توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت آیه ۱۹۴ سوره اعراف (دیدگاه وهابیت) دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت آیه ۱۹۴ سوره اعراف (دیدگاه وهابیت)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت آیه ۱۹۴ سوره اعراف (دیدگاه وهابیت) :

پاورپوینت آیه ۱۹۴ سوره اعراف (دیدگاه وهابیت)

آیه ۱۹۴ سوره اعراف

[۱] اعراف/سوره۷، آیه۱۹۴.

اشاره به نهیب خداوند به مشرکان دارد و آنهایی که غیر از خداوند را پرستش می‌کنند را مورد مذمت قرار داده است. وهابیت از این آیه، اموری نظیر توسل، طلب شفاعت و استغاثه از صالحین را شرک و آن را ممنوع دانسته‌اند، در حالی که شیعیان و اکثریت اهل سنت این آیه را در مقام عبادت دانسته و اعتقادی به الوهیت و ربوبیت آن اولیای الهی ندارند و لذا توسل، شفاعت و استغاثه از صالحین به عنوان پرستش و عبادت غیر خداوند محسوب نمی‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – ادعای وهابیت
۲.۱ – ادعای البانی
۲.۲ – ادعای عبدالله تویجری
۳ – پاسخ
۴ – معنای عبارت فادعوهم
۴.۱ – سوال اول
۴.۲ – سوال دوم
۵ – مفهوم عبادت
۵.۱ – نکته اول
۵.۲ – نکته دوم
۵.۳ – نکته سوم
۶ – نتیجه
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – مقدمه

فهم ناصحیح آیات شریفه قرآن، از جمله بلایایی به حساب می‌آید که امروزه گریبان‌گیر عالم اسلام شده است. بدین‌معنا که عده‌ای نظیر وهابیت و گروه‌های تکفیری که در جهل مرکب غرق شده‌اند، به خود اجازه تفسیر آیات کریمه قرآن را می‌دهند. از آنجایی که اینان، در بسیاری از مقدمات تفسیر قرآن کریم وامانده‌اند، بسیاری از آیات این مصحف شریف را به صورت ناصواب تفسیر به رای می‌کنند. حکم به تکفیر و شرک مسلمانان، از ثمرات این رویه باطل است. عبارت «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ اَمْثَالُکُمْ» در آیه ۱۹۴ سوره مبارکه اعراف، از جمله عباراتی است که عده‌ای نابخرد با استناد به آن، مدعی شده‌اند هرگونه دعای لغیرالله، از آن جهت که طبق آیه مذکور، نوعی شباهت جستن به مشرکین و کفار است، ممنوع خواهد بود. ناگفته نماند که این عده با زمزمه چنین سخنانی، درصدد اعلام ممنوعیت اموری نظیر توسل، طلب شفاعت و استغاثه از صالحین هستند. حال آنکه چنین برداشتی از این فقره آیه شریفه، مخالف رویه اکثر مفسرین فریقن بوده و به دور از حق است. بدیگر سخن اکثر مفسرین معتقدند که عبارت «تدعون من دون الله»، به معنی «تعبدون من دون الله» است. و از آنجایی که توسل کنندگان، طلب کنندگان شفاعت، و استغاثه‌کنندگان از صالحین، قائل به الوهیت و ربوبیت آن صالحین نیستند، بنابراین تحت شمول این آیه کریمه در نخواهند آمد. در ادامه پس از بیان دیدگاه برخی از علمای وهابی مسلک در این باره، دیدگاه آنان مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.

۲ – ادعای وهابیت

برخی از افرادی که در این زمینه ادعا داشتند:

۲.۱ – ادعای البانی

یکی از مستندات جناب البانی در جهت اعلام ممنوعیت طلب شفاعت از صالحینی که از دنیا رفته‌اند، آیه «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ اَمْثَالُکُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ اِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ؛ آنهایی را که غیر از خدا پرستش می‌کنید، بندگانی همچون خود شما هستند؛ آنها را بخوانید، و اگر راست می‌گویید باید به شما پاسخ دهند (و تقاضایتان را برآورند!) » است. او با استناد به این آیه، مدعی می‌شود که طلب دعا از اموات، امری باطل است.

[۲] البانی، محمد ناصرالدین، موسوعه الالبانی فی العقیده، یمن، مرکز النعمان للبحوث والدراسات الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۳۱ ه ق، ج۳، ص۹۸۹.

البانی در موضع دیگری، استغاثه به پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را گمراهی دانسته و مدعی می‌شود که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) صدای استغاثه کننده را نمی‌شنود. وی در جهت اثبات این مدعا نیز، به آیه مذکور استناد می‌کند.

