تاثیر عملیات حرارتی بر شکل پذیری آلیاژ آلومینیوم AA6061 در فرآیند هیدروفرمینگ ورق

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر عملیات حرارتی بر شکل پذیری آلیاژ آلومینیوم AA6061 در فرآیند هیدروفرمینگ ورق دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر عملیات حرارتی بر شکل پذیری آلیاژ آلومینیوم AA6061 در فرآیند هیدروفرمینگ ورق  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر عملیات حرارتی بر شکل پذیری آلیاژ آلومینیوم AA6061 در فرآیند هیدروفرمینگ ورق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر عملیات حرارتی بر شکل پذیری آلیاژ آلومینیوم AA6061 در فرآیند هیدروفرمینگ ورق :

سال انتشار : ۱۳۹۹

تعداد صفحات : ۱۴

امروزه استفاده از ورق های فلزی آلیاژ آلومینیوم در صنایع کشتی سازی به علت نسبت استحکام به وزن بالا و مقاومت به خوردگی مناسب، گسترش یافته است. با توجه به این که قابلیت شکل پذیری این آلیاژ در دمای محیط پایین است، در این پژوهش، فرآیند کشش عمیق هیدرودینامیکی قطعه دو پله از جنس آلیاژ آلومینیوم AA6061 ، تحت سیکل های عملیات حرارتی مختلف، به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا بیش ترین عمق قابل شکل دهی قبل از پارگی ورق، در شرایط عملیات حرارتی T6 اولیه، در فشارهای مختلف محفظه روغن به دست آمد و فشار bar 12 به عنوان بهترین فشار شکل دهی ورق انتخاب گردید. نتایج نشان می دهد، اگرچه می توان با انتخاب پارامترهای مناسب فرآیند، این ورق ها را با کم ترین عیوب نظیر ترک و چروکیدگی شکل داد، اما عمق شکل پذیری ورق در حالت T6 اولیه بسیار محدود است. بنابراین اثر عملیات های حرارتی انحلال، پیرسازی و آنیل، بر روی عمق شکل دهی، سختی و توزیع ضخامت قطعات هیدروفرم شده، بررسی گردید. با انجام عملیات حرارتی انحلال در دما و زمان مناسب، می توان قابلیت شکل پذیری قطعات در فرآیند هیدروفرمینگ را به میزان ۷/۹۱ % بهبود داد، این در حالی است که سختی قطعه به مقدار ۲/۳۶ % نسبت به حالت T6 اولیه کاهش می یابد. با انجام هیدروفرمینگ بعد از فرآیند پیرسازی، شکل پذیری به میزان ۷/۱۶ % کاهش می یابد، که علت آن افزایش سختی قطعه به مقدار ۹/۱۱ % نسبت به حالت T6 اولیه می باشد. با انجام عملیات حرارتی آنیل، عمق شکل دهی به میزان ۷/۱۱۶ % نسبت به حالت T6 اولیه بهبود یافته است که این امر، کاهش ۶۹ % سختی قطعه نهایی را نتیجه می دهد.