توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت صلح نامه حدیبیه دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت صلح نامه حدیبیه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت صلح نامه حدیبیه :

صلح حدیبیه

مقالات مرتبط: صلح حدیبیه (پژوهشکده‌باقرالعلوم).

صلح حُدَیبیه، یا پیمان حدیبیه یا غزوه حدیبیه، پیمان صلحی بود که در سال ششم هجری بین حضرت محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) و مشرکان مکه امضا شد و در سوره فتح به آن اشاره شده است.
پیامبر اسلام (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) سال ششم هجری قصد انجام عمره را داشت که با ممانعت مشرکان مکه روبرو شد، لذا به حدیبیه رفت و بعد از چندین بار گفتگو با نمایندگان قریش، بنا به پیشنهاد پیامبر، تصمیم بر صلح و عدم جنگ گرفتند. در پی این صلح‌نامه قرار شد که طرفین ده سال جنگ را کنار گذاشته و در این مدت مردم در امنیت و آرامش زندگی کنند، هر کس بدون اجازه ولیش از قریش به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بپیوندد به قریش باز گردانده خواهد شد و از مسلمانان هر کس به قریش پناهنده شد، به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برگردانده نخواهد شد، مسلمانان آن سال به مدینه باز می‌گردند، ولی سال دیگر می‌توانند به مدت سه روز در مکه اقامت داشته باشند، سایر قبایل در هم‌پیمانی با قریش و مسلمانان آزاد و مختار باشند.
این صلح در کمتر از دو سال توسط مشرکان قریش نقض شد. از مهم‌ترین فواید این صلح، زمینه‌سازی برای فتح مکه بود که مدت کوتاهی پس از صلح حدیبیه به وقوع پیوست.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – موقعیت جغرافیایی حدیبیه
۳ – مقدمات منجر به صلح
۳.۱ – سفر پیامبر برای عمره
۳.۱.۱ – تعداد همراهان
۳.۱.۲ – جانشین پیامبر در مدینه
۳.۱.۳ – علائم کاروان
۳.۲ – مقابله مشرکان با مسلمانان
۳.۳ – استقرار مسلمانان در حدیبیه
۳.۴ – مذاکره با نمایندگان قریش
۳.۵ – قصد سوء مشرکان
۳.۶ – نماینده پیامبر در مکه
۳.۷ – بیعت رضوان
۴ – پذیرش صلح از سوی قریش
۴.۱ – انعطاف پیامبر در صلح
۴.۲ – مفاد صلح
۴.۳ – نقض صلح توسط قریشیان
۵ – اتفاقات بعد از صلح‌نامه
۵.۱ – مدت اقامت در حدیبیه
۵.۲ – قربانی و حلق
۵.۳ – انجام عمره در سال هفتم
۵.۴ – نزول سوره فتح
۶ – برکات
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

صلح حُدَیبیه، یا پیمان حدیبیه یا غزوه حدیبیه، پیمان صلحی بود که در سال ششم هجری بین حضرت محمد (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) و مشرکان مکه امضا شد. و در سوره فتح به این صلح اشاره شده است.

۲ – موقعیت جغرافیایی حدیبیه

به نوشته یاقوت حموی (ذیل مادّه)، حدیبیه ــ که اهل حجاز آن را به تشدید (حدیبیه) و عراقیان به تخفیف یاء می‌خوانند ــ نام قریه‌ای در یک منزلی مکه و نُه منزلی مدینه است.

[۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۲۲۹، ذیل ماده.

به گفته وی، قسمتی از آن داخل حرم و قسمت دیگر خارج از حرم قرار دارد و نام آن برگرفته از اسم چاه حدیبیه یا درختی به نام حَدْباء است که در آن ناحیه قرار داشتند.

[۲] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۲۲۹، ذیل ماده.

۳ – مقدمات منجر به صلح

جریاناتی قبل از صلح بین قریش و پیامبر اتفاق افتاد که مشرکان مکه مجبور به صلح شدند.

۳.۱ – سفر پیامبر برای عمره

پیامبر اکرم (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) پس از رؤیایی حاکی از ورود خودش و مسلمانان به مسجدالحرام و زیارت خانه خدا،

[۳] فتح/سوره۴۸، آیه۲۷.

اصحاب را برای عزیمت به مکه و ادای مراسم عمره فراخواند و چون از کینه‌توزی و جنگ‌افروزی قریش یا ممانعت آنان بیمناک بود، اعراب اطراف مدینه را نیز به همراهی در این سفر دعوت کرد.

[۴] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۴.

کاروان مسلمانان، متشکل از مهاجران و انصار و عرب‌هایی که به آنان پیوستند، روز دوشنبه اول ذیقعده سال ششم، مدینه را به سوی مکه ترک کرد.

[۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۵۷۳.

[۶] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۷۳.

۳.۱.۱ – تعداد همراهان

درباره تعداد همراهان پیامبر در این سفر، اقوال گوناگونی وجود دارد که ظاهراً روایت جابر بن عبداللّه انصاری، مبنی بر اینکه «ما اصحاب حدیبیه ۱۴۰۰ تن بودیم»، مشهورتر است. چهار زن نیز در این جمع حضور داشتند که یکی از آنان ام سلمه، همسر پیامبر، بود.

