توانمندسازی سیاسی- اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دوره پساشوروی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 توانمندسازی سیاسی- اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دوره پساشوروی دارای ۳۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد توانمندسازی سیاسی- اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دوره پساشوروی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی توانمندسازی سیاسی- اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دوره پساشوروی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن توانمندسازی سیاسی- اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دوره پساشوروی :

تعداد صفحات : ۳۴

بستر و وضعیتی که جایگاه نسبی زنان با توجه به آن‌ها سنجیده می­شود، در بی­ثباتی مداوم است. با وجود روند قدرتمند جهانی‌سازی و انتشار ایده‌های حقوق بشر و برابری جنسیتی، مشکلات عظیمی در رابطه با نابرابری جنسیتی همچنان پابرجاست و مانع توسع اجتماعی و اقتصادی جوامع می‌شود. شایع‌ترین مسائل در رابطه با این موضوع، خشونت علیه زنان، شکاف بین زن و مرد دربار زنان سراسر جهان است. تحول معیارهای حقوق بشر در دنیای جهانی‌شده امروز موجب شده ‌است مسئل حقوق زنان و برابری جنسیتی اهمیتی ویژه بیابد. بنابراین در جهان امروز که نقش زنان در زندگی اجتماعی و اقتصادی رو به افزایش است، موضوع برابری جنسیتی اهمیت روزافزون می‌یابد. یکی از اقدام‌های مهم دولت اتحاد شوروی انجام اصلاحات بنیادی با هدف ارتقای موقعیت اجتماعی زنان بود. اقدامی که از سال ۱۹۱۸ آغاز شد، اما در عمل نتوانست منجر به بهبود وضعیت زنان شود. دولت انقلابی در افزایش اشتغال و مشارکت زنان در اقتصاد ملی موفق بود، اما در تحقق برابری زنان ناکام ماند. در دور پساشوروی وضعیت زنان به‌طور کلی تغییری نکرد. در این نوشتار به بررسی توانمند‌سازی سیاسی و اجتماعی زنان در قفقاز جنوبی در دور پساشوروی و تحلیل ابعاد حقوق سیاسی، آموزش، اشتغال و سلامت در چارچوب مبانی نظری توانمندسازی زنان به روش تطبیقی می‌پردازیم. پرسش اصلی این است که وضعیت زنان در قفقاز جنوبی در مقایسه با یکدیگر چگونه است؟ یافته‌های این نوشتار نشان می‌دهد وضعیت زنان در این منطقه از نظر حقوق سیاسی، آموزش، اشتغال و سلامت به استانداردهای بین‌المللی نزدیک شده است، اما به‌طور مطلوب تحقق نیافته ‌است.