مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریهای شیگلا و سالمونلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد :

سابقه و هدف:یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در کودکان کمتر از ۵ سال، اسهال با آلودگی به گونه های سالمونلا و شیگلا می باشد. تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری ها یکی از مهمترین روش ها در درمان اسهال است. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های بیماریزای سالمونلا وشیگلا در کودکان مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد.
روش پژوهش:این مطالعه مقطعی بر روی ۲۵۲ نمونه مدفوع جمع آوری شده از کودکان ۶ ماه تا ۵ سال مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان امیرکلا در سال ۱۳۹۸انجام شد. نمونه ها کشت داده شدند و جداسازی باکتری ها با روش های معمول آزمایشگاهی انجام شد و سویه های شناسایی شده از نظر مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های اینتگرون کلاس I، II و III مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: از ۲۵۲ نمونه گرفته شده،۱۵سویه(۹/۵%) مربوط به شیگلا و ۱۳سویه(۱/۵%)مربوط به سالمونلا بودند. مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به شیگلا وسالمونلا به ترتیب در برابر نالیدیکسیک اسید(%۱۰۰)و(۵۴%)، تریمتوپریم سولفامتوکسازول (%۹۳)و(۰%)، آزیترومایسین(%۸۷)و (۲۳%)، آمپی سیلین(%۷۳) و (۸%)، سفوتاکسیم (%۶۰)و (۱/۴۶%) مشاهده گردید.از ۱۵سویه شیگلا تمامی آنها ESBL مثبت (بتالاکتامازمثبت) بودند در مورد سالمونلا ۷سویه(۹/%۵۳) ESBL مثبت بودند. نتایج PCR نشان داد که ۱۱مورد(۳/۷۳%)، ۱۴مورد(۹۳%) و۱۰مورد(۷/۶۶%)از سویه های شیگلا به ترتیب دارای ژن های اینتگرون کلاسI، II و هر دو کلاس اینتگرون بودند. اینتگرون کلاس III شناسایی نشد. سویه های سالمونلا نیز ۳ مورد(۲۳ %)دارای اینتگرون کلاس I بودند و اینتگرون کلاس II و III در این سویه ها شناسایی نشد.
نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که فراوانی آلودگی به شیگلا و همچنین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بیشتر از سالمونلا می باشد.