[۷] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص ۵۷۴.

۳.۱.۲ – جانشین پیامبر در مدینه

پیامبر عبداللّه‌ بن اُمّ مکتوم

[۸] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۵۷۳.

[۹] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۷۳.

یا نُمَیلَه بن عبداللّه لیثی

[۱۰] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۴.

را به جانشینی خود در مدینه منصوب کرد.

۳.۱.۳ – علائم کاروان

به فرمان پیامبر، مسلمانان سلاحی جز سلاح مسافر (شمشیر در نیام) نداشتند و برای اینکه نشان‌ دهند قصدشان جنگ نیست، احرام بستند و هفتاد شتر قربانی را که با جُل پوشانده بودند، پیشاپیش کاروان راندند.

[۱۱] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۴.

[۱۲] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۷۳.

گفته شده است شتر ابوجهل نیز، که پیامبر در جنگ بدر به غنیمت گرفته بود، به‌صورتی نمادین در میان دیگر قربانی‌ها بوده است.

[۱۳] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۵۷۳.

۳.۲ – مقابله مشرکان با مسلمانان

در میانه راه، به پیامبر خبر رسید که مشرکان مکه از حرکت مسلمانان مطّلع شده و قسم خورده‌اند که مانع ورود آنان به مکه شوند.

[۱۴] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۴.

قریش جنگجویان خود را در بَلْدَح در خارج مکه مستقر کردند و خالد بن ولید را با دویست سوار تا کُراع‌ الغَمیم به مقابله مسلمانان فرستادند.

[۱۵] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۷۳.

رسول خدا با شنیدن این خبر، فرمود: «وای بر قریش که جنگ آنان را نابود کرد.»

[۱۶] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۵.

پیامبر، با راهنمایی چند تن از بنی‌ اسلم، از بیراهه مسیر خود را به سوی مکه ادامه داد تا با جنگجویان قریش مواجه نشود.

[۱۷] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۵.

در این مسیر، مسلمانان برای اولین‌بار نماز خوف به‌جا آوردند، تا مراقب حملات احتمالی دشمن از اطراف باشند.

۳.۳ – استقرار مسلمانان در حدیبیه

هنگامی که قافله مسلمانان از راه ثَنِیه المُرار به منطقه حدیبیه رسید، ناگهان شتر پیامبر (قَصواء) بر زمین نشست. مسلمانان به فرمان رسول خدا در همان ناحیه فرود آمدند. به معجزه پیامبر، چاه آب خشکی که در آنجا بود، پر آب شد و همه سیراب شدند و حتی چندبار باران بارید.

[۱۸] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۵.

[۱۹] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۷۳.

۳.۴ – مذاکره با نمایندگان قریش

پس از استقرار پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) در حدیبیه، بُدَیل‌ بن وَرقاء خُزاعی و گروهی از قبیله خزاعه نزد رسول خدا آمدند. پیامبر اکرم (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) به ایشان گفت که آنان قصد جنگ ندارند و فقط برای زیارت خانه خدا آمده‌اند. خزاعی‌ها این سخن را به اطلاع قریش رساندند، اما قریش گفتند اگر هم محمد قصد جنگ ندارد، هرگز اجازه نمی‌دهیم به‌زور وارد مکه شود تا عرب‌ها ما را شماتت کنند.

[۲۰] ابن‌ هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۳، ص۷۷۶-۷۷۷.

پس از آن، نمایندگان قریش، همچون حُلَیس‌ بن عَلْقَمه (سالار احابیش، از قبایل متحد قریش) و عروه بن مسعود ثقفی، یکی پس از دیگری به اردوی مسلمانان رفتند، اما میان طرفین توافقی حاصل نشد.
در واقع، سران قریش (از جمله ابوسفیان که در سال پنجم هجری در جنگ احزاب موفقیتی در مقابل مسلمانان به دست نیاورده و در میان مردم عرب سرافکنده بودند) ورود مسلمانان به مکه را نوعی تحقیر خود و موجب طعن بیشتر اعراب می‌دانستند.

۳.۵ – قصد سوء مشرکان

مشرکان در پی‌ بهانه‌ای بودند که به مسلمانان حمله و آنان را نابود کنند، به‌ویژه آنکه می‌دانستند ایشان جز شمشیر سلاح دیگری به همراه ندارند، اما تدابیر پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) مانع از موفقیت قریش گردید و عده‌ای از مشرکان به اسارت مسلمانان درآمدند و عده دیگر نیز گریختند.

۳.۶ – نماینده پیامبر در مکه

پیامبر تصمیم گرفت نماینده دیگری به سوی قریش بفرستد، ابتدا عمر بن خطّاب را برگزید، اما عمر گفت که در مکه اقوام قدرتمندی ندارد که از او حمایت کنند و قریش از عداوت زیاد وی با آنها مطّلع‌اند و ممکن است او را به قتل برسانند. بنابراین از رفتن به مکه اجتناب ورزید و عثمان‌ بن