بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیستتوده و شاخصهای مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیشتیمارشده با چهار تنظیمکننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیکاسید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیستتوده و شاخصهای مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیشتیمارشده با چهار تنظیمکننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیکاسید دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیستتوده و شاخصهای مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیشتیمارشده با چهار تنظیمکننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیکاسید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیستتوده و شاخصهای مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیشتیمارشده با چهار تنظیمکننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیکاسید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر پراکسیدهیدروژن بر زیستتوده و شاخصهای مورفوفیزیولوژیک میکروجلبک salina Dunaliellaپیشتیمارشده با چهار تنظیمکننده رشد گیاهی اکسین، جیبرلین، سیتوکینین و سالیسیلیکاسید :

سال انتشار : ۱۳۹۹

تعداد صفحات : ۲۴

مقدمه: در شرایط نامساعد محیطی، رادیکالهای آزاد اکسیژن (ROS) در سلولهای زنده تولید میشوند. مولکولهای اکسیدکننده نظیر H2O2 در بررسی پاسخ موجودات زنده به تنش اکسیداتیو کاربرد دارند. تیمار جلبکها با فیتوهورمونها سبب بهبود شاخصهای فیزیولوژیک آنها میشود. در مطالعه حاضر، تاثیر  H2O2بر جلبک سبز تکسلولی Dunaliella salina پیشتیمارشده با فیتوهورمونهای IAA (اکسین)، GA3 (جیبرلین)، Cyt (سیتوکینین) و SA (سالیسیلیکاسید) بررسی شد. مواد و روشها: کشتهای ۲۳ روزه جلبک در سه تکرار در معرض تیمار فیتوهورمونها (هریک در سه غلظت) قرار گرفتند و دو روز بعد (روز ۲۵)، تیمار H2O2 (1/0 میلیمولار) انجام شد. دو نمونه شاهد بهترتیب بدون فیتوهورمون و بدون H2O2 در نظر گرفته شدند. ارزیابی شاخصهای رشد و تعداد سلولها، وزن تر و خشک، ابعاد سلولی (طول، عرض و حجم)، کلروفیل a،b  و بتاکاروتن، کربوهیدرات محلول و پروتئین در روزهای ۲۵ و ۲۷ انجام شدند. نتایج: در اغلب حالتها، فیتوهورمونها بهطور معنادار (p <0.05) سبب بهبود شاخصها نسبت به نمونه شاهد بدون فیتوهورمون شدند. تیمار با H2O2 دو روز پساز پیشتیمار با فیتوهورمونها سبب بهبود همه شاخصها در بیشتر غلظتها بهجز مقدار پروتئین و بتاکاروتن شد. برخلاف پروتئین، مقدار کربوهیدرات به تیمار H2O2 حساس نبود. بهترین نتایج را IAA در غلظت متوسط، GA3 در غلظت زیاد، Cyt و SA در غلظت کم موجب شدند. بحث و نتیجهگیری: تاثیرگذاری مثبت H2O2 سبب بهبود و افزایش آثار مثبت فیتوهورمونها بر سلولهای جلبک و بهویژه دررابطهبا افزایش زیستتوده جلبکی و تقسیمهای سلولی شد. احتمالا تاثیر مثبت تیمار H2O2 بر اغلب شاخصها در نمونههای پیشتیمارشده با فیتوهورمون و بدون آن بهعلت غلظت کمتر از حد سمیت آن است؛ بنابراین، به نظر میرسد سلولهای جلبکی بیشتر از ویژگیهای مفید و علامتدهی این مولکول بهرهمند میشوند.