پاورپوینت قاموس البحرین

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت قاموس البحرین دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت قاموس البحرین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت قاموس البحرین :

محتویات

۱ منابع مصنف
۲ روش مصنف
۳ ویژگى‌ها
۴ ابتکارات

۴.۱ الف- در قانون اوّل
۴.۲ ب- در قانون دوم
۴.۳ برخى از نکات مهم و قابل توجه در این کتاب

۵ نسخه شناسى
۶ منابع مقاله

منابع مصنف

از آنجایى که مصنف در این کتاب به نقل و نقد آراى حکماى مشّا و اشراق، عرفا، معتزله، اشاعره و صاحبان ادیان مشهور مى‌پردازد، بى‌شک باید از منابع متعدد و متنوعى بهره برده باشد.

برخى از این منابع به تصریح خود او عبارتند از: شفا، اشارات، الواح عمادیه، الصفات، الصحائف و کتب آسمانى تورات و انجیل.

با مقایسه عبارت متن با کتاب‌هایى همچون المباحث المشرقیه، محصّل افکار المتقدمین و المتأخرین، الاربعین امام فخر رازى، مواقف، مقاصد، تجرید الاعتقاد و مقابله آنها براحتى مى‌توان دریافت که مصنف از این گونه آثار نیز استفاده کرده است. در برخى از موارد به قدرى عبارات و عناوین متن به آثار امام نزدیک است که گویا دست به ترجمه آزاد آنها زده است؛ و این کاشف از آن است که شدیدا تحت تأثیر آراى امام بوده است.

گرایش مصنف به مبانى نظرى امام فخر رازى و نقشى که این متفکر بزرگ جهان اسلام در تعامل و تکامل اندیشه‌هاى کلامى و فلسفى داشته، نگارنده را بر آن داشت تا مأخذ برخى از مباحث کتاب را از دو اثر گرانسنگ المباحث المشرقیه و تلخیص المحصّل

استخراج و در پاورقى ثبت کند و گاه نیز براى تتمیم بحث عین عبارات امام را بدانها افزوده است.

روش مصنف

شیوه مصنف آن است که بعد از تصویر مسئله و تحریر محلّ نزاع به نقل تمامى آرا پرداخته و ادلّه آنها را به نقد مى‌کشد. او در این راه هیچ تعصبى به خرج نمى‌دهد. گاه آراى معتزله را بر مى‌گزیند و گاه قول حکما را ترجیح مى‌دهد و در مواردى نیز خود رأى مستقلى را ارائه مى‌دهد. حتّى در بحث امامت و افضل مردمان بعد از پیغامبر- صلّى الله علیه و آله و سلّم- بعد از نقل ادله طرفین، آنها را متعارض مى‌انگارد؛ با اینکه او خود از علماى عامّه است.

گرچه آراى مصنف بیشتر بر مبانى کلام اشعرى منطبق بوده و گرایش خاصى به اندیشه‌هاى امام فخر رازى دارد، امّا با این حال گاه آراى اشاعره را نیز ابطال مى‌کند و اندیشه‌هاى فخر رازى را به کنار مى‌نهد.

ویژگى‌ها

این اثر از داراى ویژگی‌های متعددى است از جمله:

نثر شیوا و کهن پارسى
ابداعات مصنف در شیوه طرح برخى مباحث و ارائه ادلّه نوین که ذیلا بدانها اشاره خواهد شد.
از آنجایى که اکثر متون کلامى به زبان عربى نگاشته شده، نثر فارسى این کتاب براى دوستداران فارسى زبان این علم، بسیار راهگشا خواهد بود.
مدخل و منبعى براى آشنایى با آراى کلامى قدما تا سده‌هاى هشتم و نهم هجرى

ابتکارات

این ابداعات را از حیث محتوا مى‌توان به دو قسم تقسیم کرد: ۱. شیوه تقریر مباحث ۲. ارائه ادله اثباتى و سلبى. او خود در جاى جاى کتاب با عباراتى نظیر: «لم یوجد فى کتب القوم» و «هذا برهان بدیع» به این موارد تصریح کرده است. به عنوان مثال:

الف- در قانون اوّل

مقالت اوّل، بحث ششم، ضابطه اوّل، فصل ششم بعد از نقل برهانى که مشهور در مقام ابطال تسلسل اقامه کرده‌اند خود تقریرى جدید از این برهان ارائه مى‌دهد و در انتها مى‌گوید: «و هذا التقریر لیس فى کتب القوم».
مقالت اوّل، بحث ششم، ضابطه دوم، فصل اوّل بعد از نقل سه برهانى که عقلا براى اثبات امتناع ترجّح بلا مرجّح اقامه کرده‌اند خود وجه چهارمى را اضافه کرده و در انتها مى‌گوید: «و هذا برهان بدیع».
مقالت اوّل، بحث ششم، ضابطه دوم، فصل چهارم، بعد از نقل دلیل گروهى که معتقدند علّت نیاز اثر به مؤثّر امکان اوست، خود دلیل دیگرى را اقامه مى‌کند و در پایان چنین تصریح مى‌کند: «و این برهانى است که در کتب قوم مذکور نیست».
مقالت دوم، بحث چهارم، فصل سوم، در انتهاى بحث براى اثبات امتناع انتقال اعراض برهانى را به اختصار ارائه مى‌دهد، و پس از اثبات مدعاى خویش مى‌گوید: «و هذا حسن بدیع».

ب- در قانون دوم

مقالت اوّل، فصل دوم در مقام اثبات وجود واجب بعد از تقریر برخى از وجوهى که علما بدانها تمسک کرده‌اند، به دلیل دیگرى اشاره مى‌کند و در انتها تصریح مى‌کند که: «و هذا برهان بدیع».
مقالت اوّل، فصل ششم بعد از تبیین استدلال هشام بر اینکه الله تعالى عالم به جزئیات نیست مگر وقت وقوع، مى‌گوید: «هذا ما قاله الهشام و تابعه قوم و تحیّر فى حلّه جمیع العقلاء». سپس راه حلّ خود را ارائه مى‌دهد. و در پایان ادعا مى‌کند که: «هذا الحلّ ما ذکره أحد من العلماء».
مقالت دوم، فصل پنجم پس از اثبات عدم تحیّز الله تعالى، مى‌گوید: «و هذا برهان بدیع».

برخى از نکات مهم و قابل توجه در این کتاب

در صفحه ۱۸۴ و۱۸۵, بحثى مفید درباره مسیحیت مطرح شده و لقب (ا