توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت ترور شاه ۱۳۲۷ دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت ترور شاه ۱۳۲۷،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت ترور شاه ۱۳۲۷ :

ترور محمدرضا پهلوی ۱۳۲۷

ترور ناکام محمدرضا پهلوی، در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ در محوطه دانشگاه تهران توسط فردی به نام ناصر فخر‌آرایی واقع شد. شاه در طول سلطنتش چندین‌بار هدف سوءقصد قرار گرفت اما این‌بار جان سالم به‌ در برد. در مورد مسببان این ترور شایعات زیادی بر سر زبان‌ها افتاد، از جمله اینکه پشت پرده ترور را به انگلستان، شوروی، حزب توده و گروه‌های مذهبی نسبت دادند؛ اما به‌صورت رسمی‌ حزب توده و گروه‌های مذهبی وابسته به آیت‌الله کاشانی مسئول ترور شناخته شدند و بیشترین برخورد با آنها صورت گرفت. در این میان شایعه‌ای بسیار قوی وجود داشت که علی رزم‌آرا رئیس ستاد ارتش را طراح اصلی ترور می‌دانست، چرا که او بعد از محمدرضاشاه دومین فرد قدرتمند ایران محسوب می‌شد و با توجه به شخصیت جاه‌طلب و قدرت‌طلبی که داشت با از میان برداشته شدن شاه قدرت را در ایران به‌دست می‌گرفت.
این ترور بهانه مناسب را برای تحقق اهداف سیاسی پهلوی فراهم کرد و شاه توانست با این بهانه بخشی از مخالفان خود را از میان برداشته و از یک شاه مشروطه به حاکمی مطلق تبدیل شود.

فهرست مندرجات

۱ – ماجرای ترور
۲ – متهمان ترور
۳ – بهره‌برداری رژیم از ترور
۳.۱ – صدور فرمان تشکیل مجلس مؤسسان
۳.۲ – سرکوب جریان‌های سیاسی و جراید
۴ – اتهام ترور به رزم‌آرا
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – ماجرای ترور

از آنجا که صحنه سوء قصد به شاه می‌تواند روشن کننده بعضی مسائل باشد ابتدا نگاهی می‌اندازیم به روز حادثه و چگونگی اجرای ترور. محمدرضا‌شاه در طول سلطنتش چند بار هدف سوء قصد قرار گرفت که اولین آن ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ بود. در این روز شاه برای اعطای دانشنامه تحصیلی به دانشجویان دانشکده حقوق دانشگاه تهران به آنجا رفته بود که هدف پنج گلوله قرار گرفت اما آسیب جدی به او وارد نشد.

[۱] دلدم، اسکندر، خاطرات من و فرح پهلوی، ج۲، ص۹۵۱، تهران، انتشارات به آفرین، چاپ دوم، ۱۳۸۰، .

چرا که این پنج تیر هیچ‌کدام به‌جای حساس بدن اصابت ننمود و فقط گونه سمت راست شاه خراش سطحی برداشت. این در حالی بود که فاصله ضارب با شاه فقط حدود ۲ متر بود. در این‌میان محافظان تا زمانی که تیرهای ضارب تمام نشده بود هیچ عکس العملی نشان ندادند و بعد از شلیک پنجم ضارب آنها مداخله کرده و شروع به تیراندازی به‌سوی او کردند.

[۲] کینزر، استیفن، همه مردان شاه، ترجمه شهریار خواجیان، تهران، نشر اختران، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، ص۱۰۱-۱۰۲.

در زمان ترور، سرلشکر متین‌ دفتری که روابط بسیار نزدیکی با رزم‌آرا داشت آجودان شاه بود و بعد از شلیک پنجم ضارب، متین‌ دفتری به‌جای اسیر نمودن او دستور شلیک می‌دهد که منجر به کشته شدن ضارب شد.

[۳] دلدم، اسکندر، خاطرات من و فرح پهلوی، ج۲، ص۱۶۶، تهران، انتشارات به آفرین، چاپ دوم، ۱۳۸۰.

در این میان بر اساس شهادت حسین مکی، هنگام تیراندازی ماموران به ضارب که ناصر فخرآرایی نام داشت، شاه اعلام می‌کند او را نکشید اما پس از زخمی‌شدن فخرآرایی توسط رئیس شهربانی وقت، سرهنگ صفاری، ماموران انتظامی‌ او را از پای در‌آوردند.

[۴] خامه‌ای، انور، از انشعاب تا کودتا (خاطرات دکتر خامه‌ای)، ص۱۲۳، بی‌جا، انتشارات هفته، ۱۳۶۳.

بعد از کشتن ضارب بررسی‌ها نشان داد که او ناصر فخر‌آرایی خبرنگار روزنامه «پرچم اسلام» بوده است.

[۵] مدنی، سید جلال‌الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج۱، ص۱۷۵، تهران، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۶۱.