۲.۲ – ادعای عبدالله تویجری

حمود بن عبدالله تویجری از علمای معاصر وهابیت نیز ضمن اعتراض به استغاثه کردن شیعیان به ائمه اهل البیت (علیهم‌السّلام) (البته باید دانست تنها شیعیان نیستند که قائل به مشروعیت استغاثه از صالحین هستند بلکه مشروعیت استغاثه در آثار علمای اهل سنت نیز به چشم می‌خورد. بعنوان مثال ملا علی قاری از علمای مذهب حنفی در کتاب «مرقاه المفاتیح شرح مشکات المصابیح» در ذیل روایت «کُنْتُ نَهَیْتُکُمْ عَنْ زِیَارَهِ الْقُبُورِفزوروها…» می‌نویسد: «وَلِذَا قِیلَ: اِذَا تَحَیَّرْتُمْ فِی الْاُمُورِ فَاسْتَعِینُوا بِاَهْلِ الْقُبُورِ») (همچنین یوسف بن اسماعیل نبهانی از علمای مذهب شافعی معاصر در ضمن تالیف کتابی با عنوان «شواهد الحق فی الاستغاثه بسید الخلق» می‌نویسد: «فالحمد الله الذی عافانا مما ابتلی به کثیرا من خلقه ولو حصل من المخالفین ادنی تدقیق لعرفوا انفسهم علی الباطل بشذوذهم عن السواد الاعظم، وهو جمهور امته صلی الله علیه وسلم حتی ان العلم بهذه المساله: ‌ای مشروعیه السفر لزیاره النبی صلی الله علیه وسلم، ومثله الاستغاثه به صلی الله علیه وسلم من الامور المعلومه من الدین بالضروره عند جمیع العلماء والعوام من اهل الاسلام، حتی قال بعض ائمه المالکیه کما نقله السبکی فی [شفاء السقام] وابن حجر فی [الجوهر المنظم] بکفر المانعین لذلک»)،

[۳] قاری، ملا علی، مرقاه المفاتیح شرح مشکاه المصابیح، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۲۲ ه ق، ج۴، ص۱۲۵۹.

[۴] نبهانی، یوسف بن اسماعیل، شواهد الحق فی الاستغاثه بسید الخلق، ص۱۴۳.

همچنین به آیه «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ اَمْثَالُکُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ اِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ» تمسک می‌جوید تا بدین واسطه مسئله استغاثه را رد کند.

[۵] تویجری، حمود بن عبدالله، غربه الاسلام، ریاض، دار الصمیعی، چاپ اول، ۱۴۳۱ ه ق، ج۱، ص۲۲۰ظظ

۳ – پاسخ

پاسخ‌های فراوانی می‌توان به ادعاهای وهابیت در جهت استناد به آیه ۱۹۴ سوره مبارکه اعراف ارائه کرد. از جمله آنکه:
به باور بسیاری از مفسرین فریقین، واژه «تدعون» در این آیه شریفه، به معنای «تعبدون» یا «تسمونهم (تدعونهم) آلهه» است. بدیگر سخن، آنچیزی که در آیه محل بحث مذموم واقع شده است، عبادت غیرالله است نه دعاء لغیرالله؛ چنانکه مفسرینی نظیر شیخ طبرسی (که در تفسیر این آیه می‌نویسد: «اِنَّ الَّذِینَ» تعبدونهم و تسمّونهم آلهه»)،

[۶] شیخ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه، چاپ اول، ۱۴۱۲ ه ق، ج‌۱، ص۴۹۰ .

مرحوم فیض کاشانی (که در تفسیر الصافی می‌نویسد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ای تعبدونهم و تسمّونهم آلههً من دونه سبحانه‌»)،

[۷] فیض کاشانی، الصافی، تهران، مکتبه الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ ه ق، ج۲، ص۲۶۰.

قرطبی (که در تفسیر آیه ۱۹۴ سوره اعراف: «قوله تعالی: (اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ اَمْثالُکُمْ) حاجهم فی عباده الاصنام. «تدعون» تعبدون‌» )،

[۸] قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۴ ه ش، ج‌۷، ص۳۴۲.

زمخشری (که نیز در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف می‌نویسد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ای تعبدونهم و تسمونهم آلهه من دون اللّه‌»)،

[۹] زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، لبنان، دارالکتاب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ ه ق،ج۲، ص۱۸۹.

آلوسی (نیز در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف می‌نویسد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ‌ تقریر لما قبله من عدم اتباعهم لهم، و الدعاء اما بمعنی العباده تسمیه لها بجزئها، او بمعنی التسمیه کدعوته زیدا و مفعولان محذوفان‌ای ان الذین تعبدونهم‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ او تسمونهم آلهه من دونه سبحانه و تعالی»)،

[۱۰] آلوسی، شهاب الدین، روح المعانی، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۵ ه ق، ج‌۹، ص۱۴۳.

