بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکی از سواب واژینال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکی از سواب واژینال دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکی از سواب واژینال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکی از سواب واژینال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های انتروکوکی از سواب واژینال :

تعداد صفحات : ۱۳

مقدمه: انتروکوکوس فلور طبیعی دستگاه گوارشی و واژن در انسان است. اما به عنوان پاتوژن اکتسابی در عفونت مجرای ادراری و… از بیمارستان اهمیت پیدا کرده است. هدف از این مطالعه بررسی سواب های واژینال از نظر انتروکوکوس و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های جدا شده می باشد.
 مواد و روش ها: مجموعا ۱۹۸ نمونه سواب واژن از زنان با سقط جنین از شهرستان خرم آباد تهیه شد. جنس و گونه باکتری بر اساس کشت و ویژگی های بیوشیمیایی و فنوتیپی تعیین شد. تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار در آگار Kirby Bauer انجام شد.
یافته های پژوهش: از کل نمونه ها، ۱۲۸ سویه از نظر انتروکوکوس مثبت بودند، ۸۱ سویه انتروکوکوس فکالیس(۳/۶۳ درصد) و ۴۵ سویه مربوط به انتروکوکوس فیسیوم(۱/۳۵ درصد) و ۲ سویه مربوط به سایر گونه ها بود(۶/۱ درصد). همه سویه ها نسبت به اگزاسیلین و ایمی پنم به ترتیب مقاوم و حساس بودند. مقاومت به آنتی بیوتیک ها شامل ونکومایسین(۱/۳ درصد)، تایکوپلانین(۲/۱۸ درصد)، سیپروفلوکساسین(۱/۱۱ درصد)، کلرامفنیکل(۸/۱۵ درصد)، اریترومایسین(۴/۶۳ درصد)، سفوتاکسیم(۶/۶۳ درصد)، جنتامایسین(۳/۲۹ درصد) بود.
 بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه ۳/۶۳ درصد انتروکوکوس شناسایی شد، با توجه به این که حضور این باکتری به عنوان فلور در واژن حدود ۲۰ درصد گزارش شده است، نتایج مطالعه حاضر بیش از میزان مورد انتظار می باشد. انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فیسیوم دو گونه غالب ایجادکننده عفونت می باشند. تمامی سویه ها به ایمی پنم حساس بودند. بنا بر این استفاده از آن در درمان عفونت های ناشی از انتروکوکوس پیشنهاد می شود. علاوه بر این ونکومایسین نیز می تواند به عنوان یک داروی انتخابی مهم در درمان عفونت های انتروکوکوس مقاوم به بتالاکتام ها مورد استفاده قرار گیرد. اگر چه همین درصد پایین نیز نگران کننده است.