ارزیابی کشندگی عصاره ی الکلی و آبی گل همیشه بهار(Calendula officinalis)بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(MRHO/IR/75/ER) در شرایط آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی کشندگی عصاره ی الکلی و آبی گل همیشه بهار(Calendula officinalis)بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(MRHO/IR/75/ER) در شرایط آزمایشگاهی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی کشندگی عصاره ی الکلی و آبی گل همیشه بهار(Calendula officinalis)بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(MRHO/IR/75/ER) در شرایط آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی کشندگی عصاره ی الکلی و آبی گل همیشه بهار(Calendula officinalis)بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(MRHO/IR/75/ER) در شرایط آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی کشندگی عصاره ی الکلی و آبی گل همیشه بهار(Calendula officinalis)بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور(MRHO/IR/75/ER) در شرایط آزمایشگاهی :

تعداد صفحات : ۹

  مقدمه: گل­ همیشه بهار از خانواده کاسنیان است که از آن در درمان اختلالات پوستی، درد و نیز به عنوان باکتری­کش، ضد عفونی کننده و ضد التهاب استفاده شده است. در این مطالعه اثر کشندگی گل مزبور با غلظت­های مختلف بر پروماستیگوت­های لیشمانیاماژور در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد.   مواد و روش ها: در ابتدا گل­های خشک و خرد شده این گیاه با خیساندن در الکل ۸۰% عصاره­گیری شدند و با استفاده از دستگاه تبخیر، الکل آن تبخیر شد. غلظت های مختلف عصاره( µg/ml 500، µg/ml 250، µg/ml 125، µg/ml 5/62) در آزمایشگاه تهیه و تعداد ۰۰۰/۵۰ پروماستیگوت در هر چاهک پلیت ۹۶ خانه­ای کشت داده شد؛ سپس ۱۰۰ میکرولیتر از عصاره به هر چاهک اضافه گردید و به مدت سه روز در دمای ۲۴ درجه انکوبه شد. تعداد انگل­ها در هر چاهک بعد از ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت با لام نئوبار شمارش و از محیط کشت RP بدون عصاره به عنوان شاهد استفاده گردید.   یافته­های پژوهش: نتایج نشان داد که عصاره مزبور در غلظت µg/ml 500 تمام انگل­­ها را کشته و غلظت­های کم تر، فعالیت ضد لیشمانیایی وابسته به دوز نشان دادند که IC50 پس از ۲۴ ساعت در عصاره الکلی و آبی به ترتیب µg/ml 170 و µg/ml 215 به دست آمد. تعداد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شاهد در ۷۲،۴۸،۲۴ ساعت به ترتیب افزایش یافت.   بحث و نتیجه­گیری: براساس نتایج مطالعه کنونی، عصاره گل همیشه بهار اثر لیشمانیا­کشی خوبی دارد و احتمالا می­تواند در درمان لیشمانیوز به کار رود.