مقایسه خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی شش ژنوتیپ امیدبخش زردآلو در شرایط استان خراسان رضوی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی شش ژنوتیپ امیدبخش زردآلو در شرایط استان خراسان رضوی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی شش ژنوتیپ امیدبخش زردآلو در شرایط استان خراسان رضوی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی شش ژنوتیپ امیدبخش زردآلو در شرایط استان خراسان رضوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی شش ژنوتیپ امیدبخش زردآلو در شرایط استان خراسان رضوی :

سال انتشار : ۱۳۹۹

تعداد صفحات : ۲۱

حدود ۲۵ درصد سطح زیر کشت باغ‌های درختان میوه هسته‌دار کشور به کشت زردآلو اختصاص دارد. با این حال، محصول تولیدی این باغ‌ها به‌دلیل استفاده از ژنوتیپ‌ها، همسانه‌ها و ارقام محلی کم‌بازده غالباً غیریکنواخت و فاقد کیفیت لازم برای عرضه در بازارهای جهانی است. برای رفع تدریجی این مشکل و افزایش نفوذ ارقام و ژنوتیپ‌های پربازده به عرصه تولید، ویژگی‌ شش ژنوتیپ انتخابی (۱۹۰، ۲۶۹، ۴۱۴، ۴۶۴، ۳۹۰ و ۱۷۷) در مقایسه با رقم اردوباد-۹۰ (به عنوان شاهد) با هدف ارزیابی سازگاری آن‌ها با شرایط اقلیمی استان خراسان رضوی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال‌های ۱۳۹۶-۱۳۹۸ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گلمکان مطالعه گردید. این ژنوتیپ‌ها از حدود ۱۵ سال قبل به روش به‌گزینی از داخل جمعیت زردآلوی آذربایجان انتخاب و مراحل مطالعاتی مقدماتی را در رویش­گاه اصلی و باغ‌های کلکسیون و آزمایشی طی کرده بودند. نتایج نشان داد که از لحاظ تاریخ‌های گلدهی و رسیدن میوه بین ژنوتیپ‌ها اختلاف معنی‌داری وجود دارد. به‌طوری‌که ژنوتیپ ۲۶۹ زودگلده‌ترین (۲۹ اسفند) و ژنوتیپ ۱۹۰ دیرگلده‌ترین (۸ فروردین) و از لحاظ زمان رسیدن، ژنوتیپ ۱۷۷ زودرس‌ترین (دهه سوم اردیبهشت) و ژنوتیپ ۱۹۰ دیررس‌ترین (دهه دوم تیرماه) بودند. هم‌چنین، ژنوتیپ ۴۱۴ دارای بیشترین ارتفاع (۵۷/۳۰۲ سانتی‌متر)، عرض تاج (۰۳/۲۷۸ سانتی‌متر)، سطح مقطع تنه (۷۵/۴۲ سانتی‌متر مربع)، رشد رویشی سالیانه (۹۸/۵۸ سانتی‌متر) و شاخص اندازه (۷۶/۸ متر) بود. رابطه مستقیمی بین اندازه میوه، اندازه هسته و اندازه مغز وجود داشت، به‌طوری‌که بیشترین وزن میوه (۶۵ گرم)، وزن هسته (۴۹/۳ گرم) و وزن مغز (۹۳/۱ گرم) مربوط به ژنوتیپ ۴۱۴ بود. بیشترین میزان اسیدهای آلی کل (۶۷/۰ درصد) مربوط به ژنوتیپ ۱۷۷، بیشترین میزان pH (97/4) در ژنوتیپ ۳۹۰ و بیشترین عملکرد (۶۶/۲۰ کیلوگرم) در ژنوتیپ ۱۹۰ بود. به‌طور کلی، ژنوتیپ ۱۷۷، به‌دلیل زودرسی و تازه‌خوری، ژنوتیپ ۴۱۴ به­دلیل اندازه بزرگ میوه و ژنوتیپ ۱۹۰ به‌دلیل دیررسی و عملکرد بالا در مقایسه با رقم اردوباد-۹۰ (شاهد) قابل توصیه می‌باشند.