محمد بن عمر نووی (در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف چنین می‌نگارد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ اَمْثالُکُمْ‌ای ان الذین تعبدونهم من دونه تعالی من الاصنام و تسمونهم آلهه»)

[۱۱] نووی، محمد بن عمر، مراح لبید لکشف معنی القرآن المجید، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه ق، ج‌۱، ص۴۱۲.

ماتریدی (در تفسیر ماتریدی نیز در مورد آیه محل بحث چنین وارد شده است: «و قوله- عزّ و جل-: اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ اَمْثالُکُمْ.
یحتمل قوله: تَدْعُونَ‌ای: تعبدون من دون الله، و قد کانوا یعبدون من دون الله اصناما و اوثانا. و یحتمل‌ تَدْعُونَ‌ای: تسمونهم من دون الله آلهه»)،

[۱۲] نووی، محمد بن عمر، تاویلات اهل السنه، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۲۶ ه ق، ج‌۵، ص۱۱۶.

بیضاوی (نیز در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف می‌نویسد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ای تعبدونهم و تسمونهم آلهه»)،

[۱۳] بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التاویل، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ ه ق، ج‌۳، ص۴۶.

ابن عجیبه (در تفسیر آیه مذکور می‌نویسد: «ثم قال تعالی: اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ای: تعبدونهم و تسمونهم آلهه من دون اللّه»)

[۱۴] ابن عجیبه، البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، قاهره، حسن عباس زکی، چاپ اول، ۱۴۱۹ ه ق، ج‌۲، ص۲۹۴.

و زحیلی (وی نیز در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف چنین می‌نگارد: «اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ‌ای تعبدونهم و تسمونهم آلهه»)

[۱۵] زحیلی، وهبه، التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه و المنهج، دمشق، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۱۱ ه ق، ج‌۹، ص۲۰۹.

در آثار خود بدین مسئله تصریح کرده‌اند.
جالب تر آنکه ابن عطیه در ذیل آیه ۱۹۴ سوره اعراف، دیدگاه جمهور مفسرین را به این شکل تنقیح می‌کند: «قرا جمهور الناس «ان الذین تدعون من دون اللّه عباد امثالکم» بتثقیل «انّ» و رفع «عباد» و هی مخاطبه للکفار فی تحقیر شان اصنامهم عندهم‌ای ان هذه الاصنام مخلوقه محدثه، اذ هی اجسام و اجرام‌ فهی متعبده‌ای متملکه»

[۱۶] ابن عطیه، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۲۲ ه ق، ج۲، ص۴۸۸.

جمهور مردم معتقدند این آیه در خطاب به کفار وارد شده است تا شان و منزلت بت‌ها را نزد کفار تحقیر کند.
بنابراین جمهور مسلمین، این آیه را در مورد کافران دانسته و لذا واژه «تدعون»، به معنای «تعبدون» می‌باشد.
علاوه بر مفسرین فوق، برخی از لغت شناسان مطرح نیز با بیان اینکه واژه دعا و مشتقات آن گاهی به معنی عبادت می‌باشد، از باب شاهد مثال، به آیه ۱۹۴ سوره اعراف اشاره کرده‌اند. بعنوان مثال ابن منظور در لسان العرب می‌نویسد: «وقد یکون الدعاء عباده: (ان الذین تدعون من دون الله عباد امثالکم)»

[۱۷] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ ه ق، ج۱۴، ص۲۵۷.

ازهری نیز در این باره تصریح می‌کند: «و قد یکون‌ الدعاء عباده؛ و منه قول اللَّه جلّ و عزّ: اِنَّ الَّذِینَ‌ تَدْعُونَ‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ اَمْثالُکُمْ‌ [الاعرَاف: ۱۹۴]‌ ای الذین تعبدون‌ من دون اللَّه»

[۱۸] ‌ ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۱ ه ق، ج‌۳، ص۷۶.

البته لازم به تذکر است که واژه «تدعون» ۱۷ مرتبه در قرآن کریم ذکر شده است و جالب است که مفسرین فریقین، در بسیاری از این ۱۷ موضع، این واژه را به معنی «تعبدون» گرفته‌اند. نظیر آیه ۳۷ سوره اعراف «قَالُوا اَیْنَ مَا کُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» که مفسرینی نظیر قرطبی

[۱۹] قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۴ ه ش، ج‌۷، ص۲۰۴.

آلوسی (او در ذیل این آیه می‌نویسد: «اَیْنَ ما کُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ای این الآلهه التی کنتم تعبدونها فی الدنیا»)،

[۲۰] آلوسی، روح المعانی، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۵ ه ق، ج‌۴، ص۳۵۵.