او که از نزدیکان حزب توده و جریان‌های چپ بود وجهه دینی و مذهبی به خود گرفته بود و تلاش کرد عمل خود را یک عمل انقلابی نشان دهد. با توجه به اینکه در مورد این ترور اسناد و مدارک زیادی وجود داشت و از طرف سیاسیون اظهار نظرها و دیدگاه‌های متفاوت و متناقض بسیار گفته شده و می‌شود اما هنوز هم ابعاد و واقعیت این ترور و هویت ضارب به‌درستی و روشنی مشخص نشده است.

[۶] بیگدلی، علی، ترورهای سیاسی در تاریخ معاصر ایران، ج۲، ص۶۷۸، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۷.

بدین‌ترتیب واقعه‌ای رخ داد که پس از آن فضای سیاسی ایران در مسیر خودکامگی شاه قرار گرفت و انسداد سیاسی بیش از پیش نمایان شد.

[۷] شاهید، جعفر، دودمان پهلوی (تاریخ و شرح حال هفتادساله خاندان سلطنتی)، تهران، شرکت سهامی چاپ، ۱۳۲۸، ص۲۴۷.

۲ – متهمان ترور

پس از اینکه شاه از ترور جان سالم به در برد و با گذراندن دوره نقاهت دوباره، چندین گروه، شخص و جریان سیاسی در مظان اتهام قرار گرفتند. در واقع از آن رو که ترور از فاصله دو متری انجام شده و پنج گلوله به‌سمت شاه شلیک شده بود که فقط یکی از آنها به شاه اصابت کرده بود سوء قصد به شخص شاه بسیار مشکوک به‌نظر می‌رسید. مضاف بر این، هنگام شلیک گلوله شاه که خود را به روی زمین‌ انداخته بود خواسته بود که فرد ضارب را زنده نگه دارند، اما مامورین امنیتی او را کشتند.
در زمینه مسببین ترور محمدرضا پهلوی چند روایت مطرح شد. یکی از این روایت‌ها ترور شاه را نتیجه جنگ درونی قدرت میان شاه و رزم‌آرا می‌داند. در واقع این فرضیه بر این باور است که رزم‌آرا فردی جاه‌طلب و در پی‌ قدرت بود و در میان نظامیان نفوذ قابل توجهی داشت و خود را در صورت ترور شاه جانشین بی‌چون و چرای او می‌دانست. روایت دیگر که روایت رسمی حکومت نیز بود ترور شاه را نتیجه توطئه و دسیسه حزب توده و حامیان آیت‌الله کاشانی می‌دانست. در واقع حزب توده متهم به تلاش برای قدرت‌گیری بود و آیت‌الله کاشانی نیز به‌شدت با موضوع امتیاز نفت جنوب به انگلیسی‌ها مخالفت کرده بود. حکومت نیز این جریان را در مظان اتهام قرار داد و تلاش کرد از آن استفاده نماید.

[۸] فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی (خاطرات ارتشبد حسین فردوست)، ج۱، ص۱۶۶-۱۶۷، تهران، انتشارات اطلاعات، چ سوم، ۱۳۷۰.

اما برخی نیز بر این باور بودند که این ترور نتیجه تلاش محمدرضا پهلوی برای قدرت‌گیری و حرکت در مسیر خودکامگی حکمرانی بود. علی بیگدلی معتقد است که پس از شهریور ۱۳۲۰ و برکناری رضاشاه از قدرت، محمدرضا نسبتا به‌صورت مشروطه حکومت می‌کرد؛ یعنی تا حدودی قانون اساسی را رعایت می‌کرد و در عین‌حال مجلس شورای ملی نخست‌وزیر را انتخاب می‌نمود. به‌زعم وی، این روند تا سال ۱۳۲۷ش ادامه پیدا کرد، اما ترور نافرجام در دانشگاه تهران این دستاویز را در دست شاه قرار داد تا گام‌هایی در جهت تغییر در قانون اساسی مشروطه بردارد و قانون اساسی را در جهت افزایش قدرت شاه تغییر دهد. او بر این باور است که طرح ترور را در واقع آمریکایی‌ها طرح‌ریزی کرده‌اند و به تعبیری واشنگتن پشت این ترور از ابتدا نافرجام بوده است. در واقع آمریکایی‌ها از شاه خواستند تا با طراحی این دسیسه قانون اساسی را تغییر دهد؛ تغییراتی که به گسترش دامنه و حوزه اختیارات شاه می‌انجامید و او را از یک پادشاه نسبتا مشروطه به‌سمت خودکامگی سوق می‌داد. در واقع از زمان آغاز سلطنت محمدرضا پهلوی در شهریور ۱۳۲۰ش تا اجرای طرح ترور نافرجام شاه قدرت میان نهادهای حاکمیتی اعم از مجلس شورای ملی، پادشاه، دربار و نخست‌وزیری تقسیم شده بود، اما از بهمن ۱۳۲۷ش ماهیت قدرت به سمت فردی شدن حرکت کرد.

