پاورپوینت تنبیه و شرائط آن

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت تنبیه و شرائط آن دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت تنبیه و شرائط آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت تنبیه و شرائط آن :

تنبیه از شیوه های تربیت نیست بلکه به عنوان عاملی بازدارنده بوده و همیشه در کنار تشویق مطرح می شود. چنان که از لغت تنبیه پیداست، به معنای آگاه کردن متربی به خطای خویش است و اساسا یک امر اصلاحی است نه انتقامجویی و یا وسیله ای برای خالی کردن عقده های والدین و مربیان.

در یکی از روایات می خوانیم، روزی یکی از غلامان حضرت امام حسن علیه السلام مرتکب خطایی شد که باید تنبیه و مجازات می شد. حضرت فرمود که او را تنبیه نمایند. غلام که به اشتباه خود پی برده و از رفتار زشت خود پشیمان بود، ملتمسانه گفت: سرورم! انسان های بزرگوار از گنه کاران عفو می کنند. فرمود: از خطایت درگذشتم. غلام ادامه داد: والله یحب المحسنین؛ خداوند نیکوکاران را دوست دارد. آن حضرت او را آزاد نمود و دو برابر حقوقش را به او پرداخت^[۱].

پس چنان که ملاحظه می شود، در سیره تربیتی امام حسن علیه السلام تنبیه به عنوان یک عامل بازدارنده و اصلاحی مورد استفاده قرار می گیرد و در صورت اصلاح رفتار، دیگر نیازی به تنبیه نیست. آن حضرت در مورد کوتاهی و سست عهدی یاران خویش آنان را سرزنش و توبیخ نموده و می فرماید:

… و کنتم فی مسیرکم الی صفین و دینکم امام دنیاکم و اصبحتم الیوم و دنیاکم امام دینکم ^[۲]؛

شما در مسیر صفین پیوسته دین را مقدم می داشتید، اما امروز دنیا را پیش روی دینتان قرار داده اید و دنیا را مقدم بر دین کرده اید.

در تربیت هر چقدر اصولی و ضابطه مند عمل کنیم، و هر اندازه که در جنبه های اثباتی آن گام برداریم، باز هم به بهره گیری از عوامل بازدارنده نیاز داریم. اساسا در یک تربیت صحیح در دو جهت فعالیت لازم است.

اول که جنبه اثباتی دارد و در این جهت برای ایجاد رفتار خوب و خصال ستوده تلاش می شود و در جهت دوم نهی و بازداری از انجام اعمال زشت و ناپسند است، در موارد لغزش و خطا و تاثیر نکردن روش های مثبت، باید از تدابیر کیفری مناسب، بهره گرفت و این دو جهت تربیتی برگرفته از معارف و آموزه های قرآنی است. چرا که قرآن در کنار تبشیر، انذار را مطرح می کند و در کنار وعده، وعید دارد و در مقابل بینات، کتاب و میزان، حدید و یاس شدید را ارائه می دهد.

البته قبل از تنبیه باید سلسله مراتبی را مراعات نمود. از تذکر و اخطار و تحکم و وادار کردن کودک به عمل مطلوب باید شروع نموده و سپس با توبیخ و ملامت و سرزنش ادامه داده و به قهر، تهدید و تنبیه پرداخت، در اعمال این مراتب باید موارد و شرایطی را مدنظر قرار داد. از جمله اینکه:

اولا- فرد خاطی نباید در جمع تحقیر شود.

ثانیا- تجربه ای سازنده و اصلاحی برای او بشود.

صورت های دیگری نیز برای تنبیه وجود دارد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره نمود: نگاه ناخشنود و خشم آلود، بی اعتنایی، محرومیت از گردش و تفریح و بازی، بی توجهی به خواسته ها، خشونت و تندی، شدت عمل و تنبیه بدنی. البته تنبیه بدنی کاری بسیار حساس و دشوار است و ممکن است در اثر عدم آگاهی، گذشته از اینکه تنبیه موجب اصلاح در رفتار کودک نباشد، بلکه برعکس به عنوان عاملی در جهت عکس العمل های منفی تبدیل شود. تنبیه بدنی کودکان در سیره اهل بیت علیهم السلام به غیر از موارد استثنایی مطلوب نیست. چنان که امام هفتم علیه السلام به مردی که از لغزش و خطای فرزندش به آن حضرت شکایت می نمود و راه چاره می خواست، فرمود:

فرزندت را نزن و برای تادیب وی از او قهر کن ولی مواظب باش قهرت طولانی نشود^[۳]. همچنین امام مجتبی علیه السلام فرمود:

لا تعاجل الذنب بالعقوبه، و اجعل بینهما للاعتذار طریقا^[۴]؛

در مقابل خطای خطاکار برای عقوبت و تنبیه عجله نکن و در فاصله خطا و تنبیه برای عذرخواهی راهی و فرصتی بگذار.

در خطای کودکان باید فرصت داد تا با زبان حال یا قال، پشیمانی خود را نشان دهند و عذر آن ها را پذیرفت.

البته کودک و نوجوان معمولا به خاطر عللی هم