، یکى دیگر از صفات او حکیم بودن است.

یکسان بودن رزق، امرى حکیمانه نیست، بلکه باید تابع تلاش و کوشش انسان‌ها باشد.

قرآن مى‌فرماید:

جلد ۹ – صفحه ۲۶۹

«فَامْشُوا فِی مَناکِبِها» «۱» از دامنه زمین بالا روید و رزق به دست آورید.

«وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ» «۲» به سراغ کسب و کار و فضل الهى بروید و داد و ستد کنید.

چنانکه نباید توقّع داشته باشیم معلّم به همه شاگردان نمره یکسان بدهد، زیرا علاوه بر معلّم بودن و اختیار نمره دادن، حکیم نیز هست و باید میان شاگردان کوشا و بازیگوش، فرق بگذارد.

سؤال: اگر خداوند رزّاق است، قحطى‌ها براى چیست؟

پاسخ: گاهى کمبودها جنبه کیفرى دارد، چنانکه قرآن در مورد کیفر بنى‌اسرائیل مى‌فرماید:

«فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِینَ هادُوا حَرَّمْنا» «۳» به خاطر ظلمى که یهود کردند، بخشى از خوردنى‌ها را بر آنان حرام کردیم.

گاهى جنبه آزمایشى دارد: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ» «۴» ما از طریق گرسنگى و ترس و … شما را آزمایش مى‌کنیم.

گاهى جنبه تربیتى دارد: فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ … لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ‌ «۵» ما براى تضرّع و برگشت آنان به سوى خداوند، آنها را از طریق ناگوارى‌ها گوشمالى مى‌دهیم.

و گاهى نتیجه قهرى برخورد نادرست انسان با طبیعت است، همچون تخریب جنگل‌ها، آلوده ساختن آب رودخانه‌ها و به هم زدن تعادل محیط زیست که در طول زمان، مشکلات بسیارى از جمله قحطى را بدنبال مى‌آورد. اگر ایمان داشته باشیم که رزق از خداست، ریشه‌ى بسیارى از حرص‌ها، بخل‌ها، حیله‌ها، حسدها، کلاهبردارى‌ها و کم فروشى‌ها، در انسان مى‌خشکد. إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‌ …

پیام ها

۱- جنّ و انس در تکلیف مشترکند. الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‌ … لِیَعْبُدُونِ‌

۲- عبادت کردن بشر و الهى شدن مردم مهم است، نه عبادت شدن خداوند.

«۱». ملک، ۱۵.

«۲». جمعه، ۱۰.

«۳». نساء، ۱۶۰.

«۴». بقره، ۱۵۵.

«۵». انعام، ۴۲.

جلد ۹ – صفحه ۲۷۰

«لِیَعْبُدُونِ» (نفرمود: «لأعبد» تا من عبادت شوم.)

۳- لازمه‌ى عبادت، معرفت معبود است، پس آفرینش جن و انس براى شناخت حقّ و حرکت در راه خداوند است. «لِیَعْبُدُونِ»

۴- انسان در معرض غفلت و نسیان است و باید پیوسته هدفش را به او تذکّر داد.
وَ ذَکِّرْ … ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‌ …

۵- خداوند بى نیاز است و عبادتى که از جن و انس مى‌خواهد، به خاطر احتیاج او نیست بلکه به خاطر رشد آنهاست. و ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ …

۶- کسى که خودش رزّاق است، چه نیازى به رزق بندگان دارد. ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ … إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‌

۷- تمام امکانات و تخصّص‌ها و ابزارها، وسیله و بستر رسیدن به رزق است ولى روزى رسان تنها خداست. «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ»

۸- خداوند در توان روزى‌رسانى کمبودى ندارد. «هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّهِ»

۹- با گذشت زمان، قدرت روزى رسانى خداوند کمرنگ نمى‌شود. «الْمَتِینُ» ( «متین» به معناى ثابت و استوار است)

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ (۵۷)

بعد از آن غناى ذاتى خود را فرماید:

ما أُرِیدُ مِنْهُمْ‌: اراده نکردم و نمى‌خواهم از ایشان، مِنْ رِزْقٍ‌: هیچ روزى، وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ‌: و اراده نکردم و نمى‌خواهم که طعام دهند مرا بلکه رزق و اطعام صفت من است و بس. یا معنى آنکه نمى‌خواهم بندگان، رازق نفوس خود و مطعم هیچیک از خود باشند.

بیان: آیه شریفه رفع ابهام است از مخلوقات، که خلق آنها و امر به عبادت براى فایده و نفعى نیست نسبت به خداوند متعال، بلکه نفع و فایده راجع به خلق باشد زیرا او سبحانه غنى بالذات، پس محتاج به غیر نخواهد بود بلکه تمامى موجودات محتاجند در وجود و بقا به ذات احدیت او.

«۱» علل الشرایع، باب ۹، ص ۱۳ حدیث ۱۰.

جلد ۱۲ – صفحه ۲۸۷

در حدیث قدسى خداى تعالى فرماید: ما خلقتکم لأستکثر بکم من قله و لا لاستأنس بکم من وحشه و لا لاستعین بکم على امر عجزت عنه و لا لاجل منفعه و لا لدفع مضره بل خلقتکم لتعبدونى طویلا و تشکروا لی کثیرا و تسبحونى بکره و اصیلا «۱».

خلق نفرمودم شما را تا طلب بسیارى جویم به شما از کمى، و نه به جهت آنکه انس گیرم به شما از وحشتى، و نه یارى جویم به شما بر امرى که عاجز باشم از او، و نه به جهت جلب نفعى و نه سبب دفع مضرتى، بلکه بیافریدم شما را براى اینکه عبادت کنید مرا زیاد، و شکر نمائید براى من بسیار، و تسبیح کنید مرا صبح و عصر.

نکته: اسناد طعام به ذات خود مجاز است نه حقیقت، و این