[۹] بیگدلی، علی، ترورهای سیاسی در تاریخ معاصر ایران، ج۱، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۷، ص۳۲۶.

۳ – بهره‌برداری رژیم از ترور

در بخشی از کتاب «بیست‌ سال‌ تکاپوی‌ اسلام‌ شیعی‌ در ایران‌» که به قلم حجت‌الاسلام روح‌الله حسینیان نگاشته شده و توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است در این رابطه می‌خوانیم: شاه‌ در ۱۵ بهمن‌ ۱۳۲۷ توسط‌ فردی‌ به‌ نام‌ ناصر میرفخرایی که‌ بعداً مشخص‌ شد از هواداران‌ حزب‌ توده‌ بوده‌ و ترور توسط‌ حزب‌ توده‌ برنامه‌ریزی‌ شده‌ بود، مورد هدف‌ چند گلوله‌ قرار گرفت‌. ضارب‌ کشته‌ شد و شاه‌ مجروح‌ و راهی‌ بیمارستان‌ شد. دولت‌ از این‌ واقعه‌کمال‌ استفاده‌ را برد و آیت‌اللّه‌ کاشانی‌ و رهبران‌ حزب‌ توده‌ را که‌ مخالفین‌ جدی‌ دیکتاتوری‌ شاه‌ محسوب‌ می‌شدند، دستگیر کرد.
شاه‌ که‌ بعد از این‌ واقعه‌ به‌ مالیخولیای «رسالت‌ بر دوشی» مبتلا شده‌ بود، استنباط‌ کرد که‌ «اگرخواست‌ خداوند مرا از این‌ بلیه‌ نجات‌ داده‌ بود، پس‌ بی‌تردید می‌بایست‌ هر طور شده‌ ماموریتم ‌را تکمیل‌ کنم‌».
عده‌ای نیز که‌ از این‌ حادثه‌ و دست‌ داشتن‌ حزب‌ توده‌ و نجات‌ شاه‌ به‌ هیجان‌ آمده ‌بودند، با برگزاری‌ مجالس‌ شکرگزاری‌، ارسال‌ نامه‌، تلگراف‌ و طومار بر توهم‌ شاه‌ افزودند، تا جایی‌ که‌ شاه‌ مدعی‌ شد‌: «بلافاصله‌ بعد از این‌ سوءقصد بود که‌ اکثریت‌ قریب‌ به‌ اتفاق مردم‌ ایران‌ متوجه‌ ‌عواقب‌ ناشی‌ از عدم‌ حضور من‌ بر مسند حکمرانی‌ شدند و فهمیدند که‌ اگر من‌ نباشم‌ ایران‌ رو به‌ نابودی‌ خواهد گذاشت».

۳.۱ – صدور فرمان تشکیل مجلس مؤسسان

محمدرضا پهلوی، که از مهلکه ترور جان سالم به در برده بود، با سرعت هرچه تمام‌تر تلاش کرد از فرصت به‌دست‌آمده حداکثر بهره را ببرد؛ در نتیجه او حتی صبر نکرد سال ۱۳۲۷ش نیز به پایان برسد و در ۹ اسفندماه سال ۱۳۲۷ش فرمان انتخابات مجلس مؤسسان بنا به پیشنهاد دولت وقت، یعنی محمد ساعد، صادر شد. محمدرضا در نطق خود پیرامون تشکیل مجلس مؤسسان و دلیل تغییر در قانون اساسی گفت: «در این هنگام که ملت ایران به نیّت اصلاح و تکمیل قانون اساسی، نمایندگان برگزیده خود را به این مجمع گسیل داشته است، لازم می‌دانم آقایان را به اهمیت وظیفه سنگینی که بر دوش آنان است متوجه سازیم … علت‌ العلل بروز این معایب، همان عدم رعایت اصل تعادل قوای ثلاثه کشور است».

[۱۰] مجموعه نطق‌ها و پیام‌ها، مصاحبه‌های محمدرضا پهلوی از ۱۳۴۰-۱۳۲۰، تهران، انتشارات کیهان، بی‌تا، ص۱۴۳.

در نهایت مجلس مؤسسان در شرایطی خاص و با ترتیبی ویژه تشکیل شد. در نتیجه تشکیل این مجلس و بازنگری در اصول آن، شاه حق انحلال هر دو مجلس شورای ملی و سنا را پیدا کرد. در واقع، مجلس، که نمایانگر متجلی شدن اصل حاکمیت مردم بود و از نمادهای دموکراسی در انقلاب مشروطه محسوب می‌شد، استقلال و اقتدار خود را از دست داد و موازنه قوا میان مجلس و شاه به‌هم خورد. به تعبیر دیگر، نهاد مجلس، که مردم از طری