اثر عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Sargassum angustifolium بر عملکرد رشد، درصد بقاء، و مقاومت در برابر ویبریوزیس (Vibrio harveyi) در میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Sargassum angustifolium بر عملکرد رشد، درصد بقاء، و مقاومت در برابر ویبریوزیس (Vibrio harveyi) در میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Sargassum angustifolium بر عملکرد رشد، درصد بقاء، و مقاومت در برابر ویبریوزیس (Vibrio harveyi) در میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Sargassum angustifolium بر عملکرد رشد، درصد بقاء، و مقاومت در برابر ویبریوزیس (Vibrio harveyi) در میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Sargassum angustifolium بر عملکرد رشد، درصد بقاء، و مقاومت در برابر ویبریوزیس (Vibrio harveyi) در میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei :

تعداد صفحات : ۱۴

در این مطالعه اثر عصاره الکلی جلبک دریایی Sargassum angustifolium بدست آمده از سواحل خلیج فارس بر رشد و درصد بقاء بچه میگوی سفید غربی(وانامی) Litopenaeus vannamei در مواجهه با باکتری Vibrio harveyi بررسی شد. آرتمیا با پودر عصاره جلبک غنی سازی شد، سپس به بچه میگوهای وانامی مورد پرورش در ۵ گروه مختلف شامل C- (آرتمیای غنی نشده، فاقد باکتری)، کنترل مثبت C+ (آرتمیای غنی نشده، واجد باکتری)، T1 (آرتمیای غنی شده با mg l-1200 عصاره جلبک و واجد باکتری)، T2 (آرتمیای غنی شده با mg l-1400 عصاره جلبک و واجد باکتری)، T3 (آرتمیای غنی شده با mg l-1600 عصاره جلبک و واجد باکتری)، خورانده شد. یک هفته پس از آغاز پرورش، همه تیمارها به جز کنترل منفی به مدت ۱۵ دقیقه در ظرفی که حاوی باکتری VH به میزان CFU ml-1 108× ۵/۱ بود قرار گرفتند و سپس به محیط پرورش برگردانده شدند. پس از آن در روزهایی که تعویض آب صورت می گرفت به میزان ۱۰ میلی لیتر باکتری VH با دز CFU ml-1 107 × ۵/۱ به محیط کشت میگوها اضافه می شد. میگوهای کنترل منفی بیشترین درصد بقاء (۳/۴± ۶/۸۶%)، بیشترین نرخ رشد ویژه (%۳۳/۱۱) و کمترین بار آلودگی باکتریایی(CFU g-1tissue 103× ۰۳/۰± ۵/۰) بود، در حالیکه کمترین درصد بقاء (۳/۳۳%)، کمترین نرخ رشد ویژه (%۹۰/۹) و بیشترین بار آلودگی باکتری (CFU g-1tissue 105×۰.۰۵± ۴. ۳) در گروه کنترل مثبت دیده شد و این تفاوت معنی دار بود (۰۵/۰ p<). درصد بقاء و نرخ رشد ویژه در سایر گروههای تیماری به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل مثبت و کمتر از گروه کنترل منفی بوده و بار آلودگی باکتری نیز کمتر از گروه کنترل مثبت و بیشتر از گروه کنترل منفی بود (05/0 p<). در بین گروههای تیماری نیز گروه T2 که از آرتمیای غنی شده با mg l-1400 عصاره جلبک تغذیه شده بودند، نتایج بهتری نشان داد.